مردم دانه دانه لوازم التحریر را خریداری می کنند

 حسین هدایتی، مدیر یک مجموعه تولید کننده میز تحریر است. او با اینکه رشته تحصیلی اش الکترونیک بوده؛ ولی ترجیح داده که وارد حوزه تولید و اشتغال زایی شود و کسب و کارش را از سال 1394 آغاز کرده است. او اکنون 20 نفر نیروی کار مستقیم دارد. البته 5 ماه اول سال، کسب و کارشان آنچنان رونقی ندارد ولی در مرداد ماه که نزدیک بازگشایی مدارس است، سرشان حسابی شلوغ می شود.

او در گفت و گو با رکنا می گوید: با بیشتر شدن زندگی های آپارتمانی، استفاده از میزهای تحریر تاشو با استقبال بیشتری رو به رو شد و به مرور زمان تولیدکننده ها هم زیاد شدند. میز تحریر ثابت و صندلی گردان، در پایین ترین قیمت خود، حدود 5 میلیون تومان برای خانواده هزینه بر می دارد؛ بنابراین میزهای تحریر تاشو، انتخاب اقتصادی تر و کم جا تری است. با این شرایط اقتصادی، خانواده ها می توانند با صرف یک میلیون و 200 هزار تومان، از این نوع میزهای تحریر خریداری کنند که تا چند سال برایشان کارایی داشته باشد. یک بچه 5 ساله تا یک فرد بزرگسال می تواند از این میز و صندلی ها استفاده کند.

الان مردم دانه دانه لوازم التحریر را خریداری می کنند

هدایتی در ادامه تاکید می کند: همین یک میلیون و 200 هزار تومان هم برای خیلی از خانواده ها رقم سنگینی به حساب می آید؛ ولی برای من به عنوان تولیدکننده، ارزش این محصول به طور منصفانه بیشتر از یک میلیون و 500 هزار تومان است. چون درآمد مردم متناسب با شرایط بالا نمی رود، این محصول چه یک میلییون و 200 هزار تومان باشد و چه 800 هزار تومان، باز هم برایشان گران است. ما به عنوان تولیدکننده دو دو تا چهارتا می کنیم و می بینیم که خانواده ها قبلا کل لوازم التحریر مورد نیاز فرزندشان را ابتدای سال تحصیلی خریداری می کردند ولی الان می بینیم دانه دانه خرید می شود. مردم مجبور هستند مقطعی لوازم مورد نیاز را خریداری کنند و حالا تصور کنید که یک خانواده باید یک میلیون و 200 هزار تومان هم برای میز تحریر هزینه کند. هم مصرف کننده حق دارد و هم تولیدکننده که از این وضعیت ناراضی باشد.

ظرف یک هفته قیمت مواد اولیه نجومی گران شد

این تولیدکننده میز تحریر می افزاید: مصرف کننده نمی داند که بیش از 80 قلم جنس در این محصول استفاده شده است. قیمت مواد اولیه سال گذشته از برج 10 و 11 خیلی افزایش داشته است. ما این روزها یک محصول را می فروشیم و تا زمانی که پولش بخواهد برگردد، حتی در عرض یک هفته، می بینیم اختلاف قیمت مواد اولیه آنقدر زیاد شده است، باید یک چیزی روی پول فروش آن محصول بگذاریم تا بتوانیم دوباره همان محصول را به مجموعه برگردانیم؛ یعنی عملا با ضرر کارهایمان را می فروشیم. حالا یک تولیدکننده چگونه باید برای خودش نقدینگی ایجاد کند که بتواند سر پا بماند. تا سال بعد مشتری که به سراغ ما می آید، یک کار جدید و با آپشن های تازه را از ما ببیند.

وی در ادامه می گوید: هر سال شرایط تولید محصولات ما همین است. یعنی فقط رنگ و لعاب طرح ها تغییر می کند؛ ولی اینکه به کارایی و آپشن های قبلی محصولات چیزی اضافه کنیم، در توانایی ما نیست و دلیلش هم کمبود نقدینگی است. در چرخه تولید محصولات و رسیدن آن به دست مصرف کننده، ایستگاهی به نام مغازه وجود دارد. هرچند محصولات ما را مغازه داران در سطح بازار پخش می کنند؛ ولی سود مغازه دار از من که تولیدکننده هستم بیشتر است. یک میز و صندلی برای من حدود 6 درصد سود دارد خالص دارد در صورتی که می گویند سود تولید باید 20 الی 30 درصد باشد. در واقع این میز و صندلی ها هر کدام برای من حدودا 30 هزار تومان سود دارند.

هدایتی می افزاید: الان خیلی ها می گویند چرا کارهای شما جامدادی و جالیوانی ندارد. اضافه کردن این آپشن خیلی راحت است ولی همین کار ساده هم هزینه دارد. خرید محصول با مبلغ یک میلیون و 200 هزار تومان برای مردم سخت است حال تصور کنید آپشن های جدید اضافه کنیم و افزایش قیمت داشته باشیم. از طرفی دیگر، از آنجایی که میزان سود مغازه داران باید خیلی بیشتر از اینها باشد، اگر من 10 هزار تومان روی محصولاتم افزایش قیمت داشته باشم، آنها محصول نهایی را تا چند ده هزار تومان گران تر به فروش می رسانند. برای همین از اینجا به بعد برای مشتری نمی صرفد که حتی اندکی کیفیت محصولات افزایش پیدا کند و چندین برابر برای آن هزینه پرداخت کنند.

بانک ها به تولیدکنندگان وام 30 میلیونی می دهند درحالی که یک میلیارد هم برای ما کم است

این تولیدکننده میزتحریر تاکید می کند: 90 درصد مواد اولیه محصولات ما ایرانی هستند. ما کسری در تامین مواد اولیه نداریم و مشکل فقط در تامین پول است. هنوز هم که هنوز است، وقتی برای دریافت وام به بانک ها مراجعه می کنیم، حرف از 50 میلیون و 30 میلیون تومان می زنند! این ارقام برای تولیدکنندگان مسخره است. در حالی که من با یک میلیارد تومان می توانم حداکثر 9 پالت نئوپان خریداری کنم که برای 8 ماه کردنم کافی است. اگر من ابتدای هر سال، 500 میلیون تومان نقدینگی بیشتر داشتم می توانستم بیشتر کار کنم و کارگرانم هم در تمام طول سال کار زیاد داشته باشند نه فقط در نزدیک سال تحصیلی! 

اگر 100 میزتحریری بفروشم، 70 تا از آنها باربی و مابقی بن تن و اسپایدرمن و... هستند

وی می افزاید: ما الان کارهایمان را با 24 طرح در مجموعه تولید می کنیم و بقیه اش طرح های خارجی است. من اگر 100 میز تحریر بفروشم، 70 تا از آنها باربی و مابقی هم بن تن و اسپایدرمن و... هستند. مشکل اینجاست که در زمینه تولید محصولات با طرح های ایرانی فقط حرف زده می شود و کسی عمل نمی کند. به تولیدکننده می گویند محصولاتی با تصویر باربی را تولید نکنید؛ ولی خودشان نمی روند فرهنگ سازی کنند که بچه ها و خانواده ها ایراداتی که به طرح های والت دیزنی است را بشناسند. به جایش از تولیدکننده ها می خواهند که این کار را انجام دهد. 

بچه ها میزتحریرهایی با طرح باربی می خواهند و بابتش گریه می کنند

حسین هدایتی می گوید: خانواده ها و بچه هایشان می آیند اینجا و به خاطر نبودن طرح فروزن و باربی روی میزها گریه می کنند. بعد وقتی یک فرد، یک کاراکتر ایرانی تولید می کند، منتظر می ماند که من به عنوان تولید کننده بروم و التماسش کنم تا این طرح را از آنها بگیرم و بتوانم روی محصولاتم بزنم. سوال من به عنوان تولیدکننده این است که چرا باید طرحی که پر فروش نیست را با التماس از طراح ها بگیرم؟ باید با یک توافق، طرح در اختیار تولیدکننده قرار بگیرد. 

وی می افزاید: یکسری از طراح های ایرانی آنقدر برای تولیدکنندگان کلاس می گذارند که تولیدکننده باید التماس کند که طرح آنها را بگیرد. خب اگر به من طرح ندهند من هم باربی و مرد عنکبوتی می فروشم. من باید طرح های ایرانی را هل بدهم تا بتوانم به فروش برسانم. مثلا یک خریدار، 40 میز و صندلی سفارش می دهد. من لا به لای کارهایی با طرح های خارجی، این طرح های ایرانی را هم به آنها می دهم.

تا زمانی که طرح بن تن کنار طرح ایرانی ایلیا نباشد، نمی تواند رشد کند

این تولیدکننده میزتحریر در پایان می گوید: طرح های ایرانی، زمانی که یک طرح خارجی در کنارش قرار بگیرد رشد می کند. تا زمانی که بن تن را در کنار طرح ایلیا نگذارید، نمی توانید ایلیا را بفروشید. مگر اینکه این دو طرح کنار هم باشند و مشتری خودش انتخاب کند.

منبع: رکنا