افغانستانی ها در ایران کم تر از ایرانیان اجاره پرداخت می کنند + فیلم

به گزارش خبرنگار اقتصاد 100:در شهرک راه آهن اجاره واحد ۷۰ متری ۱۰ سال ساخت ماهانه ۸ میلیون تومان است، متقاضی این واحد برای اجاره آن باید ۱۸۰ میلیون تومان هم پول پیش پرداخت کند. در تهرانسر نیز آپارتمان ۶۲ متری ۲۰ سال ساخت با رهن ۱۰۰ میلیون تومان و اجاره ماهانه ۶ میلیون تومان برای اجاره عرضه شده است. این در حالی است که همین میزان ودیعه و اجاره نیز به نسبت پایین تر در جنوب شهر تهران برای خانه های قدیمی ساز و کلنگی موجود است. بر اساس آمار بانک مرکزی از تحولات بازار مسکن، طی مهرماه امسال نرخ اجاره مسکن در شهر تهران و کل مناطق شهری کشور نسبت به مهرماه سال گذشته به ترتیب ۴۰.۹ و ۴۶.۸ درصد افزایش یافته است.

همین مسئله باعث شد تا به جنوب شهر تهران برویم تا از دلایل متعدد گران شدن مسکن در جنوب تهران مطلع شویم.

آرد ایران شهرری

این خیابان که یکی از محلات قدیمی و خوب شهرری  به حساب می آید دوباره این روزها تبدیل به مکانی شده که هرکس روزگاری از شهرری برای زندگی در مناطق شمالی تهران مهاجرت کرده بود. دوباره برای زندگی کردن به آن برمی‌گردد و همین برگشتن افراد نیز خود عاملی در گرانی اجاره بها شده است.

حمید اصفهانی یکی از همین افراد بوده که در دهه 80 به منطقه سیدخندان نقل مکان کرده و اجاره نشین می شود اما در این سالها به دلیل بالا رفتن نرخ اجاره بهای مسکن، دوباره به شهرری نقل مکان کرده است.

او می گوید: هزینه اجاره بها روی زندگی ام تاثیرات منفی زیادی گذاشته بود حتی رابطه با همسرم نیز متاثر از آن شده بود فلذا با اینکه تصمیم سختی بود که بخواهم دوباره به شهرری برگردم اما این کر را کردیم و حالا در همین محله آرد ایران یک واحد مسکونی نوساز دو خوابه 80 متری با ودیعه 300 میلون تومان برجی 5 میلیون تومان اجاره کرده ایم.

حمید ادامه می دهد: راستش سال 84 وقتی از شهرری رفتم، همین خانه نوساز را در این محله می شد با 6 میلیون تومان خرید و حتی خود من همان سال یک خانه 120 متری ام را در جوانمرد قصاب 3 میلیون تومان برای فروش گذاشتم.

قلعه گبری و نفرآباد

دو محله شهرک علائین (قلعه گبری) و نفرآباد در شهرری نیز جزو محلاتی هستند که بیشتر بافت آن فرسوده بوده و مدت هاست مهاجران افغانستانی به دلیل مقرون به صرفه بودن، نرخ اجاره بها در این محلات سکونت دارند. و یکی دیگر از دلایل گران شدن اجاره بهای مسکن نیز در این دو محله حضور همین افزاد است.

سراغ محمد رفتیم. او هزاره بوده و بعد از بهم ریختن افغانستان به دلیل اینکه در دانشگاه افسری درس می خوانده از ترس به ایران فرار می کند و حالا در یک خانه کلنگی همراه با برادر و همسرش و سایر اعضای خانواده زندگی می کند.

او می گوید: ما 8 نفر هستیم که 3 نفر از ما کار می کنند و این خانه را که اصلا به درد نمیخورد 150 میلیون ودیعه و 2 میلیون و 500 هزار تومان اجاره رهن کرده ایم. برادرم هزینه کرایه خانه و بخشی از زندگی اش را می دهد. بچه برادرم هزینه خورد و خوراک را می دهد و من نیز هرچه بدست میاورم را برای پدر و مادرم در افغانستان ارسال می کنم که حدود 6 تا 7 میلیون تومان می شود.

محمد هزاره ادامه می دهد: دایی من در صفاییه شهرری نیز همراه با فرزندانش خانه ای به همین مبلغ اجاره کرده است و فرق آنها با ما این است که 4 نفر از آنها کار می کنند و طبیعتا پول بیشتری را بدست میاورند.

سراغ خانواده دیگری رفتیم که در محله هاشم آباد-نفراباد زندگی می کنند و فقط در یک خانه دو اتاقه که سرویس بهداشتی آن نیز در حیاط است 100 میلیون ودیعه و برجی 3 میلیون تومان اجاره می دهند. آنها 9 نفر هستند که 4 نفر آنها کودک زیر 9 سال و مابقی بزرگسال هستند و کار می کنند و نکته جالب این است که پدر و مادر اینها نیز قرار است که از افغانستان به تهران بیایند و عملا شاهد یک خانواده 11 نفره خواهیم بود.

حال شاید بگویید چگونه این مسئله باعث گرانی اجاره بها می شود که پاسخ نیز دقیقا مشخص است. وقتی می توان یک خانه قدیمی را به خانواده ای افغانستانی اجاره داد و 3 میلیون تومان اجاره گرفت چرا باید همان خانه را به یک ایرانی که معمولا جمعیت آنها از 4 نفر بیشتر نیست و فوقش 2 نفر کار کنند، با مبلغ 30 میلیون تومان ودیعه و ماهی 500 هزار تومان اجاره داد.

این مسئله ای است که باید هرچه زودتر به آن رسیدگی شود چراکه هم اکنون در این مناطق نگاه های منفی نسبت به مهاجرین شکل گرفته است و مردم فکر می کنند که مهاجران باعث گران شدن هزینه زندگی برای آنها شده اند. افزایش کرایه به این شکل برای ایرانیان ناعادلانه است و کیفیت زندگی آنان را بی جهت کاهش داده است.