جهان درگیر توهم پولی شده است؟

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی به نقل از اکونومیست، در اول فوریه، فدرال رزرو نرخ ها را یک چهارم درصد افزایش داد و نرخ استقراض کوتاه مدت را به سقف 4.75 درصد رساند، همانطور که انتظار می رفت. این مقدار نصف اندازه آخرین افزایش آن بود، نیم واحدی در ماه دسامبر، که به نوبه خود نسبت به رشته قبلی افزایش سه چهارمی آن کاهش داشت. سوال مهم برای سرمایه گذاران این است که چه زمانی فدرال رزرو به طور کلی این سیاست را ترک می کند. اکثریت اندکی معتقدند که بانک مرکزی در ماه آینده نرخ های بهره را یک چهارم دیگر افزایش می دهد و سپس متوقف می شود، زیرا شواهدی از کاهش تورم در بازار ایجاد شده است. حتی کسانی که بیشتر نگران تورم بالا هستند، قبل از توقف فدرال رزرو، حداکثر نیم واحد نرخ اضافی افزایش می یابند. این نور در انتهای تونل انقباض پولی است که به افزایش رشد بازار سهام در هفته های اخیر کمک کرده است.

با این حال، آنچه در نهایت برای شرکت ها و خانوارهایی که نیاز به وام گرفتن دارند اهمیت دارد، نرخ بهره واقعی است، نه اسمی. در اینجا، چشم انداز کمی پیچیده تر است. به طور متعارف، بسیاری از ناظران به سادگی تورم را از بهره کم می کنند تا نرخ واقعی را بدست آورند. به عنوان مثال، با تورم سالانه قیمت مصرف کننده 6.5 درصد در دسامبر و نرخ صندوق های فدرال در آن ماه در سقف 4.5 درصد، محاسبه به معنای نرخ بهره واقعی منفی 2 درصد است که هنوز هم بسیار محرک خواهد بود.

اما این نشان دهنده یک اشتباه اساسی است. از آنجایی که بهره یک متغیر آینده نگر است (یعنی چقدر در تاریخ آینده بدهکار خواهید شد)، مقایسه مرتبط با تورم نیز آینده نگر است (یعنی چقدر قیمت ها در همان تاریخ آینده تغییر خواهند کرد). البته، هیچ کس نمی تواند به طور کامل پیش بینی کند که اقتصاد چگونه تکامل خواهد یافت، اما سنجش های جامعی از انتظارات تورمی وجود دارد که هم از قیمت گذاری اوراق قرضه و هم از داده های نظرسنجی استفاده می کند. کم کردن یکی از این معیارها مانند نرخ تورم مورد انتظار فدرال رزرو، از بازدهی خزانه داری، مسیر بسیار شیب دارتری را برای نرخ ها ایجاد می کند. در شرایط واقعی، آنها به 2 درصد افزایش یافته اند، که بالاترین رقم از سال 2007 به شمار می رود.

حتی پس از اینکه فدرال رزرو افزایش نرخ های اسمی را متوقف کرد، احتمالاً نرخ های واقعی برای مدتی افزایش خواهند یافت. قبل از کووید-19 تورم مورد انتظار یک ساله حدود 1.7 درصد بود. اکنون 2.7 درصد است. اگر انتظارات تورمی به سمت سطوح قبل از همه گیری کاهش یابد، نرخ های بهره واقعی تا یک درصد دیگر افزایش می یابد؛ به جایی که همیشه قبل از رکود در چند دهه گذشته بوده است.

هیچ کدام از اینها از پیش تعیین شده نیست. اگر ثابت شود که تورم در سال جاری پایدار است، انتظارات برای تورم آینده ممکن است افزایش یابد که منجر به کاهش نرخ های واقعی می شود. همانطور که بسیاری از سرمایه گذاران پیش بینی می کنند، فدرال رزرو ممکن است زودتر از آنچه که پیش بینی کرده بود، نرخ های اسمی را کاهش دهد. برخی از اقتصاددانان همچنین بر این باورند که سطح طبیعی یا غیرتورمی نرخ بهره ممکن است پس از همه گیری افزایش یافته باشد، که به این معناست که اقتصاد می تواند نرخ های واقعی بالاتری را بدون تحمل رکود حفظ کند. به هر حال، یک نتیجه روشن است؛ همیشه بهتر است در واقعیت مستقر باشید.

انتهای پیام