عامل تورم زا ؛ این بار شوک نرخ ارز!

به بیان دقیق تر شوک  نرخ ارز  منجر به افزایش نیاز بنگاهها به سرمایه در گردش و افزایش انتظارات تورمی خواهد شد که هر دو عامل منجر به افزایش تقاضای تسهیلات و نقدینگی میشود و بدون واکنش متناسب مقام پولی میتواند منجر به افزایش رشد نقدینگی شده و به عامل تورم بلندمدت بدل گردد. 

اما در صورتی که مقام پولی هزینه ایجاد تسهیلات را تا حد ممکن افزایش دهد به گونه ای که کمیت نقدینگی را از طریق سیاستهایی نظیر حدگذاری بر ترازنامه بانکها کنترل نماید در این شرایط ایجاد تسهیلات جدید محدود شده و در نتیجه در واکنش به شوک نرخ ارز به جای افزایش رشد نقدینگی ترکیب نقدینگی تغییر میکند.   به عنوان مثال در سال 1401 بانک مرکزی توانست با اجرای موفق سیاست کنترل ترازنامه رشد نقدینگی را در حدود هدفگذاری شده نگه دارد. علیرغم اینکه نرخ ارز رشد بالایی را تجربه کرد اما مقدار نقدینگی خلق شده توسط این سیاست به صورت از پیش تعیین شده و برونزا تعیین شد و افزایش مزبور در نرخ ارز صرفاً ترکیب نقدینگی را تغییر داد و البته بخشی از متقاضیان را از دست یابی به اعتبار محروم کرد.  

بنابراین در صورتیکه بانک مرکزی بتواند در سال 1402 نیز سیاست کنترل ترازنامه را به صورت موفق اجرا کند ادعای اینکه رشد نقدینگی معلول افزایش نرخ ارز است فاقد اعتبار خواهد بود چنانکه در سال 1401 نیز بوده است.

در نتیجه با عنایت به ارتباط و همبستگی بسیار بالای رشد نقدینگی و تورم در بلندمدت، شوک نرخ ارز مادامی که با واکنش فعالانه و مقابله ای سیاستگذار روبرو شود منتهی به تورم پایدار نخواهد گردید.