گریه‌های بی امان هوشنگ مرادی کرمانی برای کیومرث پوراحمد

به گزارش اقتصاد100 به نقل از ایسنا، حالا کیومرث پوراحمد که داستان «قصه‌های مجید» را در قاب تلویزیون به تصویر کشید از دنیا رفته است.

فیلم اقتباسی از رمان و داستان الزاما رضایت نویسنده‌ را به دنبال ندارد، حتی گاه مخاطبان رمان‌ها نیز سریال‌ها و فیلم‌ها برایشان راضی‌کننده نیست و کتاب را بیشتر از فیلم و سریال دوست دارند، اما «قصه‌های مجید» ماجرای دیگری دارد؛ هم نویسنده‌اش از این اقتباس راضی بوده و به قول خودش کلامی پشت‌سر کارگردان نگفته و هم این سریال به جان مخاطب نشسته است. 

در پی درگذشت کیومرث پوراحمد، کارگردان، با هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده، تماس می‌گیرم. او این خبر بد را از پیش شنیده و از صدایش به نظر می‌رسد حالش چندان خوب نیست، نفسی می‌کشم زیرا دیگر لازم نیست صغری و کبری بچینم تا خبر بد را بدهم. اما گریه و بغضش این حس را  ایجاد می‌کند که گپ و گفت را به بعد موکول کنم و به او می‌گویم در موقعیت دیگری با او تماس می‌گیرم، اما می‌خواهد حسش را بگوید؛ بگوید که پوراحمد آدم صادق و صمیمی‌ای بوده است. همیشه خوشحال بوده که «مجید» در قاب پوراحمد برای مخاطب زنده شده و ماجراجویی کرده است.

این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا که با بغض و گریه همراه است، درباره تجربه همکاری‌اش با کیومرث پوراحمد که حدود ۱۱ قصه از «قصه‌های مجید» را به قاب تلویزیون آورده است، می‌گوید: پوراحمد شخصیت مجید و قصه‌های مجید را خورد، هضم کرد و بازتاب افکار و موقعیت‌های خود را به آن اضافه کرد و به تصویر کشید. او در خانواده‌ای شلوغ و در عین حال اهل هنر زندگی می‌کرد. او شخصیت مجید و بی‌بی را به گونه دیگری خلق کرده بود که حاصل خلاقیت و واقعیت ذهنی خود بود و در نهایت کار ماندگاری شد.

او ادامه می‌دهد: کارگردان‌های زیادی برای به تصویر کشیدن «قصه‌های مجید» سراغم آمدند، اما زمانی که پوراحمد  و علاقه‌اش را به ساخت این داستان دیدم، تصمیم گرفتم کار را به او بسپارم. او واقعا شیفته «قصه‌های مجید» بود و به آن علاقه داشت. با همه دست‌اندازی‌های کسانی که مجید را دوست نداشتند و با توجه به بودجه اندکی که تلویزیون برای این سریال در نظر گرفته بود، پوراحمد سختی‌ها را تحمل کرد و سریالی ساخت که هرکسی با هر تفکر و عقیده‌ای آن را دوست داشت، من هم دوستش داشتم. همیشه خوشحال هستم و حالا باید بگویم «بودم» که او این کار را انجام داد و «قصه‌های مجید» را به تصویر کشید و نسل‌های مختلف آن را دیدند تا از دیدنش لذت ببرند و در ذهنشان به یادگار بماند.

مرادی کرمانی خاطرنشان می‌کند: «قصه‌های مجید» همچنان سرافزار بود. مجید شانس آورد، من شانس آوردم، تلویزیون شانس آورد که چنین فرد ناب و درجه یکی سریالی را که پر از نکته‌های اخلاقی و آموزشی و پر از مهربانی و صداقت است، ساخت. این سریال حاصل زندگی و ذهن پوراحمد بود که با مجید همراه شد. شاید هرکس دیگری این سریال را می‌ساخت، مجید چنین خوش‌شانس نمی‌بود. 

او می‌گوید: کیومرث پوراحمد عین بچه‌ها بود، بچه‌ای بود که فقط بزرگ شده بود. او خلاقیت، صداقت و صمیمیت و حس کودکی داشت، خوشحال بود اما گاهی تند و تلخ می‌شد و خیلی تلخ اما بچه‌ای ساده و صمیمی و مهربان بود و از هیچ‌کس کینه‌ای نداشت. خدا او را رحمت کند.

مرادی کرمانی تأکید می‌کند: کیومرث پوراحمد برای ساخت فیلم «قصه‌های مجید» سختی‌های بسیار کشید و خودش و مادر مرحومش، پروین‌دخت (فاطمه) یزدانیان و کل خانواده‌اش، سهم مهمی در ساخت «قصه‌های مجید» داشتند. یکی از شانس‌های من همکاری با پوراحمد بود. 

مرادی کرمانی که گریه‌هایش به هق‌هق تبدیل شده می‌گوید: بسیاری از کارگردان‌ها و نویسنده‌هایی که با هم همکاری را شروع می‌کنند، بعد از مدتی با هم دشمنی می‌کنند. خدا می‌داند من یک جمله حتی یک جمله علیه پوراحمد ننوشتم و نگفتم. او تنها کارگردان ایرانی است که سریالی ساخته و با نام نویسنده کار را شروع کرده؛ از بس که مهربان و باگذشت بود.