ایران چه زمانی از میادین مشترک نفتی با عربستان بهره می برد؟

وی افزود: هنوز مسائل مختلف در سوریه، یمن و عراق ادامه دارد و علاوه بر آن گروه‌های دلواپس در تهران و واشنگتن سعی دارند تفاهم بین دو کشور را تحت تاثیر قرار داده و ملغی کنند طبیعی است که تا این تفاهم صورت نگیرد و سرانجام برجام مشخص نشود اختلاف نظرهای ایران و عربستان به وقوت خود باقی است و توسعه همکاری در این گونه میادین نیز به عقب می‌افتد. در ساختار غیرشفاف اقتصاد خرد و کلان ایران و مهم‌تر اقتصاد انرژی منافع گروه خاصی نیز ایجاب می‌کند که بر منابع مالی دولت فشار وارد کنند و به مسیری هدایت کنند که خودشان بهره ببرند.

این کارشناس مسائل انرژی تصریح کرد: در حال حاضر منافع میان‌مدت و بلندمدت آل سعود، کویت و امارات در این است که با ایران تعامل و همکاری داشته باشند آنها از ایران سرمایه‌گذاری نمی‌خواهند چون می‌دانند ایران بودجه ندارد، اما اگر به لحاظ سیاسی همکاری کنند در حوزه اقتصادی و بخصوص انرژی نیز راه باز می‌شود که البته شرایطی دارد که مهم‌ترین آن حل مباحث تحریمی است.

وی گفت: اکنون ایران با ناترازی عرضه گاز و بنزین مواجه است و صنعت نفت و گاز با کمبود بودجه و سرمایه‌گذاری دست به گریبان است، جبران ناترازی گاز به 80 میلیارد دلا سرمایه نیاز است ایران اکنون توانایی ندارد که از نظر فناوروی و سرمایه خود را در توسعه میادین درگیر کند آنچه ایران باید با این کشورها تفاهم کند در میزان سهمی است که هر کشوری دارد، در همکاری با کشورهای همسایه در میادین مشترک کشورهایی مثل عربستان شریک خارجی، مشتری، سرمایه و فناوری دارند و می‌توانند سهم خودشان بابت سرمایه‌گذاری، فروش و آوردن شریک خارجی را بردارند و آنچه نصیب ایران می‌شود سهمی از حق مالکیت میدان است.

خاقانی تاکید کرد: اگر ایران بتواند تحریم‌ها را لغو کند، به سیستم بانکی جهانی یعنی FATF بپیوندند، اقتصاد  را شفاف کند، دست کاسبان تحریم را از اقتصاد خرد و کلان و انرژی کشور کوتاه و مافیا را از بین ببرد، آنگاه ایران هم می‌تواند شریک پیدا کرده و مستقیم در این میادین حضور فعال داشته باشد.

وی درباره توسعه مشترک میدان آرش بیان داشت: اولین بار این ایران بود که در این میدان حفاری را آغاز کرد و به دلیل اینکه ایران در شرایط خوبی بود، کویت ادعای خاصی نداشت تا اینکه امکانات ایران ضعیف شد و عملیات متوقف و میدان رها شد، اکنون کویت در شرایط بهتری است و عربستان هم که صاحب سرمایه است، بنابراین دو کشور باهم مذاکراتی داشتند که میدان را مشترکا توسعه دهند.

این کارشناس حوزه انرژی خاطرنشان کرد: آنچه اکنون ایران باید دنبال کند اینکه دیپلماسی انرژی حرفه‌ای مرز و حدود و ثغور را تعیین کند و سه کشور به توافق برسند، در گذشته کویت قبول داشت که ایران سهامدار اصلی میدان است اما اکنون شرایط تغییر کرده است، در هر حال به نظر می‌رسد در نهایت چین وارد توسعه میدان شد، بنابراین سه کشور باضافه چین باید به تفاهم برسند، چین فناوری و تکنولوژی را وارد کند تامین‌کننده سرمایه هم عربستان باشد، ایران نیز می‌تواند به لحاظ نیروی انسانی ورود کند، سه کشور باید در زمینه سهم و میزان عایدی به تفاهم برسند و در زمینه تامین امنیت انرژی اطمینان داشته باشند.

انتهای پیام/