قطع برق در دوره قاجار

تحولات اولیه در زمینه برق در دوره قاجار:

    آغاز استفاده از برق در ایران:

        در سال 1285 هجری شمسی (1906 میلادی)، اولین چراغ‌های برق در ایران در تهران نصب شد. این اتفاق در پی ورود مهندسان خارجی و توجه به فناوری‌های جدید در دربار قاجار صورت گرفت.

        اولین چراغ برق در تهران: در سال 1285 شمسی (1906 میلادی)، چراغ‌های برق در محله‌های مرکزی تهران و در کاخ‌های سلطنتی نصب شدند. در ابتدا، این سیستم تنها برای استفاده در مناطق خاص و محدود (مانند دربار و برخی از محله‌های تهران) بود.

    برق در دربار قاجار:

        دربار قاجار به‌ویژه در دوره ناصرالدین شاه، به‌دلیل توجه به تغییرات و مدرن‌سازی، به یکی از نخستین مکان‌هایی تبدیل شد که از برق استفاده می‌کرد. برای نمونه، در کاخ ناصرالدین شاه و برخی مناطق ویژه، از برق برای روشنایی استفاده می‌شد.

        تاسیس کارخانه برق تهران: اولین کارخانه تولید برق در ایران در سال 1286 شمسی (1907 میلادی) در تهران تأسیس شد. این کارخانه برق را برای روشنایی معابر عمومی و برخی محله‌ها تأمین می‌کرد.

    قطع برق در دوران قاجار:

        با توجه به اینکه سیستم برق‌رسانی به‌طور گسترده در ایران وجود نداشت، در صورتی که این سیستم‌های محدود دچار مشکل می‌شدند، عملاً قطع برق در تهران و دیگر مناطق ایران اتفاق می‌افتاد.

        در این دوران، قطع برق بیشتر به‌دلیل محدودیت‌های فنی و مشکلات در تأمین برق از منابعی مانند ژنراتورها و تولید برق در مقیاس کوچک رخ می‌داد.

در دوره قاجار، ایران هنوز در مراحل ابتدایی توسعه تکنولوژی برق بود و بسیاری از مناطق کشور از روشنایی برق بهره‌مند نبودند. قطع برق در این دوره نه به‌صورت مدرن و سیستماتیک، بلکه به‌دلیل مشکلات فنی، تأسیسات محدود و نبود زیرساخت‌های گسترده برق‌سانی در کشور، امری متداول بود.