وعده وعید برای حمایت از هنرمندان/«حمایت از اقتصاد هنر»؛ شاید وقتی دیگر
خانه سینما به عنوان یک موسسه غیردولتی در کنار بخش دولتی شرایطی را برای اهالی سینما رقم زده که متاسفانه به غیر از مواقع بروز بیماری‌های صعب‌العبور یا حوادث ناگوار حمایت چندانی از هنرمندان صورت نمی‌گیرد.
اصناف مختلف که در سال‌های اخیر تحت حمایت خانه سینما شرایط کرونایی و تورم بالای اقتصادی را تجربه و تحمل کردند چندان نتوانستند از حمایت این موسسه غیرانتفاعی بهره ببرند. چرا که در این سال‌ها خانه سینما به عنوان یک موسسه حمایتی غیردولتی بیش از هرچیز توان خود را صرف بیمه کردن هنرمندان و اصناف آنهم به شیوه‌ای غیریکپارچه و حداقلی کرده است.
در این فضا پرسیدن از ایجاد شرایط امنیت شغلی، امکانات رفاهی مناسب برای اعضاء و نظایر آن پرسش بی‌موردی از سوی سینماگران به نظر می‌آید. درحالی که این موضوعات از وظایف اصلی خانه سینما است که در اساسنامه این موسسه "مستقل، غیر سیاسی، غیردولتی و غیر انتفاعی"("متشکل از تشکل‌های قانونی اصناف هنر، صنعت سینمای ایران") قید شده است
برای نمونه بد نیست دو بند از وظایف خانه سینما را به هنرمندان و اعضای هیئت مدیره آین موسسه یادآورد شویم که در اساسنامه خانه سینما به قرار زیر قید شده است:
۱-کمک به ایجاد امنیت شغلی.
2- کمک به فراهم ساختن امکانات رفاهی مناسب برای اعضاء از طریق ایجاد پوشش‌های تامین اجتماعی، خدمات درمانی، ایجاد تعاونی‌های مصرف و مسکن و صندوق‌های حمایتی و نظایر آن.
شمار این وظایف در ده بند ادامه دارد که ما در اینجا به دلیل بازماندن خانه سینما اندر خم یک کوچه و غفلت از نیازهای صنفی و معیشیتی هنرمندان قید دیگر بندها را می‌زنیم.
اگرچه می‌دانیم که خانه سینما به دلیل مشکلات قانونی و فراقانونی دست‌وپاگیر جاری در امور اداری کشور، دست بازی در پیشبرد مسائل و موضوعات معیشتی و صنفی ندارد اما درجا زدن خانه سینما در انبوه مشکلات و ناتوانی آن از فراهم کردن کف خواسته‌های هنرمندان از اصناف مختلف توجیه وجود چنین موسسه‌ای را دچار خدشه کرده است. خدشه‌ای که باوجود بیکاری فراگیر بسیاری از اهالی سینما از زمان شیوع کرونا تاکنون و تورم شدید اقتصادی بسیار عمیق‌تر شده است.
وعده وعید برای حمایت از اقتصاد هنر
اساسا توان موسسات و نهادهای دولتی و غیردولتی در مواردی که هنرمندی با بیماری حاد و صعب‌العلاجی مواجه می‌شود به سوی آن هنرمندان پیشکسوت و مسئله‌دار روانه می‌شود. رویدادی که بیشتر ارزش رسانه‌ای دارد تا حل مشکلات هنرمندان بیمار و ناتوان.
با وجود آنکه وزیر ارشاد پیش از این «حمایت از اقتصاد هنر» را از مهمترین اهداف وزارت فرهنگ و ارشاد دانسته بود تا کنون به غیر از بسته حمایتی پنج و نیم میلیاردی سازمان سینمایی به چرخه اکران که در قالب کمک هزینه و تسهیلات جبرانی به بخش‌های مختلف «فرایند پخش و اکران فیلم» از جمله ۲۳۴ سالن سینمای فعال بخش خصوصی در تهران و شهرستان‌ها تعلق گرفت، حمایتی از اقتصاد هنر انجام نشده است. این درحالی است که در کنار اولویت داشتن حوزه اقتصاد هنر برای دولت تاکنون اقدام شیسته‌ای در این بخش صورت نگرفته و این مهم در حد شعار باقیمانده است.
بعلاوه بخش غیردولتی و از جمله مهمترین آنان؛ خانه سینما تاکنون کار شایستهای در حوزه اقتصاد هنر (تامین امنیت شغلی و امکانات رفهی) ترتیب نداده است تا همچنان این مهمترین هدف وزارت ارشاد در محاق بی‌توجهی مسولانش باقی بماند و هنرمندان همچنان در سختی معیشت روزگار بگذارانند.
