تحولات اجتماعی بحران تازه سینمای ایران/بازیگران دیگر پولساز نیستند
آنچه امروز به عنوان میزان تاثیر بازیگران در فروش فیلمهای سینمای ایران مطرح می شود تنها یک تیتر ژورنالیستی است که از سطح فراتر نمی رود.
پولسازترین بازیگران سینمای ایران کیستند؟ پاسخ این سوال در حال حاضر از کلمات منتشر شده در یک سایت یا یک روزنامه فراتر نمی رود.
شاید تنها حضور رضا عطاران در یک فیلم کمدی هنوز بتواند یک فروش مطمئن را برای سازنده به همراه داشته است. البته یک مقایسه جالب نشان می دهد که فیلم های عطاران طی نزدیک به ده سال گذشته تقریبا یک میانگین فروش ثابت داشته اند و شاید این موضوع او را به تنها بازیگری که روی فروش فیلم تاثیرمستقیم و جدی می گذارد تبدیل کند. هرچند اگر بخواهیم فروش انفرادی را با فیلم پرفروش او نهنگ عنبر2 مقایسه کنیم در بیست هفته اکران –با توجه به افزایش قیمت دلار- فیلم او امسال نصف کمتر فروخته است.
اما روند فروش فیلمهای ایرانی در سالهای اخیر نشان می دهد که اسم بازیگران در فروش نقش چندانی ندارد. فیلم های کمدی با حضور چهره ها معمولا در صدر فروش قرار می گیرند. حالا این می تواند ترکیب پولاد کیمیایی، ساعد سهیلی و فرخ نژاد باشد یا پژمان جمشیدی و سام درخشانی. فیلم هایی که سوژه های ملتهب و جنجالی دارند نیز معمولا در میان پرفروش ها قرار می گیرند.
برای نمونه پارسا پیروزفر به عنوان یکی از پرطرفدارترین چهره های امسال دو فیلم را روی پرده داشته است. « مجبوریم» ساخته رضا درمیشیان و «تی تی» ساخته آیدا پناهنده دو فیلم پیروزفر هستند که بعد از 9 هفته اکران از نظر فروش شرایط متفاوتی دارند. در حالی که تی تی نزدیک به 20 میلیارد فروخته اما مجبوریم هنوز به 2 میلیارد نرسیده است. البته که مجبوریم سالن های به مراتب کمتری نسبت تی تی داشته و همه می دانند که اکران خودش یک موضوع جدی و مهم در صنعت سینما است. جواد عزتی امسال هم فیلم «دوزیست» را به عنوان یکی از فیلم های پرفروش روی پرده دارد اما «مرد بازنده» فیلم پرسرو صدای محمدحسین مهدویان که او نقش اولش را داشت فقط کمی بیشتر از 6 میلیارد تومان فروش داشت.
ماجرای فروش فیلم ها در سینمای ایران اما از الگوریتم های استاندارد صنعت سینما پیروی نمی کند از این رو آنچه امروز برای این سینمای ورشکسته باقی مانده –از نظر تعداد تماشاچی- یک بخش ثابت مخاطب است که هر سال از میزان آن کم می شود.
آنچه امروز به عنوان میزان تاثیر بازیگران در فروش فیلمهای سینمای ایران مطرح می شود تنها یک تیتر ژورنالیستی است که از سطح فراتر نمی رود.
پولسازترین بازیگران سینمای ایران کیستند؟ پاسخ این سوال در حال حاضر از کلمات منتشر شده در یک سایت یا یک روزنامه فراتر نمی رود.
شاید تنها حضور رضا عطاران در یک فیلم کمدی هنوز بتواند یک فروش مطمئن را برای سازنده به همراه داشته است. البته یک مقایسه جالب نشان می دهد که فیلم های عطاران طی نزدیک به ده سال گذشته تقریبا یک میانگین فروش ثابت داشته اند و شاید این موضوع او را به تنها بازیگری که روی فروش فیلم تاثیرمستقیم و جدی می گذارد تبدیل کند. هرچند اگر بخواهیم فروش انفرادی را با فیلم پرفروش او نهنگ عنبر2 مقایسه کنیم در بیست هفته اکران –با توجه به افزایش قیمت دلار- فیلم او امسال نصف کمتر فروخته است.
اما روند فروش فیلمهای ایرانی در سالهای اخیر نشان می دهد که اسم بازیگران در فروش نقش چندانی ندارد. فیلم های کمدی با حضور چهره ها معمولا در صدر فروش قرار می گیرند. حالا این می تواند ترکیب پولاد کیمیایی، ساعد سهیلی و فرخ نژاد باشد یا پژمان جمشیدی و سام درخشانی. فیلم هایی که سوژه های ملتهب و جنجالی دارند نیز معمولا در میان پرفروش ها قرار می گیرند.
برای نمونه پارسا پیروزفر به عنوان یکی از پرطرفدارترین چهره های امسال دو فیلم را روی پرده داشته است. « مجبوریم» ساخته رضا درمیشیان و «تی تی» ساخته آیدا پناهنده دو فیلم پیروزفر هستند که بعد از 9 هفته اکران از نظر فروش شرایط متفاوتی دارند. در حالی که تی تی نزدیک به 20 میلیارد فروخته اما مجبوریم هنوز به 2 میلیارد نرسیده است. البته که مجبوریم سالن های به مراتب کمتری نسبت تی تی داشته و همه می دانند که اکران خودش یک موضوع جدی و مهم در صنعت سینما است. جواد عزتی امسال هم فیلم «دوزیست» را به عنوان یکی از فیلم های پرفروش روی پرده دارد اما «مرد بازنده» فیلم پرسرو صدای محمدحسین مهدویان که او نقش اولش را داشت فقط کمی بیشتر از 6 میلیارد تومان فروش داشت.
ماجرای فروش فیلم ها در سینمای ایران اما از الگوریتم های استاندارد صنعت سینما پیروی نمی کند از این رو آنچه امروز برای این سینمای ورشکسته باقی مانده –از نظر تعداد تماشاچی- یک بخش ثابت مخاطب است که هر سال از میزان آن کم می شود.
البته که سینمای جهان نیز از قمار کردن روی چهره یک ستاره عبور کرده و تبدیل به یک صنعت پیچیده و متکی به علوم شناخت جامعه و بازار و تبلیغات است . ضمن اینکه در حال حاضر میزان آگاهی و سلیقه جامعه ایرانی بالاتر از سطح سینمای ایران است. اکنون فیلم های روی پرده از حضور اغلب چهره های موجود استفاده کرده اند اما به نظر می رسد سینمای ایران از این پس و با توجه به تحولات جدی اجتماعی با بحران تازه ای برای جلب مخاطب مواجه شود.