تحلیل سیاست‌ های ترامپ در قبال ایران

تحلیل سیاست‌های ترامپ در قبال ایران

گرگ پریدی، پژوهشگر ارشد مرکز منافع ملی در آمریکا، در سایت نشنال اینترست نوشت: همان‌طور که انتظار می‌رفت، دونالد ترامپ در تاریخ ۵ فوریه، سیاست فشار حداکثری علیه ایران را احیا کرد؛ سیاستی که یکی از ویژگی‌های بارز سیاست خارجی دولت وی در دوره چهارساله پیشین حضورش در قدرت بود. اکنون سوال این است: وی در پی چه اهدافی است؟

تفاوت شرایط کنونی با سال‌های گذشته

شرایط فعلی تفاوت زیادی با گذشته دارد. در سال ۲۰۱۸، دولت ترامپ از تمایل خود برای دستیابی به یک توافق بهتر با ایران صحبت کرد. باراک اوباما و تیم او در سال ۲۰۱۵، توافق برجام را با ایران به امضا رساندند؛ توافقی که ایران تا زمان خروج آمریکا از آن، کاملاً به آن وفادار بود. بااین‌حال، دولت ترامپ در آن زمان به‌صراحت به دنبال تغییر نظام سیاسی ایران بود که منجر به تضعیف تعاملاتش با این کشور شد.

آیا دولت جدید آمریکا شانس موفقیت دارد؟

ترامپ اکنون ابراز تمایل می‌کند که به دنبال توافق‌ با ایران است. این در حالی است که برخی تحلیلگران و چهره‌هایی مانند بنیامین نتانیاهو معتقدند که ایران در پی تحولات منطقه‌ای ضعیف‌تر شده و فرصتی واقعی برای فشار بیشتر بر این کشور وجود دارد. اما افزایش فشارها می‌تواند ایران را به سمت گزینه‌هایی مانند تسلیحاتی‌سازی برنامه هسته‌ای سوق دهد.

ضرورت تغییر رویکرد آمریکا

برای دستیابی به یک توافق پایدار، دولت جدید آمریکا باید بپذیرد که برنامه هسته‌ای ایران نسبت به سال ۲۰۱۵ در موقعیتی قوی‌تر قرار دارد. دیگر نمی‌توان انتظار داشت که ایران به‌راحتی فعالیت‌های سانتریفیوژهای پیشرفته خود را متوقف کند. از این رو، هرگونه تلاش برای بازگشت به شرایط برجام پیشین، بدون توجه به پیشرفت‌های کنونی ایران، اشتباهی بزرگ خواهد بود.

اتفاقات احتمالی در آینده مذاکرات

ترامپ همچنین استیو ویتکاف را به‌عنوان نماینده ویژه خود برای ایران منصوب کرده است. انتظار می‌رود اقدامات اصلی دولت وی در مواجهه با ایران تا پایان فوریه به تأخیر بیفتد. درعین‌حال، فشارهای زمانی ناشی از فعال‌سازی مکانیسم ماشه توسط شرکای اروپایی علیه ایران نیز پیش‌روی آمریکا قرار دارد.

پیامدهای تشدید فشارها بر ایران

افزایش فشارها علیه ایران می‌تواند این کشور را به اتخاذ سیاست‌های جدیدی سوق دهد که مشکلاتی جدی برای آمریکا و متحدانش به دنبال خواهد داشت. تحلیل‌های موجود درباره ضعیف شدن ایران ازنظر نظامی اغراق‌آمیز بوده و می‌تواند زمینه‌ساز چالش‌های جدی در منطقه شود. ایران همچنان توانایی استفاده از پهپادها و موشک‌های خود را دارد که می‌تواند امنیت انرژی در سطح جهانی را تهدید کند.

سناریوهای احتمالی پیش‌رو

ترامپ باید سیاست‌های خود را با دقت بیشتری هدایت کند و از وارد شدن به بازی‌هایی که اسرائیل تعریف کرده اجتناب کند. بازگشت به شعارهای سیاست «اول آمریکا» و اجتناب از درگیر شدن در یک رویارویی جدید در خاورمیانه می‌تواند از پیامدهای منفی جلوگیری کند.

در پایان، موفقیت در مذاکرات جدید مستلزم پذیرش واقعیات موجود و اتخاذ رویکردی واقع‌بینانه است. ترامپ باید از فرصت‌های پیش‌رو به‌خوبی استفاده کند و از تکرار اشتباهات گذشته اجتناب نماید. اقدامات شتاب‌زده می‌تواند پیامدهای غیرقابل‌پیش‌بینی برای آمریکا و کل منطقه به همراه داشته باشد.