کشف جدید دانشمندان درباره منشا حیات تمام نظریه‌های پیشین را نقض می‌کند!
اقتصاد ۱۰۰ - کشف جدید دانشمندان درباره منشا حیات تمام نظریه‌های پیشین که دهه‌ها به آن باور داشتیم را نقض می‌کند. به نظر کاهش اکسیژن منشأ انفجار آوالون بوده است نه افزایش آن.
به گزارش گروه دانش و فناوری، نظریه علمی که دهه‌ها به آن باور داشتیم این بود که ورود اکسیژن به اقیانوس زمین باعث انفجار آوالون در پرکامبرین شده و در نهایت حیات پیچیده‌تر روی زمین را ایجاد کرده است. به بیانی دیگر، زیست‌کره‌ای که امروز روی زمین داریم، نتیجه این فرایند بوده است.
اما با توجه به دستاوردهای جدید دانشمندان، این نظریه منشأ حیات پیچیده به کل اشتباه است. گروهی از دانشمندان بین‌المللی در پژوهشی تازه روی سنگ‌های باستانی نشان داده‌اند که این نظریه احتمالاً باید تغییر کند و در این صورت، تمامی کتاب‌های درسی و آموزشی باید دستخوش تغییر شوند.
کریستین بیروم (Christian Bjerrum)، استاد علوم زمین در دانشگاه کپنهاگن و یکی از نویسنده‌های این مقاله، می‌گوید «این که حالا با دقت بالایی می‌دانیم اکسیژن گسترش حیات روی زمین را کنترل نکرده است، داستان کاملاً تازه‌ای درباره چگونگی ظهور حیات و عوامل تعیین‌کننده موفقیت آن پیش روی ما قرار می‌دهد.»
در این مطالعه، پژوهشگران بادقت به نقشه‌نگاری ترکیب ژئوشیمیایی نمونه‌های سنگی باستانی از کوه‌های عمان در شبه‌جزیره عربستان پرداخته‌اند. آن‌ها با بررسی ترکیب این نمونه‌ها دریافتند که احتمالاً جریان اکسیژن بزرگی درکار نبوده است. درواقع، حتی در زمان انفجار، اکسیژن موجود در اقیانوس سراسری زمین از سال‌های قبل کمتر بوده است.
بیروم می‌گوید «اندازه‌گیری‌های ما تصویری خوب از غلظت اکسیژن در اقیانوس زمین در آن زمان ارائه می‌دهد. و برای ما واضح است که هنگام شروع تکامل جانوران پیشرفته و غلبه آن‌ها بر زمین هیچ افزایش بزرگی در مقدار اکسیژن وجود نداشت. در حقیقت، حتی اندکی کاهش درکار بود.»
اما پژوهشگران همچنان فکر می‌کنند سطح اکسیژن نقشی کلیدی در تکثیر گونه‌های چندسلولی داشته است؛ هرچند این کاهش اکسیژن بود که در نقش عامل نهایی ظاهر شد.
بیروم می‌گوید:
«جالب است که انفجار ارگانیسم‌های چندسلولی همزمان با غلظت پایین اکسیژن اتمسفری و اقیانوسی رخ داد. این نشان داد که ارگانیسم‌ها از سطح اکسیژن کمتر بهره بردند و توانستند به‌آرامی گسترش یابند. همزمان شیمی آب به‌طور طبیعی از سلول‌های تنه آن‌ها حفاظت می‌کرد.»
انتهای پیام
