مارهای زنگی مضطرب در کنار یک مار دیگر آرام می‌شوند!

این کاهش پاسخ استرس قبلاً در هیچ‌گونه خزنده‌ای گزارش نشده است. پدیده‌ای که در آن سطح استرس موجودی به دلیل حضور یک همراه کاهش می‌یابد، به‌عنوان  بافر اجتماعی  شناخته می‌شود. این رویداد در خزندگان، به‌طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته و این پژوهش اولین شواهد از بافر اجتماعی در خزندگان است.

بافر اجتماعی در چه مارهایی وجود داشت؟

از آنجایی که محققان با مارهای زنگی وحشی که از طبیعت صید شده‌ بودند، کار کردند، توانستند نشان دهند که بافر اجتماعی در طبیعت وجود دارد.

مارهای آزمایشی از جمعیت‌هایی بودند که به‌صورت فردی و گروهی زمستان‌گذرانی می‌کردند. علاوه‌ بر اینکه محققان هیچ تفاوتی بین این مارها پیدا نکردند، متوجه تفاوتی در بافر اجتماعی بین جنسیت‌ها نیز نشدند. بنابراین تمایل به بافر در هر دو گروه و مارهای ماده و نر به یک اندازه مشخص است.

نحوه آزمایش مارها

محققان برای مطالعه خود، بافر اجتماعی را در ۲۵ مار زنگی صید شده‌ از جنوب اقیانوس آرام در سه سناریو ارزیابی کردند:

• زمانی که مارها تنها بودند
• در حضور یک طناب که به عنوان جسم کنترل بی‌جان عمل می‌کرد
• در حضور یک همراه همجنس

پژوهشگران استرس مارهای زنگی را از طریق ضربان قلب آنها که با استفاده از الکترودهای روی بدنشان ثبت شده بود، اندازه‌گیری می‌کردند.

استرس مارهای زنگی توسط الکترودها اندازه‌گیری شد.

مارها در یک سطل تاریک قرار گرفتند و در طول بیست دقیقه تحت شرایطی استرس‌زا قرار گرفتند. تغییر در ضربان قلب و مدت زمان بازگشت به حالت اولیه طی این مدت مورد اندازه‌گیری قرار گرفت.

بهبود تصورات از مارهای زنگی

مارها زندگی اجتماعی پیچیده‌تری نسبت به آنچه در ابتدا تصور می‌کردیم، دارند. نتایج این پژوهش، بینش‌هایی درباره الگوهای رفتار اجتماعی مارها ارائه می‌کند، اما می‌تواند تصور مارهای زنگی در انظار عمومی را نیز تغییر دهد.

دانشمندان به محدودیت‌هایی که با آنها کار کردند نیز اشاره کردند. در طول آزمایش، مارها در فضاهای بسیار محدودی نگهداری شدند. بر این اساس، آنها نمی‌دانند که آیا واکنش بافر اجتماعی زمانی رخ می‌دهد که مارها نزدیک هم هستند، یا حتماً باید در تماس فیزیکی باشند.

متغیر ناشناخته دیگری که محققان امیدوارند در آینده آزمایش کنند، این است که آیا آشنایی بین دو مار بر پاسخ بافر اجتماعی آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.