حرکات ورزشی برای تقویت عضلات می‌تواند ابتلا به آلزایمر را به تاخیر بیندازد

به تازگی گروهی از دانشمندان دانشگاه فدرال « سائوپائولو » در برزیل با مطالعه بر روی موش‌های آزمایشگاهی دریافتند فعالیت عضلانی - فعالیت‌های بدنی که عضلات را درگیر می‌کنند - می‌توانند تغییرات نوروپاتولوژیک را که سبب علائم بالینی بیماری آلزایمر است، معکوس کند.

در این آزمایش موش‌های با جهش ژنتیکی که باعث ایجاد پلاک‌های بتا آمیلوئید در مغز می‌شود را، تحت یک برنامه تمرین تقویتی چهار هفته‌ای قرار دادند. این جهش‌های ژنتیکی همان فرآیندی است که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر رخ می‌دهد. در این برنامه از وزنه‌ و نردبان برای تمرین دادن به موش‌ها استفاده شد.

دانشمندان دریافتند پس از چهار هفته تمرین نه تنها میزان تجمع پلاک‌ها پس از ورزش کاهش یافت، بلکه سطح هورمون « کورتیکوسترون » در پلاسمای موش‌ها نیز به سطح همین هورمون در بدن موش‌های سالم که جهش ژنتیکی نداشتند، نزدیک شد.

کورتیکوسترون هورمونی است که در زمان استرس در بدن تولید می‌شود و پیش از این نشان داده شده است که با آلزایمر مرتبط است. در این آزمایش همچنین ثابت شد که فعالیت بدنی عضلانی می‌تواند میزان تولید این هورمون را در بدن نیز کاهش دهد.

فارغ از در نظر گرفتن تفاوت‌های بالقوه میان فیزیولوژی میان انسان و موش، می‌توان گفت تاثیر فعالیت‌های بدنی بر روی سلامتی انسان و کاهش خطر ابتلا به آلزایمر یا به تاخیر انداختن آن بسیار روشن است.

اما باید به بررسی این نکته پرداخت که تمرینات مقاومتی دارای معایب نیز هستند - به خصوص در سنین بالا. هرچند این دسته تمرینات توده عضلانی و قدرت آن را افزایش می‌دهد، سبب افزایش تراکم استخوان می‌شود و به تعادل بدن و انجام آسان‌تر کارهای روزمره کمک می‌کند، اما باید این نکته را در نظر گرفت که انجام چنین فعالیت‌هایی در سنین بالا بسیار دشوار است.

دانشمندان اعتقاد دارند برای آنکه بدن آمادگی مناسبی برای انجام چنین فعالیت‌هایی داشته باشد، باید آن را از سنین پایین شروع کرد تا عضلات به تمرینات با وزنه عادت کنند.

جدا از آنچه تاکنون بحث شد، دانشمندان همچنان در تلاش هستند تا به رابطه میان آلزایمر، علل ریشه‌ای آن و پیامدهای کلی آن در بدن و ورزش‌های عضلانی را درک کنند، هرچند که تاثیر مثبت ورزش بر آن پیش از این به اثبات رسیده است.

انتهای پیام