ذخیره سازی داده روی هارد درایو به زودی منسوخ می شود

بیشتر لپ تاپ ها و رایانه ها مجهز به هارد درایو هستند، بنابراین این سوال به وجود می آید که هارد درایوها اصلا کجا استفاده می شوند.

شرکت آی بی ام در سال ۱۹۵۶ از ابزار ۳۰۵ RAMDAC رونمایی کرد که احتمالا نخستین رایانه مجهز به هارد درایو با دیسک مغناطیسی بود. این رایانه بخش زیادی از اتاق را پر کرده بود اما ظرفیت آن فقط ۵ مگابایت بود.

۵۰ سال بعد ظرفیت های ذخیره به یک ترابایت ارتقا یافتند و حجم درایو نیز به اندازه یک کف دست رسیده است. هم اکنون می توان یک حافظه ۲۲ ترابایتی را برای استفاده معمول و مدل های ۲۶ ترابایتی را برای مراکز ذخیره داده به کار برد.

به گفته رزمارین مشکل اینجاست که جهان ۳ درصد از انرژی خود را صرف مراکز ذخیره داده می کند که بیشتر آنها مجهز به هارد درایو هستند. انتقال ذخیره سازی داده ها از فلش، مصرف برق را تا ۹۰ درصد کاهش می دهد. به همین دلیل گذار از حافظه های ذخیره مغناطیسی اجتناب ناپذیر است.

البته رز مارین معتقد است مشکل اصل هزینه هارد دیسک ها است. یک فلش حافظه ۱۰۰ ترابایتی ۴۰ هزار دلار قیمت دارد. اما با توجه به آنکه قیمت سخت افزارهای رایانشی به سرعت کاهش می یابد، حافظه های SSD نیز احتمالا به همین سرنوشت دچار می شوند.

خواه آخرین هارد درایو در ۲۰۲۸ میلادی فروخته شود یا خیر، موضوع این بحث نیست بلکه جایگاه آن در حوزه رایانش است. در صورتیکه راه حل های جدید ذخیره سازی داده در این میان ارائه شوند، این زمانبندی به تاخیر می افتد.