۱۲ قمر جدید برای سیاره مشتری کشف شد

بر اساس گزارشی جدید در «Sky and Telescope»، مدار ۱۲ قمر ناشناخته مشتری توسط مرکز سیاره کوچک(MPC) که توسط رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونیان اداره می‌شود، منتشر شده است.

 کشف ده‌ها قمر جدید نشان دهنده افزایش ۱۵ درصدی در قمرهای شناخته شده این سیاره است و با این کشف جدید، مشتری رکورددار سیاره‌ای با بیشترین قمر در منظومه شمسی می‌شود و این عنوان را از زحل می‌گیرد.

دانشمندان تاکنون ۸۳ قمر را در اطراف این غول گازی حلقه دار یافته‌اند. با این حال، طبق گفته «Sky and Telescope»، اخترشناسان همچنین چندین تن سنگ را در فاصله حدود ۲ مایلی(۳ کیلومتر) اطراف زحل بدون ردیابی دقیق یافته‌اند. همانطور که ابزارهای مختلف قادر به مطالعه این قمرهای کوچک‌تر می‌شوند، مشتری ممکن است مجبور شود عنوان جدید خود را بار دیگر به زحل واگذار کند.

اسکات شپارد(Scott Sheppard)، ستاره‌شناس موسسه علوم کارنگی در واشنگتن دی سی، مشاهدات منظومه سیاره مشتری را که بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ انجام شده است، برای انتشار ارائه کرده است. تاخیر بین رصد قمرهای جدید و تایید آنها به این دلیل است که اخترشناسان مجبور بودند این اجرام را یک دور کامل ردیابی کنند تا مطمئن شوند که واقعا در حال گردش در مدار مشتری هستند.

تمام قمرهای جدید به دور سیاره مشتری می‌چرخند و بیش از ۳۴۰ روز زمینی طول می‌کشد تا یک دور کامل به دور این غول گازی بگردند. از ۱۲ قمر جدید، ۹ قمر بسیار دور هستند. مرکز سیاره کوچک تخمین می‌زند که این ۹ قمر بیش از ۵۵۰ روز در مدار باشند. این قمرها همگی نسبتا کوچک هستند و تصور می‌شود که تنها پنج قمر از ۹ قمر جدید قطری بیشتر از پنج مایل(هشت کیلومتر) داشته باشند.

۹ قمری که فاصله دوری دارند نیز دارای مدارهای مخالف‌گرد هستند، به این معنا که سیاره مشتری را خلاف جهت حرکت وضعی آن دور می‌زنند. در مقابل، قمرهای درونی منظومه مشتری، موافق ‌گرد هستند. مدار قمرهای جدید نشان می‌دهد که تاثیر گرانشی عظیم مشتری ممکن است این قمرها را به تصرف خود درآورده باشد، و اقمار کوچک‌تر احتمالا بقایای اجرام بزرگتری هستند که در اثر برخورد شکسته‌اند.

سایر قمرهای تازه یافت شده مدارهای موافق‌گرد دارند که نشان می‌دهد آنها در اطراف مشتری شکل گرفته‌اند. این قمرهای خاص در حال گردش در یک نوار میانی از فضا با ۱۳ قمر دیگر قرار دارند و به مشتری نسبت به قمرهای مخالف‌گرد بیرونی نزدیک‌تر هستند.

ردیابی این قمرهای موافق‌گرد سخت‌تر از ردیابی قمرهای مخالف‌گرد بیرونی بود. شپرد می‌گوید: علت این است که آنها به مشتری نزدیکتر هستند و نور پراکنده‌ای که از این سیاره منتشر می‌شود زیاد است. نور منعکس شده توسط مشتری این قمرها را پنهان می‌کند، بنابراین تا سال ۲۰۰۰ ستاره‌شناسان تنها پنج مورد از این قمرها را کشف کرده بودند. در فاصله دو دهه، تنها مورد دیگر از این گروه پیدا شد.

قمرهای موافق‌گرد تازه کشف شده مشتری می‌توانند اهداف بسیار خوبی برای ماموریت‌های آینده‌ای باشند که قرار است به سمت مشتری پرواز کنند، از جمله ماموریت جوس(JUICE) آژانس فضایی اروپا که قرار است در ماه آوریل پرتاب شود و همچنین ماموریت اروپا کلیپر(Europa Clipper) ناسا که قرار است در ماه اکتبر سال ۲۰۲۴ پرتاب شود.

انتهای پیام