ابتکار دانشمند ایرانی برای جلوگیری از خشکی چشم با کمک یک لنز

به گزارش گروه دانش و فناوری به نقل از ایسنا، بسیاری از کاربران لنزهای تماسی در نهایت از یک وضعیت ناراحت‌کننده و گاهی اوقات حتی ناتوان‌کننده به نام «خشکی چشم ناشی از لنز تماسی»(CLIDE) رنج می‌برند. شاید یک لنز تماسی جدید که هنوز در مرحله آزمایش قرار دارد، بتواند با استفاده از یک طراحی نسبتا ساده از این اتفاق جلوگیری کند.

خشکی چشم ناشی از لنز تماسی معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که اشک چشم فقط جلو یک لنز تماسی جریان می‌یابد و به قسمت پشت آن وارد نمی‌شود. در نتیجه، اشک روی لنز به سادگی تبخیر می‌شود و هیچ گونه رطوبت یا روانکاری را برای بخشی از چشم که توسط لنز پوشانده شده است، فراهم نمی‌کند.

این عارضه اغلب با استفاده از قطره‌های چشمی موسوم به «اشک مصنوعی»(Artificial tears) درمان می‌شود. سایر درمان‌های پیشنهادی شامل یک لنز تماسی با بار الکتریکی، یک ایمپلنت تحریک‌کننده غدد اشکی، یک روان‌کننده به دست آمده از مولکول‌های موجود در معده خوک و یک کاوشگر است که کاربران آن را برای تحریک عصب در حفره بینی، روی قسمت بالای بینی خود می‌چسبانند.

اگرچه همه این روش‌ها مزایای خود را دارند اما دانشمندان «موسسه تراساکی برای نوآوری‌های زیست‌پزشکی»(TIBI) در کالیفرنیا تصمیم گرفتند روشی بسیار ساده‌تر را طراحی کنند که نیازی به تلاش آگاهانه از جانب کاربر ندارد.

نتیجه این تلاش، یک لنز تماسی است که مجموعه‌ای از میکروکانال‌ها از آن عبور می‌کنند. هر کانال از یک مخزن جمع‌آوری اشک در جلوی لنز، به یک مخزن در قسمت زیرین لنز می‌رود. کانال‌ها در یک الگوی مارپیچ دایره‌ای قرار گرفته‌اند که هر کدام اشک را نزدیک به مرکز لنز می‌ریزند و آن‌ را در اطراف لبه‌ها پخش می‌کنند. مرکز لنز که مردمک در آن قرار دارد، کاملا شفاف باقی می‌ماند.

نکته مهم این است که عملکرد انتقال اشک، با فشاری که هنگام پلک زدن به آن وارد می‌شود، فعال می‌گردد. این بدان معناست که وقتی کاربران به‌ طور طبیعی پلک می‌زنند، عملکرد انتقال اشک انجام می‌شود.

این لنز پیشتر روی دستگاهی آزمایش شده است که پلک زدن را شبیه‌سازی می‌کند. آزمایش‌های روی حیوانات و انسان اکنون در حال برنامه‌ریزی هستند.

«علی خادم‌حسینی»(Ali Khademhosseini)، رئیس و مدیرعامل موسسه تراساکی برای نوآوری‌های زیست‌پزشکی گفت: روش‌های مبتکرانه‌ای که گروه ما به کار گرفته است، راه‌ حل بالقوه‌ای را برای میلیون‌ها نفر به ارمغان می‌آورند. امید است بتوانیم تلاش‌های خود را برای به نتیجه رساندن این راه حل گسترش دهیم.

این پژوهش، در مجله «Small» به چاپ رسید.

انتهای پیام