چالش‌های بالینی و چشم‌انداز استفاده از نانو ذرات مغناطیسی هوشمند در درمان سرطان

به گزارش گروه دانش و فناوری اقتصاد ۱۰۰و به نقل از ایسنا، سرطان یک اختلال جدی سلامت است که به معضلی جهانی تبدیل شده است. بر اساس آمارهای جهانی برای ۳۶ نوع سرطان در ۱۸۵ کشور در سال ۲۰۲۰ میلادی بیش از ۱۹ میلیون ابتلای جدید گزارش شده است. هر سال حدود ۱۰ میلیون مرگ بر اثر سرطان اتفاق می‌افتد که رتبه اول متعلق به سرطان ریه است و پس از آن سرطان‌های کولورکتال، کبد، معده و پستان قرار می‌گیرند.

بررسی‌های اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد ۳۵٪ از مرگ و میرهای ناشی از سرطان به دلیل سبک زندگی، مصرف سیگار و مشروبات الکلی، رژیم غذایی ناسالم، استفاده مکرر از تجهیزات سولاریوم، یا قرار گرفتن در معرض مسمومیت‌های شیمیایی، مواد عفونی و تشعشعات اتفاق می‌افتد.

به رغم افزایش قابل توجه دانش در خصوص آغاز، پیشرفت و مقاومت سرطان در برابر درمان، درک و توان درمانی ما در سرطان‌های متاستاتیک (سرطان‌هایی که با جدا شدن سلول سرطانی از توده اولیه و رفتن به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابند) بسیار اندک است.

نانو ذرات آهن به دلیل خاصیت مغناطیسی و زیست سازگاری در زمینه‌های مختلف پزشکی مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و اولتراسوند مورد استفاده قرار می‌گیرند. علاوه بر این ظرفیت بالای آنان در بارگیری و انتقال دارو، این ذرات را به عوامل مناسبی برای استفاده در درمان سرطان‌های بدخیم تبدیل کرده است. به همین دلیل هوشمندسازی آنان، امکان انتشار هوشمند و کنترل‌شده دارو و تحویل هدفمند دارو را فراهم می‌کند.

نانوذرات مغناطیسی هوشمند می‌توانند از طریق محرک‌های خارجی یا داخلی، دارو را هدایت و آزاد کنند؛ به همین دلیل امکان غلبه بر محدودیت‌های شیمی درمانی کلاسیک را فراهم می‌کنند.

با هدف ارائه یک نمای کلی از کاربردهای نانوذرات مغناطیسی هوشمند در سرطان، روش‌های تولید، پوشش‌های سطحی، روش‌های هدف‌گیری و پیشرفت‌های اخیر در خصوص آنان، دکتر علی حسن پور، الهام آرام، دکتر معصومه معینی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی، دانشگاه گلستان و دانشگاه لیدز به نگارش مقاله مروری پرداختند.

این مقاله مروری که در نشریه بین‌المللی Nanomaterials منتشر شده است، به طرح این مسئله می‌پردازد که گرچه نانوذرات مغناطیسی هوشمند امتیازهای متعددی نسبت به عوامل شیمی درمانی دارند، اما موانعی در استفاده بالینی از آنان وجود دارد.

برای استفاده بالینی لازم است نانوذرات مغناطیسی هوشمند از سد مشکلات شیمیایی و زیستی مانند اثر سمی، زیست توزیع پذیری، سنتز داروئی و داینامیک داروئی عبور کنند و امکان تولید صنعتی آنان در مقیاس زیاد فراهم شود.

پژوهش‌های گسترده‌ای برای غلبه بر مشکلات موجود و فراهم کردن زمینه لازم برای استفاده درمانی گسترده از نانو ذرات مغناطیسی هوشمند لازم است، اما این ذرات می‌توانند به محدودیت‌های موجود در درمان سرطان غلبه کنند.