روسیه منتظر وصل شدن به خط راه‌آهن رشت - آستارا

به گزارش اقتصاد100، الکسی اورچوک در گفتگو با خبرنگاران افزود: این پروژه روز‌های اخیر در دیدار میخائیل میشوستین نخست وزیر روسیه و محمد مخبر معاون اول رئیس جمهوری اسلامی ایران مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

به گزارش اسپوتنیک، معاون نخست وزیر روسیه با اشاره به اینکه از طرف روسیه اپراتور پروژه فعال شده و به تدریج وارد موضوع شده و کار‌ها شروع می‌شود،  اظهارداشت: واضح است که این کار با پیچیدگی‌هایی از جمله در رابطه با تخصیص زمین رو به رو است.

معاون نخست‌وزیر روسیه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۲ نیز در نشستی در مسکو گفته بود: این کشور به دنبال تقویت مبادلات تجاری با کشور‌های هند و پاکستان و دسترسی به بازار کشور‌های آفریقایی از طریق کریدور شمال – جنوب و بنادر جنوبی ایران است.

اورچوک افزود: این کشور هم‌اینک برای توسعه بازار خود در جهان از جمله جنوب آفریقا تلاش می‌کند و علاوه بر آن هم به جنوب و هم به شرق نگاه خاصی دارد، چرا که این مناطق، مرکز ثقل در بازار جهانی محسوب می‌شوند.

معاون نخست‌وزیر روسیه با بیان اینکه روسیه به دنبال تقویت امکانات لجستیک و توسعه زیرساخت‌های کریدور شمال – جنوب است، گفت:‌این کریدور با سه مسیر و با گذر از روسیه و سایر کشور‌ها به بندر عباس و بندر چابهار در جنوب ایران می‌رسد که از این طریق، می‌توان کالا‌ها را به بازار هند، پاکستان و آفریقا عرضه کرد.

روسیه و ایران اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ قرارداد همکاری برای تامین مالی طراحی، ساخت و تامین کالا و خدمات برای ایجاد خط راه آهن رشت - آستارا به طول ۱۶۲ کیلومتر امضا کردند.

این خط ریلی، مسیر غربی کریدور شمال - جنوب را تکمیل می‌کند.

به نوشته رسانه روس، پیش بینی می‌شود روسیه برای این ساخت و ساز وام بین دولتی به مبلغ ۱.۳ میلیارد یورو ارائه کند.

بر این اساس، هزینه کل این پروژه ۱.۶ میلیارد یورو است. ویتالی ساولیف وزیر حمل و نقل روسیه پیش از این گفت: ساخت خط راه آهن رشت - آستارا تا سال ۲۰۲۸ تکمیل می‌شود.

کریدور شمال – جنوب که در آغاز راه، محصول اراده و عزم روسیه، ایران و هند در سال ۲۰۰۰ میلادی برای ایجاد گذرگاه حمل و نقل بار بود، در طول سال‌های بعد، شاهد پیوستن شمار دیگری از کشور‌ها به این مسیر ترانزیتی بود.

آنچه برای این کشور‌ها در پیوستن به این مسیر ترانزیتی انگیزه بخش بود این بود که مسیر‌های متداول برای ارسال کالا از هند به سمت سن پترزبورگ روسیه که از کانال سوئز عبور می‌کند، حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ کیلومتر طول دارد، اما کریدور ایران در این مسیر تنها هفت هزار و ۲۰۰ کیلومتر است که بهره گیری از این ظرفیت، ۴۰ درصد زمان ترانزیت و ۳۰ درصد هزینه‌های حمل و نقل را کاهش می‌دهد.