دعواهای سخیف در فوتبال ایران / خودزنی محض برای هیچ!
اقتصاد 100- مدتی میشد که در فوتبال داخلی شاهد کریخوانیهای سخیف و سطح پایین نبودیم. در واقع شرایط خاص جامعه و فوتبالی که بدون حضور تماشاگران و در شرایط غیرقابل توضیح برگزار میشد، این اولویت را از مردم سلب کرده بود که برای دیدن دیدارهای بیروح و بیکیفیت، خودشان را درگیر طرفداری از تیمهای مختلف کنند.
به گزارش گروه اقتصاد ورزش، در این بین از بدعتهای عجیب فصل گذشته یعنی بیانیهنویسی تیمها علیه یکدیگر حداقل تا همین اواخر خبری نبود تا اینکه یک بار دیگر ثابت شد سطح دغدغه که پایین بیاید، ابتذال هم به اوج میرسد. نمونه آن را هم در دو هفته اخیر لیگ برتر باشگاههای کشور به راحتی میتوان مشاهده کرد. بازیکنانی که با داور درگیر میشوند، سرمربیانی که آشکارا به یکدیگر توهین میکنند و البته ابایی هم از درگیری فیزیکی ندارند. آخر ماجرا هم دوباره با بیانیهنویسی و اتهامزنی باشگاهها به یکدیگر طرف هستیم. این دور باطل، شناسنامه فوتبال باشگاهی در ایران است؛ اخلاقیاتی که مدام زیر پا گذاشته میشوند و گویا راهی برای رهایی از آن نمیتوان متصور شد.
از هفتهای که پس از مدتها اجازه ورود تماشاگران به ورزشگاهها صادر شد، در تنها بازی بدون تماشاگر هفته بین فولاد و پرسپولیس، یکی از بزرگترین جنجالهای سال رخ داد. جایی که هم اشتباه داوری داشت، هم نیمکتهای شلوغ با حرکات غیر ورزشی و هم جملهای که یحیی گلمحمدی به عنوان حسن ختام، آن را در نشست خبری پس از بازی بیان کرد؛ «لجن بازی»! البته پرسپولیسیها این هفته هم پس از متضرر شدن از داوری در برابر آلومینیوم دوباره شروع کردند به انتقاد از نحوه برگزاری بازیها و اینکه نمیخواهند آنها قهرمان شوند. فکر نکنید که اوضاع برای تیمهای دیگر متفاوت است؛ در نبرد سپاهان و گلگهر هم عدم رعایت بازی جوانمردانه توسط تیم اصفهانی که منتج به گل اول بازی شد، شدیدا جو بازی را ملتهب کرد و هنوز هم مربیان گلگهر درباره این اتفاق مصاحبه میکنند.
یعنی کار به جایی رسید که پس از توییت توهینآمیز دستیار فرزاد حسینخانی، سرمربی مس در مورد ساپینتو و واکنش باشگاه استقلال و بعد از آن استوری مدیر رسانه آبیها، فقط کم مانده بود که پای پلیس هم به این اطلاعرسانیهای فوتبالی باز شود. شرایط این روزهای فوتبال ایران حقیقتا افسوسبرانگیز است؛ جایی که تنها در یک بازه زمانی کوتاه، تیمها و تماشاگران نشان دادند که میتوانند متحد باشند، اما پس از آن ترجیح دادند دوباره دعواهای سخیف و کشمکشهای بیاهمیت را در پیش بگیرند، یعنی یک خودزنی محض برای هیچ.
انتهای پیام/
ارسال نظر