مقایسه کارنامه روحانی و رئیسی در بازار مسکن!

روندی که در دو سال نخست دولت حسن روحانی نیز تجربه شد اما با امضای برجام این روند در دولت قبل معکوس شد و به یکباره در یک سیر صعودی قرار گرفت. حال سوال این است که آیا حجم پروانه های ساختمانی و سرمایه گذاری در بخش مسکن در ادامه دولت سیزدهم می تواند با رشد مواجه شود؟

او با بیان اینکه سرمایه‌گذاری بخش مسکن حتما تابعی از متغیرهای اقتصاد کلان در کشور است می گوید: در حال حاضر ما یکی از دوره‌های بشدت بی‌ثبات اقتصاد کلان را با شاخص‌هایی همچون نرخ رشد نسبتاً پایین و پرنوسان، تورم بی‌سابقه و بسیار بالا تجربه می‌کنیم. نوسانات نرخ ارز هم از عواملی است که چشم‌انداز اقتصاد کلان را بسیار تیره و تار می‌کند.

او ادامه می دهد: از همین رو برای پاسخ به این سوال و مقایسه این دو دوره باید بررسی کنیم که دولت روحانی چه اقدامی انجام داد که سرمایه‌گذاری در کشور افزایش و تورم به زیر 10 درصد کاهش یافت و همچنین شاهد بهبود رشد اقتصادی در یک بازه سه یا چهار ساله بودیم.

او اما معتقد است چنین چشم اندازی در حال حاضر وجود ندارد.

او یکی از این مولفه‌ها را  نرخ بهره واقعی در بازار معرفی می کند و می گوید: برای هیچ تولیدکننده‌ای که امروز بخواهد تصمیم بگیرد، هیچ دلیل عقلانی برای سرمایه‌گذاری در بازار مسکن به‌صورت کلی وجود ندارد. البته این به معنی این نیست که در حال حاضر سرمایه‌گذاری در بخش مسکن مطلقا توجیه ندارد بلکه بازار مسکن یک بازار ناهمگون، چندپاره و کاملا محلی است. ممکن است در بخش کوچکی از بازار مسکن مانند مسکن لوکس، همچنان رونق وجود داشته باشد اما سهم آن در بازار مسکن بسیار بسیار اندک است. از طرف دیگر، در زمینه مسکن متعارف یا مسکن کوچک، تقریباً هیچ چشم‌انداز اقتصادی وجود ندارد و نرخ‌های بازدهی هیچ‌گونه انگیزه‌ای برای سرمایه‌‌گذاران ایجاد نمی‌کند.

او با تاکید بر اینکه اصلی میان دولت روحانی و رئیسی همین چشم‌انداز متفاوت است، عنوان می کند: نکته‌ مهم‌تر این است که چشم‌اندازی که امروز نسبت به دوسال گذشته؛ یعنی زمانی که رئیسی دولتش را شروع کرد، چشم‌اندازی پرابهام‌تر و نگران‌کننده‌تر است. دو سال گذشته زمانی که دولت سیزدهم کارش را شروع کرد، یک چشم‌انداز حداقلی وجود داشت مبنی بر اینکه با یکدست شدن حاکمیت در قوای سه‌گانه و مقبولیتی که رئیس‌جمهور منتخب ولو با نرخ مشارک خیلی پایین در نظام دارد، بخشی از مسائل مهم و لاینحل را حل می‌کند. مانند حل و فصل مناقشه هسته‌ای، احیای برجام و یا برخی از موانع و سنگ‌اندازی‌هایی که در مقابل دولت روحانی به دلیل یکدست نبودن وجود داشت، این سنگ‌اندازی‌ها کاهش پیدا می‌کند و همچنان تصوری وجود داشت مبنی بر اینکه دولتی با قاطعیت و توانایی بالا حاکم می‌شود اما امروزه تمام این چشم‌اندازها از میان رفته است.