انواع کلاس موتورسیکلت + مشخصات و عکس از کروزر تا آفرود

انواع موتورسیکلت از نظر استایل و کلاس ظاهری

در زیر به مهمترین سبک‌های بدنه موتورسیکلت و انواع آن اشاره می‌کنیم.

سبک  ماجراجویی یا (Adventure):

این موتورسیکلت‌ها برای همه نوع مسیری مناسب هستند و معمولا سیستم تعلیق با دامنه حرکتی زیاد، بادگیر نسبتا بزرگ، ارتفاع صندلی بلند، نقاط اتصال فراوان برای بستن بار، رینگ‌های پره‌ای (اختیاری) و محافظ مناسب در برابر افتادن دارند. هدف آنها دستیابی به حداکثر کارایی، برد بلند و کمی ماجراجویی در مسیرهای خاکی سبک است. با این حال راندن یک موتورسیکلت سنگین و بزرگ در مسیرهای صعب‌العبور خارج از جاده کار بسیار دشواری خواهد بود.

برخی از تعاریف قدیمی‌تر، این موتورها را دو منظوره، ورزشی و موتورسیکلت‌های آفرود نیز می‌نامیدند. این موتورها به قدری کارآمد هستند که می‌توانند برای رفت‌وآمد، تورینگ، سواری‌های اسپرت، جذابیت ظاهری، به طور کلی جایگزین سایر انواع موتورسیکلت‌ها به ویژه موتورهای اسپرت با طراحی تهاجمی و خشن شوند.

ماجراجویی آفرودی (Off-Road Adventure):

برخی از تولیدکنندگان موتورسیکلت‌های ادونچر را در نسخه‌ای با تمرکز بیشتر بر مسیرهای خارج از جاده و آفرود ارائه می‌دهند، مانند بی ام و R1250GS Adventure و هوندا آفریقا توئین ادونچر اسپورت که برای ماجراجویی‌های واقعی خارج از جاده و بیراهه نوردی طراحی شده‌اند. این موتورها اغلب باک سوخت بسیار بزرگتر، محافظت زیاد در برابر ضربه، سیستم تعلیق با دامنه حرکتی بیشتر و برخی از بلندترین صندلی‌ها در بین موتورسیکلت‌ها دارند.

نیکد  (Naked):

تقریبا نیمی از موتورسیکلت‌های نیکد از موتورهای اسپرت رده بالا به وجود می‌آیند که فلاپ اطراف انجین آنها برداشته شده است. سایر تغییرات معمولا شامل هندسه نمای جلو کمتر تهاجمی، فرمان تخت‌تر، فاقد بادگیر، چراغ جلو تکی و مرتب شدن سیم‌کشی و…. برای به رخ کشیدن انجین است.

این موتورها همچنین به عنوان رودستر، به خصوص توسط ب ام و، یا موتورهای استاندارد شناخته می‌شوند. در حالی که قدرتمندترین مدل‌های این دسته گاهی اوقات به عنوان موتورهای عضلانی، مبارز خیابانی یا هایپرنیکد نامیده می‌شوند.

در این کلاس و در رده قیمتی پایین، یاماها MT-125 برگرفته از R-125 را داریم. سوزوکی GSX-R750 برگرفته از GSX-S750 در رده وسط، سپس در راس این کلاس ب ام و S1000RR و S1000R قرار دارد.

بعضی از موتورها مانند هوندا CB1000R بین موتورهای نیکد مدرن و موتورهای مدرن با سبک رترو قرار می‌گیرند و درنهایت به نئو-رترو معروف می‌شوند.

رترو (Retro):

بیشتر مدل‌های رترو که امروزه می‌توانید بخرید، از ابتدا به عنوان یک موتورسیکلت نیکد اسپرت تولید شده که برای سنتی تر به نظر رسیدن اصلاح شده‌اند، بدون اینکه فناوری و تجربه سواری مدرن را که از یک موتورسیکلت جدید انتظار می‌رود، قربانی کنند.

این سبک معمولاً دارای یک چراغ جلو گرد، نشانگرهای ساده‌تر دایره‌ای، صندلی‌های دوخت خورده، رنگ‌های ظریف‌تر، اگزوزهای گرد، قطعات براق زیاد و اغلب رینگ‌های پره‌ای یا رینگ‌های قالبی هستند.

کروزر (Cruiser):

کروزرها معمولاً دارای نشیمن رانندگی بسیار راحت با پاهای رو به جلو و بدن صاف یا کمی به عقب خم شده، صندلی بسیار پایین، لاستیک عقب بزرگ، دوشاخه زاویه‌دار و انجینی هستند که بیشتر بر گشتاور دور کم تمرکز دارد تا قدرت بالا.

همچنین این سبک موتورها تمایل دارند که واقعاً سنگین باشند و رقم قدرت پیشرانه آنها اغلب با حجم موتور تناقض دارد؛ به عنوان مثال فقط ۱۶۵ اسب بخار از موتور ۲.۵ لیتری در Triumph Rocket 3 R دریافت می‌شود.

کروزها بیشتر به دنبال خوب به نظر رسیدن و خوب صدا دادن در سرعت‌های پایین هستند تا اینکه سریعاً از نقطه A به نقطه B برسند و زانوی راکب خود را در پیچ‌ها خم کنند. البته می‌توانند به راحتی مسافت‌های طولانی در بزرگراه را نیز طی کنند. گشتاور فراوان در دورهای پایین نیز امکان تغییر دنده آرام و یکنواخت‌تر را در موتورهای کروزر فراهم می‌کند.

در ایالات متحده، کروزرها با اختلاف قابل توجهی محبوب‌ترین سبک موتورسیکلت هستند و هارلی دیویدسون یک بازیگر اصلی در این کلاس محسوب می‌شود. چاپرها و کروزرهای قدرتمند هم در این کلاس جا می‌گیرند.

بابر (Bobber):

بابرها، برگرفته از باب جابز، نوعی موتورسیکلت درون مفهوم کلی کروزرها هستند. آنها معمولاً دارای قاب عقب ثابت بدون سیستم تعلیق و یک صندلی واحد هستند که از طریق یک یا دو کمک فنر به قاب وصل می‌شود.

این سبک، عقب موتورسیکلت را بسیار تمیز نگه می‌دارد اما واضح است که برای بار یا سرنشین مناسب نیست. به تازگی، Triumph با پنهان کردن سیستم تعلیق عقب معمولی زیر صندلی، با Bonneville Bobber ، ظاهر کلاس بابر را به طرز زیرکانه‌ای بازطراحی کرده است.

کافه ریسر (Cafe Racer)

کافه ریسرها معمولاً یک موتورسیکلت نیکد معمولی با سبک سنتی را می‌گیرند و سپس برآمدگی صندلی را در جایی که سرنشین می‌نشیند، دسته‌فرمان‌های کلیپ-آن و یک بادگیر/فلاپ کوچک در اطراف چراغ جلو اضافه می‌کنند.

آنها در ابتدا روی سرعت و هندلینگ متمرکز بودند، اما امروزه بیشتر یک نمونه سبک وزن برای مشتریان موتورسیکلت‌های رترو مدرن هستند.

تورینگ (Touring):

اگر بخواهید، می‌توانید تقریباً با هر موتورسیکلت یا اسکوتر به گردش بروید، اما برخی از آنها برای تورینگ و گردش مناسب‌تر از بقیه هستند. موتورسیکلت‌های تورینگ دارای ظرفیت بار بالا، برد طولانی، راحتی نشیمن برای دو نفر، تمام لوازم مورد نیاز هستند و گاهی اوقات حتی تجهیزات کمپینگ را ارائه می‌دهند.

آنها بویی از وزن سبک یا عملکرد پرشتاب مانند موتورهای اسپرت، نبرده‌اند. برخی از موتورهای تورینگ جزو سنگین ترین موتورسیکلت‌های موجود در جاده محسوب می‌شوند و وزن بالایی دارند. برخی از مدل‌ها به طور خاص برای تورینگ و گردشگری ساخته شده‌اند، مانند هوندا گلدوینگ. در حالی که برخی دیگر مانند یاماها تریسر ۹۰۰ GT بر اساس موتورهای اسپرت یا موتورسیکلت‌های ادونچر شکل گرفته‌اند.

اسپرت تورر (Sport Tourer)

اسپرت توررها معمولا موتورسیکلت‌های اسپرت رده بالای کمی اصلاح شده مانند کاوازاکی Z1000SX هستند، با این حال برخی از آنها به طور اختصاصی برای این سبک طراحی شده‌اند که از جمله می‌شود به هوندا VFR800 اشاره کرد.

هدف این کلاس از موتورسیکلتها ارائه قابلیت‌های مشابه موتورهای تورینگ است بدون آنکه هیچ یک از جنبه های اسپرت خود را از دست بدهند. بنابراین اسپرت توررها کمی سبک‌تر هستند و بهتر می‌پیچند، اما به اندازه کلاس تورینگ راحت نیستند.

کلاس اسپرت (Sports):

موتورسیکلت‌های اسپرت فقط یک هدف را دنبال می‌کنند: رسیدن از نقطه A به نقطه B با حداکثر سرعت. آنها با به حداقل رساندن وزن و در عین حال به حداکثر رساندن قدرت، به این هدف می‌رسند و به طور ایدئال حدود ۱ اسب بخار برای هر ۱ کیلوگرم وزن ارائه می‌دهند.

موتورهای اسپرت تمایل به داشتن نشیمن رانندگی پایین و تهاجمی، بادگیر(فلاپ) کاملا آیرودینامیک با فناوری پیشرفته و بهترین زاویه شیب برای پیچیدن تا حد امکان در ارتفاع پایین دارند.

گران‌ترین موتورسیکلت‌های اسپرت هر برند معمولاً با نزدیک‌ترین موتورسیکلت مسابقه‌ای MotoGP همان سازنده در آن زمان مرتبط هستند.

با این حال، فروش آنها به تازگی به دلیل عدم راحتی، عدم وجود زین سرنشین، مقرون به صرفه نبودن و عدم کاربرد واقعی برای سواری‌های روزمره، کاهش داشته است. ظرفیت انجین های متوسط در حدود ۶۰۰ سی سی بیشترین آسیب را از این موارد دیده‌اند و تنها گزینه واقعی باقی‌مانده یاماها R6 است.

اسکوتر (Scooter):

اسکوترها معمولاً در دو نوع عرضه می‌شوند. اولین آنها طراحی سنتی جاپایی مانند وسپا GTS125 رترو و هوندا SH125 است که دارای کف صاف و فضای زیادی برای سوار شدن هستند.

اکثر آنها یک قلاب کیسه در ستون فرمان دارند تا بتوان کیسه خرید را بین زانوهای خود آویزان کرد.

ماکسی اسکوتر (Maxi Scooter):

نوع دوم طراحی اسکوترها، ماکسی اسکوتر است که صندوق عقب محکم‌تری در وسط فریم داشته و فضای بیشتری برای مواردی مانند باک بنزین فراهم می‌کند.

ماکسی اسکوترها تمایل به داشتن موتورهای بزرگتر، تجهیزات بهتر و قیمت بالاتر دارند. ضمنا همه آنها دارای گیربکس اتوماتیک به منظور سواری آسان و بدون دردسر هستند.

با وجود مزیت‌های آنها نسبت به موتورسیکلت‌های سنتی، به نظر می‌رسد در برخی کشورها محبوبیت کمتری دارند، اما در سایر مناطق مانند قاره اروپا، به ویژه در مراکز شهر، می‌توان آنها را در هر گوشه‌ای پیدا کرد. در این بین هوندا حتی یک ماکسی اسکوتر به سبک ماجراجویی به نام X-ADV تولید می‌کند تا این کلاس از موتورها را برای گردشگری هم توسعه دهد.

سوپر موتو (Supermoto)

موتورسیکلت‌های سوپر موتو که گاهی اوقات سوپرموتارد نیز نامیده می‌شوند، برای مسابقه در پیست‌هایی حاوی مسیر آسفالت، خاکی و سکوهای های پرش طراحی شده‌اند.

برای بهینه‌سازی موتورسیکلت‌ها در هر سه مورد، آنها معمولا از رینگ‌های پره‌ای، سیستم تعلیق با دامنه حرکتی زیاد، ارتفاع  زیاد از سطح زمین، تجهیزات بسیار پایه و یک شُلگیر دراز به عنوان گلگیر جلو دارند.

معمولا انجین های  ساده تک سیلندر با چرخ‌های بزرگ و لاستیک‌های ضخیم در این کلاس به کار گرفته می‌شود

کلاس آفرود (Off-Road):

مشخصه‌های بارز موتورسیکلت‌هایی که به طور خاص برای آفرود طراحی شده‌اند عبارتند از: وزن بسیار سبک، رینگ‌های پره‌ای، نوعی محافظ زیر انجین، میله‌های محافظ موتور در صورت افتادن، سیستم تعلیق با دامنه حرکتی زیاد، لاستیک‌های آجدار برای چسبندگی بهتر.

این موتورها برای سواری در مسیرهای عمومی خاکی/بدون آسفالت مناسب هستند.

سه‌چرخ‌ها (Three Wheeler)

اسکوترها و اخیراً موتورسیکلت‌هایی با سه چرخ در بازار عرضه شده‌اند که معمولا با اضافه کردن یک چرخ جلو برای مدل‌های دوچرخ به وجود می‌آید

هر دو چرخ جلو فرمانپذیر هستند. بنابراین مزایای آنها شامل پایداری بهتر و چسبندگی بیشتر در پیچ‌هاست. با این حال این موتورسیکلتها پیچیده و گران‌قیمت‌تر هستند.

اکثر طرح‌های سه چرخ به هر دو چرخ جلو اجازه می‌دهند هنگام پیچیدن کج شوند و برخی از آنها حتی می‌توانند در سرعت‌های پایین در حالت عمودی قفل شوند، بنابراین نیازی به پایین گذاشتن پاها در ترافیک نیست..

سخن پایانی

این فقط یک مرور کلی از انواع کلاس موتورسیکلت‌ هایی است که امروزه در دسترس هستند. هر کلاس مدل‌ها و زیرشاخه‌های خاص خود را دارد و هر کدام مزایا و معایب خاص خود را ارائه می‌دهد.  انتخاب موتورسیکلت مناسب برای شما به نیازها، بودجه و ترجیحات فردی شما بستگی دارد. قبل از خرید حتما تحقیقات خود را انجام دهید و چند مدل مختلف را امتحان کنید تا موتورسیکلتی را پیدا کنید که برای شما مناسب باشد.