وضعیت بحرانی در ایران / ۷ استان در آستانه فروپاشی اقتصادی است !

دلایل کاهش اهمیت اشتغال

یکی از دلایل اصلی کاهش اهمیت اشتغال برای توضیح دهندگی فقر، ایجاد مشاغلی کم کیفیت و با درآمد ناپایدار در دهه ۹۰ است. در این دوران، اغلب مشاغل ایجاد شده، به صورت خوداشتغالی و با ماهیت کارکنان مستقل بودند. همین درآمدی پایین باعث می‌شود که خانواده‌ها حتی در صورت داشتن سرپرست شاغل نتوانند هزینه‌های حداقلی زندگی را تأمین کنند و به همین دلیل فقیر تلقی می‌شوند.

فقر در میان شاغلین

در حقیقت، با کاهش اهمیت اشتغال در کاهش فقر خانوار، برخی از خانوارهای فقیر حتی در صورت داشتن سرپرست شاغل و درآمد حاصل از شغل، قادر به نجات خود از فقر نیستند. این وضعیت منجر به شکل‌گیری جمعیتی از شاغلین فقیر در کشور شده است.

مقایسه دستمزد با نرخ فقر استانی

مقایسه حداقل دریافتی با نرخ فقر استانی نشان می‌دهد که حداقل دریافتی در استان‌های تهران، البرز، قم، اصفهان، گیلان، قزوین و مازندران نمی‌تواند هزینه‌های سبد مصرفی فقر برای یک خانواده سه نفره را تأمین کند. در این استان‌ها حتی برخی افراد با داشتن شغل رسمی باز هم فقیر محسوب می‌شوند که نشان‌دهنده پدیده شاغلین فقیر است.

استان حداقل دریافتی هزینه سبد مصرفی فقر وضعیت اقتصادی

لزوم سیاست حداقل دستمزد

عقب ماندگی دستمزدها از نرخ تورم منجر به عدم توانایی در پوشش سبد خط فقر در چهار استان دیگر شده و رفاه شاغلین نیز کاهش یافته است. فقدان سیاست حداقل دستمزد منطقه‌ای متناسب با هزینه‌های سبد مصرفی خط فقر، از مسائل جدی است. طبق ظرفیت قانون کار (ماده ۴۱) برای تعیین دستمزدها بر اساس مناطق یا صنایع مختلف کشور، این موضوع می‌تواند به عنوان یک پیشنهاد مطرح شود.