وقتی سرطان تنها نیست؛ گرانی هم جان بیماران را می‌گیرد

این متن به نظر می‌رسد که می‌خواهد بر مشکلات مالی و کمبود منابع در درمان بیماران سرطانی تمرکز کند. من تلاش کرده‌ام که آن را با زبان ساده‌تر و جذاب‌تر بازنویسی کنم، تا توجه بیشتری جلب کند:

بیماران سرطانی در تنگنای مالی: درمانی که نمی‌توانند تأمین کنند

در ماه بهمن، مدیرعامل موسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان خراسان از انصراف بسیاری از خانواده‌ها از درمان به‌دلیل مشکلات مالی خبر داد. پیش از آن، رئیس انجمن رادیوآنکولوژی ایران اعلام کرده بود که داروهای جدید سرطان هنوز وارد فهرست بیمه‌ها نشده‌اند و هر دوز از این داروها می‌تواند تا 100 میلیون تومان هزینه داشته باشد. این داروها، مانند داروهای ایمونوتراپی و تارگت‌تراپی (درمان هدفمند)، جزو داروهایی هستند که خرید آنها از توان قشر کارگر و کارمند خارج است.

طبق آخرین آمار وزارت بهداشت، در ایران هر ساله ۱۹۰ هزار مورد جدید سرطان ثبت می‌شود که رشد ۵ درصدی را نشان می‌دهد. ۶۸ درصد از مبتلایان به سرطان به دلیل هزینه‌های درمان، با مشکلات مالی شدید روبرو می‌شوند. این هزینه‌ها، به‌ویژه در سه دهک پایین جامعه، به‌شدت افزایش یافته است؛ چرا که بسیاری از هزینه‌ها به‌جای بیمه، از جیب بیماران پرداخت می‌شود. نتیجه این وضعیت، فقیرتر شدن روز به‌روز بیماران است.

درمان‌هایی که رها می‌شوند

مژگان میرحبیبی، عضو هیئت‌مدیره شبکه ملی خیریه‌ها، می‌گوید بسیاری از بیماران به‌دلیل هزینه‌های بالا از ادامه درمان منصرف می‌شوند. در روستاها مردم حتی زمین و گاو خود را می‌فروشند یا قرض می‌گیرند تا بتوانند درمان خود را ادامه دهند. اما در بسیاری از مناطق، مانند دزفول و اهواز، نبود تخت‌های کافی برای شیمی‌درمانی باعث می‌شود که بسیاری از بیماران حتی به مراکز درمانی مراجعه نکنند.

او همچنین اشاره می‌کند که مشکل اصلی در درمان سرطان بزرگسالان است؛ چرا که مؤسسات خیریه زیادی برای حمایت از کودکان وجود دارند، اما این حمایت‌ها برای بزرگسالان به‌شدت محدود است. هزینه‌های درمان برای یک ماه می‌تواند به یک میلیارد تومان برسد و با افزایش قیمت داروها، تامین آنها حتی برای مؤسسات خیریه نیز دشوارتر شده است.

مشکلات تحریمی و مقررات پیچیده

حبیبی به مشکلات تحریمی و بوروکراسی در گمرک اشاره می‌کند که روند واردات و ترخیص داروهای ضروری را به‌شدت کند کرده است. در یکی از نمونه‌ها، یک خیّر از آمریکا دستگاه رادیوتراپی به ایران ارسال کرده است، اما این دستگاه به‌دلیل مشکلات اداری هنوز در گمرک مانده است. از طرفی، شرکت‌های دارویی هم به‌دلیل بالا رفتن قیمت ارز، داروها را به‌صورت نقدی به بیماران می‌دهند و بیمه‌ها نمی‌توانند از پس هزینه‌ها برآیند.

کمبود کمک‌های خیّران

همزمان با افزایش تعداد بیماران، تعداد خیّران نیز کاهش یافته است. جمیله مظفری، که خود سال‌ها با سرطان پستان دست و پنجه نرم کرده است، می‌گوید برخی از خیّران اعلام کرده‌اند که به‌دلیل افزایش نیازها، نمی‌توانند به همه بیماران کمک کنند. او اشاره می‌کند که در برخی از موسسات خیریه، کمک‌ها فقط تا ۵۰ درصد هزینه‌های درمان را پوشش می‌دهند و بسیاری از بیماران باید برای تأمین مابقی هزینه‌ها، دارایی‌های خود را بفروشند.

این مشکلات نشان می‌دهد که نیاز به توجه بیشتر به بیماران سرطانی و ارائه حمایت‌های مؤثرتر از سوی دولت و خیریه‌ها بیش از پیش احساس می‌شود.

منبع: روزنامه هم میهن