تولید برق هسته‌ای در اروپا به کجا رسید؟

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی، امانوئل مکرون، در همین راستا تاکید کرده که نوسازی و تکمیل تاسیسات هسته‌ای برای رسیدن کشورش به هدف یاد شده لازم و ضروری است.

لایحه‌ای که دولت فرانسه به همین منظور تسلیم پارلمان کرده در صورت تصویب زمینه ساخت تاسیسات جدید را برای بهره‌برداری بیشتر از انرژی هسته‌ای در این کشور فراهم می‌کند.

این در حالیست که امانوئل ماکرون پیش‌ از این تعهد داده بود که سهم انرژی هسته‌ای در تولید الکتریسیته در کشورش را به ۵۰ درصد محدود کند.

رویکرد تازه فرانسه در قبال انرژی هسته‌ای سبب ایجاد اصطکاک میان این کشور با دسته‌ای دیگر از کشورهای اروپایی شده که معتقدند سایر منابع انرژی تجدید پذیر باید مورد توجه بیشتر قرار گیرند.

سهم برق هسته‌ای در تامین انرژی اروپا چقدر است؟

حدود یک چهارم انرژی اتحادیه اروپا حاصل فعالیت راکتورهای هسته‌ای است و بیش از نیمی از این میزان در فرانسه تولید می شود.

در مجموع ۱۰۳ راکتور در ۱۳ کشور از ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا به فعالیت مشغول هستند. این راکتورها در سال ۲۰۱۹، حدود ۵۰ درصد انرژی الکتریسیته تولید شده بدون استفاده از سوخت‌های فسیلی (کم کربن) را در کشورهای عضو تامین کردند.

با این حال،‌ در میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به استفاده از انرژی هسته‌ای وجود دارد. این موضوع در کنار نگرانی‌های ایمنی، هسته‌ای را به موضوعی بحث برانگیز تبدیل کرده است.

گفته می‌شود که بیش از یک سوم رآکتورهای هسته‌ای فعال اتحادیه اروپا تا پایان سال ۲۰۲۵ میلادی به پایان چرخه عمر خود می‌رسند و باید تعطیل شوند.

این موضوع بسیاری از دولت‌ها را در شرایطی واقعی قرار داده تا در خصوص آینده هسته ای کشور خود تصمیم‌گیری کنند.

کدام کشورها مخالف انرژی هسته‌ای هستند؟

پس از حادثه سال ۱۹۷۹ نیروگاه تری مایل آیلند در ایالت پنسیلوانیا و سپس فاجعه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶، نگاه و افکار عمومی نسبت به انرژی هسته ای به طرز چشمگیری تغییر کرد.

در آلمان، ترس از ایمنی ناشی از احتمال بروز حادثه برای نیروگاه‌های هسته‌ای، مواضع جنبش زیست محیطی و حزب سبز این کشور را تقویت کرد.

دولت چپ میانه آلمان سال ۲۰۰۲ قانونی را برای جلوگیری از ساخت نیروگاه‌های هسته ای جدید تصویب کرد. بر این اساس، تمام رآکتورهای موجود نیز قرار بود در آینده از فعالیت باز بمانند.

این راهبرد بخشی از تغییر نگاه به منظور دست کشیدن از سوخت‌های فسیلی و روی آوردن به منابع تولید انرژهای تجدیدپدیر نظیر باد و خورشید بود.

این در حالیست که‌ هسته‌ای، انرژی «کم کربن» در نظر گرفته می‌شود، زیرا برغم آنکه راکتورهای هسته‌ای به شکل مستقیم گاز دی اکسید کربن تولید نمی‌کنند اما فعالیت آنها به اورانیوم به عنوان سوختی متکی است که استخراج و پالایش آن انرژی بر است.

آنگلا مرکل سال ۲۰۱۰ اعلام کرده بود که عمر نیروگاه‌های هسته ای آلمان به منظور افزایش عرضه انرژی کم کربن افزایش خواهد یافت.

حال آنکه تنها یک سال بعد، حادثه فوکوشیما در ژاپن رقم خورد و بار دیگر به نگرانی‌ها نسبت به عواقب استفاده از انرژی هسته‌ای در آلمان دامن زد. 

تظاهرات گسترده ضد هسته‌ای در سراسر این کشور در طول چند ماه ادامه یافت و سرانجام دولت خانم مرکل اعلام کرد تمام نیروگاه‌های هسته‌ای کشور تا سال ۲۰۲۲ تعطیل خواهند شد.

در حال حاضر اما تنها سه نیروگاه هسته‌ای فعال در آلمان باقی مانده است. تهدید‌های ناشی از ناامنی انرژی به دلیل جنگ در اوکراین عمر این نیروگاه‌ها را فراتر از مهلت تعیین شده،‌طولانی کرده است.

اولاف شولتس، صدراعظم آلمان اکتبر سال گذشته اعلام کرده بود که فعالیت این نیروگاه‌ها تا آوریل ۲۰۲۳ ادامه خواهد داشت تا از کمبود انرژی جلوگیری شود.

ایتالیا و لیتوانی تنها کشور‌های اروپایی هستند که با چشم‌پوشی از رآکتورهای عملیاتی،‌ انرژی هسته‌ای را برای تولید برق به کلی کنار گذاشته‌اند.

منبع تامین انرژی در سایر کشورهای عضو از جمله بلژیک، پرتغال، دانمارک و اتریش که مخالفان هسته‌ای در آن وزن بیشتری دارند نیز از موضوعات بحث برانگیز است.

فرانسه از دیرباز جزو پیشگامان استفاده از انرژی هسته‌ای به عنوان یک منبع تولید کم‌کربنِ الکتریسته در اروپا بوده است.

انرژی هسته‌ای از دهه ۱۹۸۰ منبع اصلی تولید برق در این کشور بوده است که اغلب انرژی خود را با بیشترین نسبت در جهان از این منبع تامین می‌کند.

فرانسه یکی از ۱۱ کشوری بود که فوریه امسال بر سر تداوم استفاده از انرژی هسته ای در اروپا ائتلافی به راه انداختند.

این کشورها با امضای بیانیه‌ای از انرژی هسته‌ای به عنوان «یکی از ابزارهای متعدد برای دستیابی به اهداف آب و هوایی، تولید برق پایه و تضمین ایمنی عرضه» یاد کردند.

این گروه علاوه بر فرانسه، کشورهای بلغارستان، کرواسی، فنلاند، جمهوری چک، مجارستان، هلند، لهستان، رومانی، اسلواکی و اسلوونی را شامل می‌شود.

ترویج تحقیقات، نوآوری و «قوانین ایمنی یکنواخت» از جمله اهداف تعیین شده برای این ائتلاف است که در عین حال چگونگی همکاری به منظور ساخت راکتورهای بیشتر را نیز مدنظر دارد.

دولت جدید ایتالیا به رغم رویکرد منفی پیشین این کشور نسبت به انرژی هسته‌ای در صدد امضای بیانیه‌ کشورهای متحد و پیوستن به ائتلاف موافقان بهره‌برداری از این انرژی است.

این موضوع نشان می‌دهد که برخی کشورها گاهی رویکرد و دیدگاه خود را در مواجهه با بحران‌های آب و هوایی و انرژی تغییر می‌دهند.

انتهای پیام