یادگاری نویسی بی حاصل صنعت نفت روی دیوار روسیه

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد 100،پازل روسیه برای تسلط بر بازار انرژی جهان در حالی کاملتر می شود که   یادگاری نویسی های نفت ایران روی دیوار روسیه هر روز بی وجه تر می گردد تا از این رهگذر به تلخی  دریابیم رابطه مسکو با دیگر کشورها در حوزه انرژی بسیار قابل اتکاتر و گرم تر است تا با ایران.

ایلیا لوبوف، مشاور اقتصادی سفارت روسیه در بغداد در مصاحبه ای اعلام می کند که  گردش تجاری بین روسیه و عراق در بازه زمانی ژانویه تا آگوست 2022 بالغ بر 313.1 میلیون دلار بوده و از رقم کل سال گذشته 282.7 میلیون دلار نیز گذشته.

در همین حال در ایران مدام خبر می رسد که روسیه کارهای بزرگی در در زمینه سرمایه گذاری در ایران انجام داده است که البته هیچکس از آن گواه روشنی در دست ندارد.

لوبوف که در عین حال بر تاثیر تحریم های غرب بر کشورش صحه می گذارد  با تاکید بر اینکه همکاری دو کشور در حوزه انرژی همچنان در اولویت مشارکت اقتصادی دو کشور است، می گوید مسکو تاکنون بیش از 14 میلیارد دلار در پروژه های انرژی مشترک خود با بغداد سرمایه گذاری کرده است.

کنستانتین سیمونوف مدیر صندوق امنیت انرژی روسیه  که نامش هم آدم را یاد اسلحه مخوف روسی می اندازد می گوید:صادقانه می گویم که ایران تحت تحریم ها باقی می ماند و این برای ما خبر خوبی است وما نمی توانیم حرف های امریکایی ها در این خصوص که ایران شریک خوبی برای روسیه است مهر تائید بزنیم.

نکته عجیب اینجاست که مدیران نفتی ایران همواره از اولویت های سرمایه گذاری روسیه در حوزه انرژی سخن می گویند اما در این باب اصلا نیازی به رجوع به آمار و ارقام اینچنینی نیست چون روسیه تاکنون در نفت و گاز ایران  حتی ریالی نیز سرمایه گذاری نکرده است.

مبحث عقد قرارداد 4.5 میلیارد دلاری ایران و روسیه هم فعلا در حد همان حرف هایی است که در نشست هماهنگی با نمایندگان کارگروه‌های مختلف طرف ایرانی کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و روسیه رد و بدل شده و از امضای نهایی آن خبری در دست نیست.بنابراین مانورهای رسانه ای این قرارداد نیز-دستکم تا زمان حاضر- اعتبار چندانی ندارد.

رسانه هایی مانند روزنامه کیهان، جوان و  دنیای اقتصاد که تفاهمنامه های ایران و روسیه را تبلیغ می کنند وبه آن آب و تاب می دهند عملا در  راه تئوریزه کردن اقتصاد نفتی ایران به سبک روسی گام بر می دارندحال آنکه اقتصاد نفتی ایران از گذشته به حد کافی زخم برداشته است.

خوشحالی خیل پرشمار رسانه های رسمی همسو با دستگاه نفتی کشور از تحت فشار قرار گرفتن اروپا و غرب از نبود حامل های انرژی روسیه نیز دردی از مشکل ایران درمان نمی کند اما همین رسانه ها تعمدا دو برابر شدن حجم مبادلات روسیه با کشوری چون عراق را به راحتی نادیده می گیرند.

محسن خجسته مهر در باره سرفصل های قرارداد 4.5 میلیارد دلاری با روسیه  از سرمایه گذاری در توسعه میادین نفتی وگازی،تکمیل طرح ایران ال ان جی، سوآپ گاز وفرآوردههای نفتی، ایجاد خط لوله  وانتقال فناوری سخن می گوید اما این در حالیست که ایران خودش گرفتار تحریم های فراوانی است و شناسایی مشتری به اصطلاح دست به نقد و همچنین فروش به چنین مشتریانی برایش بسیار سخت است.

چین که خود بزرگترین مصرف کننده انرژی های هیدروکربوری است بهتر می داند که صاف و مستقیم با خود روسیه وارد معامله شود و خود را گرفتار دلالی ایران نکند.عربستان سعودی هم که  در بده بستان های حوزه انرژی اش با روسیه آب پاکی را روی دست ایران به عنوان یک رقیب ریخته است.

از سوی دیگر در  قضیه ایران ال ان جی نیز آنچه مشخص است این است که روسیه در صنایع بالادستی فناوری های قابل تاملی ندارد  و یا دستکم تکنولوژی هایش بدرد ایران ال ان جی که تا مغز استخوان غربی است نمی خورد  و تازه این در حالیست که بدلیل جنگ اوکراین امکان هرلحظه شدید تر شدن تحریمهای غرب علیه مسکو نیز وجود دارد و در چنین وضعیتی روسیه با نگه داشت  ظرفیت فعلی انرژی خود نیز دست به گریبان است.با این همه  معلوم نیست نفت ایران آیا این موارد را در خصوص بده بستان هایی که ادعا می کند با روسیه قرار است داشته باشد مد نظر قرار داده است یا خیر؟

روسیه در خلال جنگ با اوکراین به دنبال تعاملات طبیعی و معتبر و ماندگار نیست و بیشتر پی جوی کشورهایی است که در هنگامه تحریم عذاب هایش را با آنها شریک شود اما خود چیزی از کف ندهد.در حقیقت روسیه در ضرر وزیان با ما شریک است اما در سود فقط به خود فکر می کند.

خبرنگار: فرزین سوادکوهی

انتهای پیام