نمک‌زدایی و سدسازی راهکار مبارزه با خشکسالی الجزایر

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد100 به نقل از یورونیوز، نادیا اوشار، مدیر آژانس ملی سدها و انتقالات الجزایر می‌گوید: «ذخیره سالانه آب به ما کمک می‌کند که هم آب آشامیدنی مورد نیاز مردم را تامین کنیم و هم بتوانیم کشاورزی‌مان را توسعه دهیم و در نتیجه امنیت غذایی داشته باشیم. ما از این آب برای مقاصد صنعتی هم استفاده می‌کنیم.»

علاوه بر این، یک پروژه بلندپروازانه دیگر نیز برای انتقال آب این منطقه به سایر شهرها در دست اجرا است.

نادیا اوشار می‌افزاید: «آنچه در این پروژه اهمیت دارد، برقراری ارتباط میان این استان‌ها و تعادل در چگونگی تامین آب آنهاست. تا هم آب آشامیدنی مردم تامین شود و هم همبستگی میان استان‌ها حفظ شود.»

این همبستگی روزی به دریاچه «کاف الدیر» اجازه خواهد داد تا آب مناطق بیشتری تا فاصله ۱۵۰ کیلومتری را تامین کند.

برای عملی شدن این برنامه، قدم اول استقرار لوله‌ها، ایستگاه‌های پمپاژ و مخازن است که تا ده‌ها کیلومتر به سمت شهر تیپازا امتداد دارند و قرار است کار آب‌رسانی را انجام دهند.

انتظار می‌رود حدود نیم میلیون نفر از این پروژه منطقه‌ای بهره مند شوند و قلب این پروژه، این برج بلند است که مرکز کنترل در آن قرار دارد.

مجادی بنشرخی، مدیر پروژه در آژانس ملی سدها و نقل و انتقالات می‌گوید: «این برج ۹۴ متر ارتفاع دارد و تقریبا به بلندی ارتفاع سد است. همه ابزار و موادی که برای ساختن این برج به کار گرفته شده، ملی بودند و من بسیار مفتخرم که در این پروژه مشارکت دارم.»

در مناطق بسیار خشک جنوب الجزایر هیچ سدی وجود ندارد؛ اما «صحرا» دارای بزرگترین ذخایر زیرزمینی جهان است. به همین دلیل است که ساکنان «تامانراست»، شهری بزرگ در منطقه «هوگار»، به آب‌های پنهان شده در زیر شن‌های این منطقه متکی هستند.

محمد بلوافی، رئیس اداره منابع آب تامانراست می‌گوید: «آب تامانراست به کمک منابع زیرزمینی شهر «عین صلاح» تامین می‌شود. ما شش ایستگاه پمپاژ آب هم دایر کردیم که آب را به مخزن اصلی که پشت سر من قرار دارد، می‌ریزند.»

این آب سپس در انبارهای سراسر شهر توزیع می‌شود؛ انبارهایی که تعدادشان رو به افزایش است.

محمد بلوافی می‌گوید: «در حال حاضر آب فقط به شهرهای اصلی هر استان می‌رسد؛ اما برنامه‌هایی برای تامین آب سایر مناطق هم داریم.»

در مناطق ساحلی پرجمعیت الجزایر، برای جلوگیری از کمبود آب، اولویت با ساخت کارخانه‌های نمک‌زدایی از آب دریاست.

این کارخانه‌های آب شیرین کن در حال حاضر ۱۷ درصد از نیاز ملی به آب آشامیدنی را تامین می‌کنند و انتظار می‌رود این رقم به کمک ایستگاه‌های جدید، تا سال ۲۰۳۰ میلادی به ۶۰ درصد برسد.

کارخانه «بتو کسّه» در منطقه‌ای به همین نام(Bateau Cassé)، یکی از همین کارخانه‌هاست که در چهارچوب یک طرح اضطراری، به سرعت ساخته شد و به بهره‌برداری رسید.

سامی غزالا، مدیر پروژه در شرکت انرژی الجزایر می‌گوید: «ساخت این کارخانه در اکتبر سال گذشته آغاز شد و از ۲۰ مارس امسال هم با ظرفیت کامل ۱۰ هزار متر مکعب در روز، مشغول کار است. با توجه به کم آبی شدید در منطقه، ما هرچه در توان داشتیم انجام دادیم تا پروژه در سریع‌ترین زمان ممکن به بهره‌برداری برسد.»

او می‌افزاید: «این ایستگاه روزانه ۱۰ میلیون لیتر آب شرب تولید می‌کند، اگر در نظر بگیریم که یک شهروند روزانه ۱۰۰ لیتر مصرف می‌کند، این کارخانه می‌تواند نیاز ۱۰۰ هزار نفر از ساکنان منطقه را پوشش دهد.»

آب از ۱ کیلومتری ساحل استخراج و به این مرکز منتقل می‌شود. سپس چندین فرآیند تصفیه روی آن انجام می‌شود؛ از جمله «اسمز معکوس». سپس مواد معدنی مورد نیاز به آن اضافه می‌شود. این فناوری را می‌توان در سراسر سواحل الجزایر مستقر کرد.

صوفیان زمیش، مدیر توسعه و مهندسی در شرکت انرژی الجزایر می‌گوید: «دولت یک برنامه بلندمدت برای ساخت پنج ایستگاه جدید شیرین سازی آب دریا دارد و یک پروژه دیگر که تا پایان سال ۲۰۳۰ اجرایی می‌شود. به این ترتیب می‌توان گفت که آب الجزایری‌ها دیگر به شرایط آب و هوایی وابسته نخواهد بود و با توجه به میزان آبگیری سدها، می‌توان این آبها را به مناطق بیشتری هدایت کرد.»

راه دیگر حفظ این منبع گرانبها نیز به اجرا گذاشتن راههایی برای بازیافت آبهاست.

پایان پیام