اکونومیست: خطرات اقتصاد بایدنی بیشتر از تورم است

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد100 به نقل از اکونومیست، محرک اقتصادی عظیم جو بایدن در اوایل سال 2021 برای اولین بار تورم را در مسیر افزایش قرار داد، قبل از اینکه حمله روسیه به اوکراین باعث افزایش بیشتر قیمت ها شود. اما رای دهندگان آمریکایی ممکن است به زودی او را به خاطر آن تنبیه کنند. به گفته «مرکز تحقیقات پیو»، یک شرکت نظرسنجی، چهارپنجم آمریکایی‌ها می‌گویند که اقتصاد برای تصمیم‌گیری‌ آنها برای رای‌دهی «بسیار مهم» خواهد بود. سه‌چهارم آنها نیز در مورد قیمت مواد غذایی و کالاهای مصرفی «بسیار نگران» هستند.

با این حال، پیامدهای نزدیک به دو سال اقتصاد بایدنی فراتر از تحریک تورم است. سیاست های بایدن مسئول دو مورد از بزرگترین تهدیدهای بلندمدت پیش روی آمریکا است: ظهور چین که به طور فزاینده ای خودکامه‌تر می‌شود، و خطرات احتمالی تغییرات آب و هوایی. در سال گذشته، آقای بایدن سه لایحه مهم در زمینه زیرساخت ها، نیمه رسانا، و محیط زیست را امضا کرد که در مجموع شامل برنامه هایی برای یک هزینه 1.7 تریلیون دلاری است. دولت طی پنج سال آینده 180 میلیارد دلار یارانه و اعتبار مالیاتی به شرکت های محلی اختصاص خواهد داد. این رقم برابر با 0.7 درصد از تولید ناخالص داخلی است.

این مرحله از اقتصاد بایدنی در اهداف خود قابل ستایش است. اما حمایت‌گرایی آن باعث می شود آمریکا کمتر به این اهداف دست یابد. گویی بایدن که مقصد خود را به درستی شناسایی کرده است، قبل از حرکت پاهای خود را به هم بسته است. هزینه‌های این رویکرد نابسامان هم بر عهده آمریکا و هم متحدانش خواهد بود.

آمریکا به درستی می‌خواهد پیشتازی تکنولوژیکی خود را در تولید تراشه‌های پیشرفته نسبت به چین حفظ کند. اهمیت نیمه رسانا در حال افزایش است و با تغییر شکل جنگ توسط هوش مصنوعی می تواند حیاتی‌تر شود. نگرانی منطقی دیگر به وابستگی آمریکا به چین برای کیت‌های انرژی سبز حیاتی مانند باتری ها مربوط می شود. این می تواند روزی شی جین پینگ رل بر اقتصاد آمریکا مسلط کند. در داخل، آقای بایدن می خواهد زیرساخت های فرسوده را مرمت و انتشار کربن را کاهش دهد. او این اهداف را با یارانه‌ها و قوانین «آمریکایی بخر» دنبال کرده، و دموکرات‌ها ممکن است امیدوار باشند که این به اصطلاح حمایت از تولید داخلی و مشاغل متوسط، رای‌هایی را در مسیر مبارزات انتخاباتی برای آنها به ارمغان آورد.

مشکل اینجاست که حمایت‌گرایی یک قرص سمی است که کل تجارت را تضعیف می کند. این به دوست و دشمن صدمه می زند، اتحادهای دارای حسن نیت آمریکا را خدشه دار می کند و دیگران را تشویق می کند که به همان روش پاسخ دهند. اتحادیه اروپا و کره جنوبی شکایت دارند که خریداران خودروهای برقی آنها از یارانه های جدید آمریکا که به نفع خودروهای مونتاژ شده در آمریکای شمالی است و ممکن است قوانین سازمان تجارت جهانی را نقض کند، سود نخواهند برد. اتحادیه اروپا در حال آماده‌سازی یارانه‌های تراشه‌ خود است که به شدت با آمریکا رقابت خواهد کرد. تلاش های آمریکا برای دور کردن کشورهای آسیایی از حوزه نفوذ چین، به عنوان مثال از طریق چارچوب اقتصادی هند و اقیانوسیه، آخرین ابتکار تجاری این کشور در منطقه، با چرخش آن به داخل کشور تضعیف شده است.

در داخل نیز، حمایت گرایی دستیابی به اهداف بایدن را دشوارتر می کند. پرداخت یارانه به خودروهای برقی مونتاژ شده در آمریکای شمالی آنها را گران‌تر و بی کیفیت‌تر می‌کند و انگیزه‌های سبز را کاهش می‌دهد. قوانین جدید اغلب پروژه ها را ملزم به پرداخت «دستمزدهای رایج» به دستور دولت یا استفاده از آهن و فولاد آمریکایی می کند. طرح وزارت بازرگانی برای اعطای یارانه‌های تراشه‌ متعهد به مقابله با مجموعه‌ای از مشکلات اجتماعی است، از شغل دادن به فقرا تا کمک به مشاغل متعلق به زنان. همچنین تشریفات اداری به هزینه‌های مصرف‌کنندگان و مالیات‌دهندگان می‌افزاید.

به جای ایجاد موانع، آمریکا باید از مزایای باز بودن اقتصادی استفاده کند. مهاجران با مهارت بیشتر، هم صنعت فناوری سبز و هم صنایع تولید تراشه را تقویت می کند. تسهیل قوانین صدور مجوز ممکن است بیشتر از یارانه ها برای تشویق ساخت زیرساخت های سبز مفید باشد. کسر مالیات می تواند به سرمایه گذاری کمک کند. و اگر قصد ممانعت از ساخت تراشه چینی وجود داشته باشد، آمریکا می تواند بدون آسیب به صنعت این کار را انجام دهد، همانطور که ممنوعیت اخیرش در فروش فناوری تراشه های پیشرفته به چین آسیب‌زا بود.

در کوتاه مدت، افزایش اقبال عمومی به دموکرات ها در مقایسه با آسیب ناشی از ترس رای‌دهندگان از تورم، احتمالا اندک خواهد بود. بازسازی یک پایگاه صنعتی و تشویق مشاغل تولیدی ممکن است محبوب باشد، اما هزینه های زیادی را متوجه آمریکایی ها خواهد کرد. اقتصاد بایدنی ممکن است به آمریکا کمک کند تا با تغییرات آب و هوایی و چین مقابله نماید، اما کمتر از آنچه که باید چنین خواهد کرد، زیرا طراحی آن پرهزینه و ناکارآمد است.

پایان پیام