بنزین ایرانی، بادبادکی رها شده در طوفان

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد100؛ تولید بنزین با کیفیت به عنوان یک کالای استراتژیک که تا همین چندی پیش ارز آوری قابل تاملی برای کشور داشت نه فقط از دفتر تولید و عرضه سوخت کشور خط خورده و باطل شده بلکه ملغمه ای بنام "بلندینگ" هم مزیدی بر علت شده تا همگان بدانند مدیریتی که از پس گرداندن یک پالایشگاه هم بر نمی آید به صندلی سیاستگزاری صنعت پالایش تکیه زده است تا همچون گذشته هرآنچه تاکنون بدست آمده را در قمار خودشیفتگی خویش ببازد و بنزین ناشناخته ای به مردم بفروشد که کسی از چند و چون شیوه تولید آن خبر ندارد.

درست دربزنگاه سال های 98 تا 1400 ،3 میلیون لیتر بنزین سوپر در روز تولید می شد که معلوم نشد به یکسال نرسیده سرنوشت این سقف تولید به کجا رسید.از صدقه سری پنهان کاری رسانه ای چنین مدیریتی بنزین یورو4 ویور 5 هم که با اکتان 91 تولید می شد با کارنامه 40 میلیون لیتری خود در سال 1401 از بازار عرضه کشور وداع کرد و هم شاگردی این بنزین، یعنی بنزین یورو 4 ویورو5 اکتان 87 هم با اتیکت 30 میلیون لیتری اش رفت به ناکجا آباد و دیگر پیدایش نشد و از آنسوبنزین یورو 2 اکتان 87 هم با تولید 30 میلیون لیتر در روز،صحنه تولید را ترک کرد تا حالا-در همین هنگامه 1401- صنعت پالایش نفت ایران شاهد آش هفت جوشی شود که با تولید 100 میلیون لیتری در روز،معلوم نیست پدر و مادرش کیست و چه جوری تولید شده که نام بلندینگ را(البته در خفا) به خود گرفته است.

این مدیریت مشعشع حالا به بنزین کشنده پیرولیز روی آورده و دست به دامان پتروشیمی ها شده تا یکبار دیگر خاطره بسیار تلخ مسمومیت عمومی مردم در یک دهه پیش را پیش چشم همه زنده کند.حضرات خیال می کنند صنعتی که 50 سال است گرفتار دیو سیاه اعتیاد به سوبسید دولتی است می تواند بدهی هایش را به اقتصاد کشور برگرداندکه حالا تدارک ریفرمیت برایشان از نان شب واجب ترشده است. نگاهی حقیقتی به اسناد و مدارک تولید در صنعت پالایش ایران نشان می دهد این اوراق به اعلامیه هایی برای عزای عمومی پالایشگاه های ایرانی شبیه شده اند.

فرزین سوادکوهی-روزنامه نگار حوزه انرژی