نفس تهران گرفت ! / آدرس غلط شرکت پالایش و پخش همه را سرگران کرده است

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد 100، این شرکت رو به رسانه ها و منتقدینی مثل خانم معصومه ابتکار  اعلام کرده که صنایع پالایشی کشور روزی 110 میلیون لیتر نفت گاز تولید می کنند که 55 میلیون لیتر آن استاندارد یورو 4 و5 دارد.(صرفنظر از اینکه  هیچ مقام رسمی کشور و بویژه سازمان ملی استاندارد بصورت رسمی چنین ادعایی را تائید نکرده) و از آنجا که هیچ بقالی هم نمی گوید ماست من ترش است معلوم می شود همچنان 55 میلیون لیتر باقی مانده اصلا استاندارد یورو 4 و5 ندارند.این از این.

 در بخش دیگری از این جوابیه  آمده است:"بر اساس قانون هوای پاک، نفت‌گاز توزیعی در کلان‌شهرها و جایگاه‌های سوخت در مسیرهای اصلی مواصلاتی باید با این استاندارد توزیع شود که این کار در حال انجام است."

در این متن همچنین خطاب به خانم ابتکار گفته شده:"ابتکار با وجود آنکه از کاهش گوگرد در نفت‌گاز تولیدی کشور در دولت یازدهم خبر می‌دهد اما می‌گوید میزان گوگرد در نفت‌گاز در دولت سیزدهم در حال افزایش است. چگونه ممکن است واحد فرآیندی در یک پالایشگاه با یک تکنولوژی ارتقا پیدا کند و بعد از چند سال دوباره به تکنولوژی چند سال قبل بازگردد."

نخست اینکه شائبه های فراوانی وجود دارد که گفته می شود تولید و توزیع کننده فرآورده های سوختی این روزها عملا قانون هوای پاک را از دستور کار خود خارج کرده  تا به حداکثر تولید خود در این مقطع کمبود سوخت برسد و از آنجا که هیچ دستگاهی هم امکان راستی آزمایی از مخاطرات زیست محیطی فرآورده ها (چه در مبادی تولید مثل پالایشگاه ها و مخازن  وچه در جایگاه های توزیع ) را ندارد تشکیک در باب اینکه معلوم نیست سوخت های عرضه شده کیفیت های استانداردی را دارد یا خیربسیار تقویت می شود.

اینک نه فقط رسانه ها بلکه کم اطلاع ترین افراد هم می دانند که در فرآیند تولید گازوئیل،نباید مردم را گول فرض کرد چرا که  نخست این فرآورده بصورت ترش در برج تقطیر آماده خروج می شود وبعد به واحد GHD و گوگرد زدایی  منتقل می شود تا گازوئیل یورو( حال چه یورو4 وچه یورو5) مراحل نهایی خود را از سر بگذراند که اگر این مرحله (به هر دلیلی)دچار مشکل شود و درست به انجام نرسد به این مفهوم نیست که تولید گازوئیل متوقف شود و  کار پالایشگاه به اصطلاح می خوابد.پس اینکه گفته می شود خط تولید گازوئیل یور یا باید کار کند و سوخت کیفی  تحویل بدهد یا اصلا کار نکند ادعایی بی مورد است.

شرکت ملی پالایش و پخش گمان برده مردم یا دستکم رسانه های تخصصی حوزه پالایش خبر ندارند که می توان حتی با داشتن واحد گوگرد زدایی در خط تولید نفت گاز، محصول پر گوگرد و خطرناک هم تولید کرد.کافیست بعد از برج تقطیر،واحد GHD یا همان گوگرد زدایی با چالش هایی مانند  مشکلات فنی و کاتالیست روبرو شود تا تولید با کیفیت متوقف شود و حاصل همان معجونی شود که گریبان سلامتی مردم را این روزها سخت می فشارد.  

جوابیه پالایش و پخش می گوید:" در حال حاضر ایران روزانه ظرفیت تولید ۱۱۰ میلیون لیتر نفت‌گاز در ۱۰ پالایشگاه خود را دارد و از این میزان ۵۵ میلیون لیتر استانداردهای یورو ۴ و یورو ۵ است. بر اساس قانون هوای پاک، نفت‌گاز توزیعی در کلان‌شهرها و جایگاه‌های سوخت در مسیرهای اصلی مواصلاتی باید با این استاندارد توزیع شود که این‌کار در حال انجام است. " همانطور که گفته شد تا این تاریخ هیچ مرکز پایشی چنین ادعایی را بصورت شفاف و با عدد و رقم مشخص  در رسانه ها اعلام نکرده است و تنها خود تولید کننده  مدعی است محصولش عاری از مخاطرات زیست محیطی است!

همگان می دانند که از قبل از شروع کار دولت سیزدهم هم ظرفیت پالایشی کشور در تولید گازوئیل  همان 55 میلیون لیتر در روز بوده است  و هم اکنون با اعداد نسبتا نزدیک به واقعیت پالایشگاه تهران با12، بندرعباس قدیم با 16، شازند با 15، تبریز با 6 ولاوان با 3 میلیون لیتر در روز امکان  تولید گازوئیل یورو را دارند  و این حرکتی نیست که شرکت پالایش و پخش منت آن را بر سر مردم می گذارد و آن را جزو دستاوردهای خود به حساب می آورد.پس بهتر است پالایش و پخش آدرس غلط به مردم ندهد. 

کارشناسان اعتقاد دارند دو عامل مهم این روزها می تواند باعث و بانی تولید و توزیع سوخت کم کیفیت و حتی بسیار بی کیفیت شود.یکی آن که سیاست ترانزیت سوخت-آنهم در موقعیت shortage و بحران کمبود سوخت-حرکت بسیار غلطی است که به قاچاق پرسود سوخت میدانی فراخ و گشاده می دهد تا فرآورده ای که مردم یارانه اش را دارند می دهند به ثمن بخس به دست قاچاقچیان برسد  تا الی ماشالله با این تعداد فراوان کامیون و تانکر حامل که امکانی برای کنترلشان وجود ندارد، با بالاترین قیمت آن را در بازارهای هدفشان بفروشند و دیگر آنکه صادرات فرآورده های هیدرو کربوری  در کمبود گازوئیل و بنزین و امثالهم، بشدت غیر موجه است.ضمن اینکه این شک هم بر جامعه رسانه ای مستولی شده که فرآورده های هیدرو کربوری صادراتی لزوما بنزین و گازوئیل نیست و معلوم نیست دست پختی که که به آنسوی مرزها فرستاده می شود چه معجونی است! در حقیقت نهاد نظارتی بر این فرآیند هم (غیر از خود صادر کننده) همچنان نامکشوف است! 

این نکته نیز قابل اشاره است که در این مقال،غرض، تائید گفته های خانم ابتکار و یا حتی اظهارات سوظن برانگیز دیگران نیست بلکه تنها مثل همیشه پرسش هایی مطرح شده تا بلکه نهاد ذیربط برای رفع ابهامات بوجود آمده پاسخی صریح و شفاف ارائه کند. 

این مسئولین باید پاسخ دهند که چرا کسی از نمونه گیری ها در تولیدات فرآورده ها از مرحله پالایشگاه تا جایگاه های عرضه سوخت و مبادی صادراتی، خبری در دست ندارد  و پایش این محصولات به امان خود رها شده است.آیا اینهمه اظهارات نقد گونه ای که این روزها در مورد  کیفیت سوخت به گوش می رسد همه کذب است و فقط پالایش و پخش راست می گوید؟ 

انتهای پیام