در نفت ایران همه به در نگاه می کنند، پنجره آه می کشد!

امروز می شنویم وزیر نفت، معاون پالایشی خود را از جلسه مدیران بیرون کرده است.فردا می شنویم مدیر عامل شرکت نفت  پشت ضعف های معاون گازی وزارتخانه پنهان شده تا آماج حملات منتقدان خود قرار نگیرد.در خبرها می خوانیم مدیر عامل NPC عوض اینکه از حقیقت اوضاع  و احوال امروز صنعت پتروشیمی سخن بگوید، تاریخ ادیان می بافد  و دن کیشوت وار در پی قلع و قمع آسیاب های موهوم بادی است. نوبتی دیگر می بینیم رئیس مجلس، وزیر نفت را بخاطر کج روی هایش در بخش مدیریت مصرف انرژی و کمبود های مالی بخش توسعه، نقره داغ می کند.آنسوتر تا پمپ بنزین ها هم کم فروشی و هوا فروشی می کنند و قاچاق سوخت امان صنعت پالایش را می برد اما معاون پالایشی وزیر نفت هم همه چیز را تکذیب می کند هم همه چیز را تائید!

در حالیکه مصرف گاز خانگی از مرز 600 میلیون متر مکعب گذشته و پتروشیمی ها  وصنایع گازشان قطع شده و نیروگاه ها هر چیزی مصرف می کنند غیر از گاز و در شرایطی که قراردادی های صنعت نفت بر سر حق و حقوق خود و پاداش پایان سالشان  اره می دهند و تیشه می گیرند  و دست به نامه می شوند و در مناطقی عملیاتی  مانند گچساران اسلحه کشی می شود و کسانی کشته و زخمی می شوند و در هنگامه ای که  نَفس شهرها از سمّی که شرکت پالایش و پخش فرآورده های نفتی به خورد ماشین ها و ریه های مردم می دهد به شماره می افتد، باید شاهد کل کل مدیرانی باشیم که به هیچ سراطی مستقیم نیستند.

این بلبشو در حالی شکل می گیرد که در نفت ایران هیچکس نمی داند چه کاره است.نه از توسعه و تولید وفروشی دندان گیر خبری است و نه از احیا و افزایش ضریب بازدهی چاه های نفتی و گازی. ضریب بازیافت میادین غرب کارون مانند یادآوران و آزادگان یک رقمی شده اند و مدیر عامل شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب ادعا می کند که در زمینه احیای چاه هایی که از نیمه عمر خود گذشته اند شرکتش کاری کرده که "آمریکا بداند فصل آخرش رسیده"!

بزرگترین شرکت های نفتی و گازی مملکت در عرض یکسال و اندی3- 4 مدیرعامل عوض می کنند.پارس جنوبی که هر سال 10 میلیارد متر مکعب کسری تولید پیدا می کند عنقریب است که سکته کم فشاری را بزند.تولید بنزین حسین قلی خوانی است و در صنعت پالایش دوغ و دوشاب یکی ست.شُله قلم کار ریفرمیت و نفتا و بنزن و هزار زهر مهلک دیگر نامش می شود بلندینگ! در حالیکه سیمانی ها سوخت مایع تحویل می گیرند مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش از دستیابی به دانش فنی کامل در واحدهای تحت لیسانس پالایشگاهی خبر می دهد.

در این جدال هایی که هیچ آبی از آن گرم نمی شود و مخاطب از آن بیزاری اش می گیرد منافع ملی به گروگان مشتی لجوج سِرتِق رفته که مرغشان یک پا دارد و اگر رسانه ای از آنها انتقاد کند نه تنها آن را بر نمی تابند بلکه آن را به صفت هایی همچون  نِق زن و خود تحقیرگر و همصدای بیگانه و امثالهم متصف می کنند.

به شهادت فعالان اتاق بازرگانی فروش نرفتن نفت ایران 100 میلیارد دلار به کشور ضربه زده آنوقت بودجه سال 1402 را (بنا به شنیده ها)می خواهند روی 70 تا 75 دلار ببندند  و برای فروش روزانه  1.2 میلیون بشکه ای همین نفتی که همچون شهری بی کلانتر است حساب باز کنند.بعد هرسال در همین مرده ریگ، 15 میلیارد دلار در مشعل ها، گاز می سوزانند و همه تقصیرهایش را هم به گردن دولت های قبلی می اندازند،تو گویی دستگاه نفتی کشور تا کنون زیر سُم اسب چنگیز مغول بوده و حالا به دم مسیحایی مدیران جدید قرار است عمری دوباره پیدا کند.

بازی های اسف بار و تاثر برانگیز قدرت در حلقه دزفولی ها و مرکز نشینان هِرم مدیریتی نفت ایران هم چنان ادامه دارد  و رسانه ها هم محکومند صُمّ و بُکم ،واعظان غیر متَعِظ را بنگرند و دَم بر نیاورند.در صنعت نفت امروز ایران همه  به در نگاه می کنند  ولی پنجره آه می کشد!     

انتهای پیام