پیش‌بینی اکونومیست از تاثیر «بازگشایی بزرگ چین» بر اقتصاد جهان چیست؟

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد100 به نقل از اکونومیست، نخست باید بگوییم که با این حال وحشت در اذهان عمومی وجود خواهد داشت. در داخل چین ویروس کرونا در حال گسترش است و ده ها میلیون نفر هر روز به آن مبتلا می شوند. بیمارستان ها مملو از بیماران شده اند. اگرچه سیاست «کووید صفر» در زمان معرفی جان بسیاری را نجات داد (با بهای گزاف آزادی های فردی)، دولت نتوانست با انباشت دارو، واکسیناسیون بیشتر افراد مسن و اتخاذ پروتکل های قوی تصمیم گیری برای درمان بیماران، به درستی برای تسکین وضعیت آماده شود. مدل‌سازی اکونومیست نشان می‌دهد که اگر ویروس بدون کنترل شیوع پیدا کند، حدود 1.5 میلیون چینی در ماه‌های آینده جان خود را از دست خواهند داد.

خارجی‌ها نمی توانند کمک زیادی انجام دهند؛ زیرا از ترس ضعیف به نظر رسیدن، دولت چین حتی پیشنهاد واکسن های رایگان و موثر اروپایی را رد می‌کند. اما سایر جهان می توانند برای اثرات اقتصادی این چرخش بزرگ حزب کمونیست آماده شوند. این چرخش آسان نخواهد بود. اقتصاد چین ممکن است در سه‌ماهه اول سال جدید میلادی کوچک‌تر شود، به خصوص اگر مقامات محلی روش خود را تغییر دهند و شهرها را مسدود کنند تا موارد ابتلا را کاهش دهند. اما در نهایت فعالیت های اقتصادی همراه با تقاضای چین برای کامودیتی‌ها، خدمات و کالاها به شدت بهبود خواهد یافت. این تاثیر در سواحل تایلند، در شرکت هایی مانند اپل و تسلا و در بانک های مرکزی جهان احساس خواهد شد. بازگشایی چین بزرگترین رویداد اقتصادی سال 2023 خواهد بود.

با گذشت سال و سپری شدن بدترین موج کووید، بسیاری از بیماران به سر کار بازخواهند گشت. خریداران و مسافران آزادانه‌تر هزینه خواهند کرد. برخی از اقتصاددانان بر این باورند که تولید ناخالص داخلی در سه ماه اول سال 2024 می تواند یک‌دهم بیشتر از سه‌ماهه اول سال 2023 باشد. چنین بازیابی بزرگی در چنین اقتصاد بزرگی به این معنی است که چین به تنهایی می‌تواند بخش عمده‌ای از رشد جهانی را در این دوره تامین کند.

حزب کمونیست روی این رشد حساب باز کرده است. این کشور امیدوار است که نه بر اساس یک فاجعه که نالایقی حزب را نشان‌ می‌دهد، بلکه بر اساس بهبود اقتصادی که در پی خواهد داشت قضاوت شود. در سخنرانی پایان سال حزب، رئیس جمهور شی جین پینگ از کارکنان خط مقدم همه‌گیری برای پایبندی شجاعانه به وظایفشان تشکر کرد، و با اشاره به «چالش های دشوار» پیش رو، وعده داد که «نور امید درست در مقابل ما قرار دارد.» او مشتاق اشاره کردن به دوران پیش از همه‌گیری بود و بر شانس احیای سریع اقتصادی در سال 2023 تاکید نمود و دلایلی برای افتخار به زندگی در چین در حال رشد تحت حاکمیت حزبی ارائه کرد.

پایان انزوای خودخواسته چین خبر خوبی برای مناطقی خواهد بود که به هزینه های چین وابسته هستند. هتل‌های پوکت (استانی در تایلند) و مراکز خرید هنگ کنگ به دلیل حبس شدن چینی‌ها در خانه‌هایشان به شدت آسیب دیدند. اکنون مسافران بالقوه به وب سایت های مسافرتی هجوم آورده‌اند. رزروها در Trip.com در 27 دسامبر 250 درصد نسبت به روز قبلتر افزایش یافت. اقتصاددانان افزایش تولید ناخالص داخلی هنگ کنگ تا 8 درصد در طول زمان را پیش‌بینی می‌کنند. صادرکنندگان کالاهایی که چین مصرف می کند نیز سود خواهند برد. این کشور یک‌پنجم نفت جهان، بیش از نیمی از مس، نیکل و روی و بیش از سه‌پنجم سنگ آهن جهان را خریداری می‌کند.

اما در برخی مناطق دیگر، بازیابی چین عوارض جانبی دردناکی خواهد داشت. این در بسیاری از نقاط جهان، ممکن است نه با رشد بالاتر، بلکه با تورم یا نرخ بهره بالاتر خود را نشان دهد. بانک‌های مرکزی در حال حاضر برای مبارزه با تورم، نرخ‌ها را با سرعتی هولناک افزایش می‌دهند. اگر بازگشایی چین فشار قیمت‌ها را تا حد ناخوشایندی افزایش دهد، آنها مجبور خواهند شد سیاست‌های پولی را برای مدت طولانی‌تری سخت‌تر نگه دارند. کشورهایی که کامودیتی‌ها را وارد می کنند، از جمله بیشتر کشورهای غربی، در معرض بیشترین خطر چنین اختلالی هستند.

بازار نفت را در نظر بگیرید. افزایش تقاضای چین فراتر از جبران کاهش مصرف در غرب خواهد بود، هم‌زمان با اینکه اقتصاد غرب وارد رکود می‌شود. به گفته بانک گلدمن ساکس، بازیابی سریع در چین می تواند به افزایش قیمت نفت خام برنت به 100 دلار در هر بشکه کمک کند، یک‌چهارم افزایش در مقایسه با قیمت های امروزی (اگرچه هنوز پایین تر از قیمت های بالی پس از حمله روسیه به اوکراین است). افزایش هزینه های انرژی مانع دیگری برای مهار تورم در غرب خواهد بود.

برای اروپا، بازگشایی چین دلیل دیگری برای عدم خودخشنودی نسبت به تامین گاز طبیعی در اواخر سال است. سیاست کووید صفر، با سرکوب تقاضای چین برای گاز، پر کردن مخازن اروپا در سال 2022 را کم‌هزینه‌تر از چیزی کرد که بسیاری پیش‌بینی کرده بودند. بازیابی قوی در چین به معنای رقابت بیشتر برای واردات گاز طبیعی مایع خواهد بود. در دسامبر آژانس بین‌المللی انرژی درباره سناریویی هشدار داد که در آن زمستان سال 2023 به موقع شروع می‌شود و روسیه خطوط انتقال گاز به اروپا را به طور کامل قطع می‌کند. این امر می تواند منجر به کمبودهایی به میزان 7 درصد از مصرف سالانه این قاره شود و آنها را مجبور به اعمال جیره‌بندی نماید.

برای خود چین، روال پساکرونایی، یک بازگشت به وضعیت پیش از بحران نخواهد بود. بسیاری از مراکز سرمایه‌گذاری، پس از تماشای دولت در حال اجرای سیاست کووید صفر به شیوه‌ای سخت‌گیرانه و سپس حذف آن بدون آمادگی لازم، اکنون چین را به عنوان یک شرط خطرناک‌تر می‌بینند. شرکت های خارجی کمتر مطمئن هستند که عملیات آنها مختل نخواهد شد. بسیاری حاضرند هزینه های بیشتری را برای تولید در مناطق دیگر بپردازند. به نظر می رسد سرمایه‌گذاری ورودی در کارخانه‌های جدید آهسته می‌شود، در حالی که بر اساس برخی اسناد مالی، تعداد شرکت‌هایی که تجارت خود را به خارج از چین منتقل می کنند افزایش یافته است.

در حالی که مقامات چینی در تلاش برای ترمیم آسیب‌ها هستند، باید تاریخ را به یاد داشته باشند. بازگشایی بزرگ پیشین چین، پس از انزوای خفه‌کننده سال‌های رهبری مائو، به انفجار رونق منجر شد، زیرا کالاها، مردم، سرمایه‌گذاری‌ها و ایده‌ها در هر دو جهت در سراسر مرزهای این کشور افزایش یافتند. هم چین و هم جهان از چنین جریان هایی سود برده‌اند، چیزی که سیاستمداران در پکن و واشنگتن به ندرت به آن اذعان دارند. اگر شانس یار باشد، بازگشایی فعلی چین در نهایت موفق خواهد بود. اما برخی از حالات و رفتارهای پارانوئید و بیگانه‌هراسی که در دوران همه‌گیری به حزب کونیست اضافه شد، مطمئنا باقی خواهند ماند. فقط زمان می‌تواند نشان دهد که چین جدید تا چه مقدار باز خواهد بود.

پایان پیام