چرا ثروت عظیم نفتی باعث پیشرفت کویت نمی‌شود؟

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد100 به نقل از بلومبرگ، کویت که دارای قدرتمندترین پارلمان منتخب در میان همتایان عرب خود در منطقه خلیج فارس است، مدت‌هاست در معرض سیاست‌های ناکارآمد قرار گرفته است. در سال 2022، ولیعهد 80 ساله کویت که به طور فزاینده ای قدرتمندتر شده بود، وعده داد که شرایط رو به پیشرفت خواهد رفت.

با این حال بسیاری از کویتی‌ها (که بیش از نیمی از آنها زیر 25 سال هستند) می‌گویند که هنوز منتظرند. آنها سیاستمداران خودخواه کشورشان را به خاطر وضعیت ناخوشایند در داخل و از دست دادن نفوذ در خارج از کشور سرزنش می کنند. و با این حال مشکل این کشور کمبود پول نیست.

کویت دارای یکی از بزرگترین صندوق های ثروت ملی در جهان، یکی از کشورهایی است که کمترین بدهی را دارد، و سیستم بانکی قوی آن دارای نقدینگی فراوان است. به گفته اقتصاددانان شرکت مشاوره الشال، تخمین زده می شود که اقتصاد این کشور در سال 2022 به دلیل قیمت های بالای نفت، نزدیک به 8 درصد رشد داشته باشد و احتمالا در سال مالی جاری منتهی به مارس، 23 میلیارد دلار مازاد حساب خواهد داشت.

با این حال، رحیم العیدان، که یک موسسه مشاوره زندگی با تمرکز بر کارآفرینان زن را اداره می‌کند، گفت که برای تضمین سرمایه‌گذاری برای حمایت از پروژه‌هایی که می‌توانند به ایجاد اقتصاد غیرنفتی کمک نمایند، تلاش می‌کند، چیزی که در سراسر این منطقه هم‌زمان با تلاش‌های جهان برای دور شدن از سوخت‌های فسیلی حیاتی است.

العیدان، کویتی دیگری که ناامیدی خود را به صورت آنلاین ابراز کرد، گفت: «ما به موفقیت کشورهای اطرافمان حسادت می کنیم. ما باید درها را به روی جهانی شدن و سرمایه گذاری باز کنیم.» او افزود: «بسیاری از مردم کویت به من می گویند که می خواهند به خارج بروند.»

در حالی که سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس میلیاردها دلار برای توسعه اقتصادهای غیرنفتی خود سرمایه گذاری و قوانینی را برای جذب سرمایه گذاری خارجی تصویب کرده اند، کویت بر حمایت‌گرایی تمرکز کرده است. در واقع تنوع بخشی فقط مورد علاقه برخی اقلیت‌ها و مشاغل آزادتر است.

احمد الصراف، نویسنده روزنامه لیبرال در اوایل دسامبر نوشت: «همسایگان و برادران ما در یافتن راه‌هایی برای شادمان کردن مردم خود، استقبال از دیگران در کشورهایشان و جشن گرفتن خلاقیتشان هستند.»

الصراف با اشاره به قوانین محدود کننده تعداد کارگران خارجی گفت: «در عوض، کویت درهای خود را به روی جهان بسته است. ما موفق شده ایم نفرت از خارجی‌ها و فقرا را به سبک زندگی تبدیل کنیم.»

با چرخش کویت به داخل، یکی از نزدیک‌ترین متحدان واشنگتن در خاورمیانه در حال از دست دادن قدرت دیپلماتیک خود است. این کشور پس از مرگ امیر سابق در سال 2020 در صحنه بین المللی عقب نشینی کرده است. در همین حال، همسایگان قدرتمندتر آن در خلیج فارس، نفوذ خود را در سطح بین المللی افزایش داده‌اند.

در ماه‌های اخیر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی در مبادله زندانیان مرتبط با جنگ اوکراین مشارکت داشته‌اند و روابط خود را با کارتل نفتی روسیه که کلید تامین انرژی جهانی است مستحکم‌تر کرده‌اند. همچنین ریاض به ویژه بر سر نفت با واشنگتن درگیر شده است.

برخی از کویتی ها تهاجم عراق در سال 1990 که جنگ خلیج فارس را آغاز کرد، دلیل ذهنیتی می دانند که همچنان نسبت به گشایش روابط محتاطانه است. آنها به زمانی نگاه می کنند که این کشور از نظر تجارت، فرهنگ و آموزش از همتایان منطقه ای خود جلوتر بود.

ولیعهد شیخ مشعل الاحمد الصباح از زمانی که یک سال پیش عالی‌ترین اختیارات حکومتی توسط برادر بیمار 85 ساله اش به وی سپرده شد، هیئت مدیره نهادهای دولتی (که برخی از آنها ثروت هنگفت کشور را اداره می کنند) را اصلاح کرده و برخی مقامات مرتبط با رهبری سابق یا مظنون به فساد را از کار بیرون کرده است.

اما در هر صورت، کویت از اصلاحات جهت تنوع بخشیدن به اقتصاد فاصله گرفته است. برنامه‌های بلندمدت برای تبدیل شدن به یک هاب تجاری و بازرگانی تا سال 2035 با ارتباطات بهتر منطقه‌ای و جهانی فراتر از یک طرح اولیه حرکت نکرده است. از این نظر، یکی از دموکراتیک ترین کشورهای خلیج فارس به یکی از کم ترقی ترین کشورها تبدیل شده است.

حمد البهار، شریک در یک استارت‌آپ فین‌تک و بانکدار سابق که در دهه چهارم زندگی‌اش است، گفت: «سیستم رفاه کشور مانند پدری است که برای فرزندانش هزینه می کند، اما انتظار ندارد آنها کار کنند.» وی به تلاش های عربستان سعودی برای کاهش آهسته حمایت از شهروندانش اشاره کرد.

با این وجود، البهار گفت که معتقد است اصلاحات اقتصادی به زودی انجام خواهد شد. او گفت که تجارت با وجود چالش ها در حال رونق است. البهار افزود: «من در امنیت مالی و فیزیکی زندگی می کنم.»

یکی از مدیران ارشد یک شرکت کویتی که خواست نامش فاش نشود به بلومبرگ گفت که در بخش خصوصی، اقدامات اخیر برای اعمال کنترل بیشتر، اعتماد سرمایه گذاران بین المللی و کسب و کارهای محلی را متزلزل کرده است.

این مدیر اجرایی گفت که موج جدیدی از کنترل‌های قیمتی به کسب‌وکارها آسیب رسانده است و برخی از شرکت‌های چندملیتی در بخش کالاهای مصرفی و سایر بخش‌های وابسته به واردات از بازار کویت دور شده یا محموله‌ها را کاهش داده‌اند و به جای آن بر بازارهای منطقه‌ای دیگر تمرکز کرده‌اند.

برای عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر استفاده از دلارهای نفتی برای انجام قمارهای بزرگ آسانتر بوده است. رهبران جوان‌تر آنها توسط رقابت منطقه‌ای هدایت می‌شوند و همچنین توسط سیاست پارلمانی و مخالفت‌هایی که کویت را منحصربه‌فرد می‌کند، مهار نشده‌اند.

برخی از کویتی‌ها می‌گویند که این بهایی است که ارزش پرداخت دارد، در کشوری که بعید است به این زودی‌ها تغییر ناگهانی رهبری به سوی نسل‌های جوان‌تر صورت گیرد. حمد الجاسر، مفسر رسانه‌های اجتماعی، گفت: «کویت در حال عقب‌ رفتن است و هیچ کس مخالف نیست.» او خاطرنشان کرد: «اما این بدان معنا نیست که همسایگانش الگوی مناسبی برای پیروی هستند. فراتر از آن همه هیاهو در کشورهای همسایه کویت، هویت سیاسی، منطقه‌ای و اجتماعی آنها از بین رفته است.»

پایان پیام