دستگاه ها همچنان مردم را عامل آلودگی هوا می دانند

گزارش های روزانه نشان می دهد شهرها در آستانه خفگی مطلق قرار گرفته اند اما نهادهای متولی و مرتبط کمترین قدمی برای رفع این مشکل برنداشته اند.دولت تنها به این دلخوش کرده که هرگاه شاخص های آلودگی هوا به بحران رسید مدارس وادارات را تعطیل و خیال خود و دیگران را برای یکی دو روز هم که شده راحت کند.

وزارت نفت فقط  اعلام می کند که نیروگاه های اطراف تهران مازوت مصرف نمی کنند.وزارت نیرو هم به همین ترتیب. در سراسر کشور نه خبری از طرح های موسوم به نوفلرینگ هست و نه فیلتراسیون نیروگاهی.بهینه سازی مصرف انرژی هم که اساسا مختص شده به هر از چندی راه اندازی یک سازمان و نهادی دولتی که عملا نمی تواند کاری از پیش ببرد چون اصولا نه تنها نقشه راه بلکه اراده ای برای رفع این معضلات در دست ندارد.

کیفیت سوخت های تولیدی به رغم توضیحات پاره و نارسای شرکت ملی پالایش و پخش همچنان با ابهام مواجه است و نهادی به صورت رسمی کیفیت وسلامت فرآورده های سوختی را  تائید نکرده است.تنها تائید کننده سلامت سوخت خود تولید کننده سوخت است وبس!

وزارت نفت همه تقصیرهای آلودگی هوا را به گردن مصرف بالای مردم و استاندارد نبودن خودروها می اندازد و ایرادی را بر کار خود مترتب نمی داند.وزارت نیرو نیز نیروگاه ها را فاقد مشکلات عدیده می داند . بطور نمونه  همانطور که رئیس مجلس خودروها را عامل اصلی آلودگی هوا می داند،مسئول محیط زیست شرکت برق حرارتی هم  با اشاره به اینکه پروسه تولید برق در نیروگاه‌های حرارتی ناشی از احتراق سوخت فسیلی بوده و هیچگونه ماده شیمیایی در این فرایند اضافه نمی‌شود می گوید: در صورت تحویل مازوت گوگردزدایی شده‌ به نیروگاه‌ها، استفاده از این سوخت برای تولید برق با آلایندگی بسیار کمتری همراه خواهد بود.

در شرایطی که همه دوایر دولتی در حوزه انرژی وصنعت و حمل و نقل شهری، سکان داری اصلی مدیریت این بحران را در دست دارند اما پرونده خود را از هرگونه مشکلی در زمینه آلودگی های محیط زیستی مبرا می دانند. وزارت نفت، وزارت نیرو،وزارت صمت، سازمان استاندارد،سازمان حفاظت محیط زیست،مجلس،شهرداری، شرکت بهینه سازی مصرف سوخت و ....همگی معتقدند فقدان اسقاط خودروهای کارکرده و اضافه شدن خودروهای جدید این وضعیت را رقم ده اما عجیب اینجاست که هیچکس به این پرسش پاسخی نمی دهد که چگونه ظرف همین چندماهه پائیز و آغاز زمستان شهرهای بزرگ به این وضعیت گرفتار شده اند؟ آیا تابستان گذشته این میزان خودرو در کشور تردد نمی کرد؟  در زمستان گذشته چرا چنین اتفاقی به این شکل نیافتاد؟

این پرسش ها در حالی همچنان بی جواب مانده است که اصلی ترین متضرر این مشکل بزرگ مردم هستند.مردمی که تقصیرکار بودنشان لَقلَقه زبان مدیران ارشد کشور است.

انتهای پیام