اکونومیست: تحریم نفتی روسیه جادو نمی‌کند

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد100 به نقل از اکونومیست،  در 5 دسامبر اتحادیه اروپا سرانجام طرحی را که در ماه مه تهیه شده بود اجرا خواهد کرد و واردات نفت روسیه از طریق دریا ممنوع خواهد شد. همچنین شرکت‌های اروپایی را از بیمه، حمل و نقل یا تجارت نفت خام روسیه در هر نقطه از جهان منع می‌کند، مگر اینکه نفت به قیمتی کمتر از سقف تعیین شده توسط غرب فروخته شود.

از زمان آغاز جنگ در فوریه امسال، غرب با یک معضل دست و پنجه نرم کرده است. چگونه باید درآمد روسیه از سوخت فسیلی را کاهش دهد، بدون اینکه عرضه جهانی نفت را کاهش دهد و به تورمی دامن بزند که به مصرف کنندگان در سراسر جهان آسیب می رساند؟ هنگامی که اروپا برای اولین بار به فکر این ممنوعیت‌ها افتاد، تهدید کرد که ضربه ای جدی به جریان نقدینگی نفت روسیه وارد خواهد کرد. بیمه‌گران و شرکت‌های کشتیرانی اروپایی مدت‌هاست که در بازارهای انرژی تسلط دارند. به طور کامل 95 درصد از بیمه اموال و غرامت تمام نفتکش ها توسط شرکت هایی از بریتانیا و اتحادیه اروپا انجام شده است. به نظر می رسد که این اهرمی باشد که غرب می تواند با آن فروش نفت روسیه را در سطح جهانی کنترل کند.

با این حال، با اعلام ممنوعیت‌ها، یک نقص آشکار شد: اگر نفت روسیه نتواند وارد بازار شود، ممکن است قیمت جهانی نفت افزایش یابد و به مصرف کنندگان غربی آسیب برساند. از این رو، وزارت خزانه داری آمریکا از آن زمان برنامه ای حیله گرانه برای کاهش این خطر ابداع کرده است: اجازه دادن به شرکت های اروپایی به ارائه خدمات خود، مشروط بر اینکه نفت روسیه با قیمتی محدود شده توسط غرب خریداری شود.

روی کاغذ، این زیرکانه به نظر می رسد. تعیین قیمت کمتر از نرخی که روسیه امروز دریافت می‌کند، درآمد این کشور را کاهش می دهد. همچنین تا زمانی که قیمت بالاتر از هزینه تولید آن باشد (که گمان می رود بین 20 تا 44 دلار در هر بشکه باشد)، آقای پوتین همچنان دلیلی برای به جریان انداختن نفت خود خواهد داشت.

دو عدم قطعیت وجود دارد. یکی این است که اگر شرکت‌های اروپایی واقعا مانعی برای عرضه نفت به بازار باشند، آقای پوتین چگونه پاسخ می‌دهد. روسیه قبلا گفته بود که از استفاده از نفتکش هایی که به طرح سقف نفت بپیوندند خودداری خواهد کرد. این کشور می تواند صادرات نفت خود را با تکیه بر گروه کوچکتری از نفتکش ها و شرکت های بیمه غیرغربی کاهش دهد و قیمت های جهانی را افزایش دهد. ترس از این اقدام می تواند توضیح دهد که چرا غرب مراقب است قیمت را در سطحی که هنوز برای روسیه جذاب است تعیین کند. در زمان نگارش این مقاله، انتظار می‌رود این سطح در حدود 60 دلار در هر بشکه تعیین شود که به طور کلی قیمت فعلی بازار نفت اورال است. با این حال، این بدان معناست که طرح تحریم و سقف قیمت، ضرر کمی برای روسیه دارد.

عدم قطعیت دیگر این است که در نهایت غرب چه میزان قدرت بر بازارهای جهانی نفت خواهد داشت. کمبود نفتکش های غیر غربی می تواند عرضه روسیه را در چند ماه آینده محدود کند. برخی از انواع بیمه، به عنوان مثال، در برابر نشت های بزرگ، به سختی در خارج از غرب یافت می شود. با این حال، کشورهایی مانند چین، هند و اندونزی می خواهند از مشارکت در تحریم های غرب اجتناب کنند.

موازنه واقعی قدرت در بازارهای نفت پس از 5 دسامبر آشکار خواهد شد. افزایش شدید قیمت محتمل است. اما درسی که از امسال گرفته می‌شود این است که با گذشت زمان، سیستم جهانی نفت بیشتر از آن چیزی که فکر می کنید منعطف است. همانطور که تحریم‌های مالی به تلاش‌ها برای فرار از سیستم بانکی غربی دامن زده است، این شرایط چین، هند و دیگران را به دور زدن زیرساخت‌های انرژی غرب سوق خواهد داد. محدودیت ها و تحریم ها سلاح های ناقصی هستند و ماندگاری محدودی دارند.

پایان پیام