یک اقتصاددان در گفتوگو با اقتصاد100 عنوان کرد
دولت خودش را کوچک کند!
اقتصاددان و استاد دانشگاه گفت: دولت دو انتخاب بیشتر ندارد: یا باید هزینههای خود را کاهش دهد و خود را کوچک کند یا بر تامین این هزینهها از مسیرهای تورمی اصرار میورزد و در نتیجه باعث افزای نرخ تورم میشود.
به گزارش سرویس پول و سرمایه اقتصاد 100- مجتبی اسکندری: وسعت وظایف و تعهداتی که دولت در بخشهای مختلف اقتصاد برای خودش قائل شده است، بسیار بیشتر از اندازه تحمل یک دولت تحت تحریم است و حتی در شرایط غیرتحریمی نیز وسعت وظایف و تعهدات دولت علاوه بر متورم شدن ساختار بروکراتیک، منجر به افزایش تورم، کاهش انگیزه بخش خصوصی و غیررقابتی شدن اقتصاد خواهد شد.
در چنین شرایطی انگیزههای بخش خصوصی و سرمایهگذاران خارجی برای سرمایهگذاری در کشور، به شدت کاهش خواهد یافت.
مهدی پازوکی، اقتصاددان و استاد دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار اقتصاد100، از لزوم تعدیل ساختاری و شکلی در دستور کار و تعهدات دولت، سخن به میان آورد و یادآور شد که نباید به رفتارهای تورمی تداوم بخشید. این اقتصاددان در پاسخ به پرسشی مبنی بر امکان تداوم تقدم حجم بودجه جاری بر حجم بودجه عمرانی، اظهار داشت: دولت ایران تورم را ساختاری کرده و این به چه معناست؟ به این معناست که تورم، به مغر متفکر اقتصاد ایران تبدیل شده و کارگزاران و سیاستگذاران در خدمت تورم هستند و نه مردم!
دولت میل به بزرگ شدن دارد!
مهدی پازوکی با برشمردن دلایل این ادعا، عنوان کرد: دولتها هرروزه در حوزههای جدیدی میل به سیاستگذاری پیدا میکنند؛ یک روز فضای مجازی، یک روز رمزارزها و یک روز متاورس یا چیز دیگر! در نتیجه برای این سیاستگذاری و یا به قول خودشان نظارت، یک سازوکار بوروکراتیک جدید تاسیس میکنند و دامنه حوزههای استحفاظیه خودشان را افزایش میدهند. بوروکراتها هم برای ارتقای اداری، به شکل بی در و پیکری هزینهتراشی میکنند. نتیجه این هزینهتراشی را نیز از جیب خود متقبل نمیشوند و اگر آثار سوء یک سیاست بورکراتیک تعین پیدا کرد، میروند سراغ یک دستور کار دیگر با نتایج نامعلوم، که هزینهاش را طبق معمول مردم باید پرداخت کنند.
چرا استهلاک بر سرمایهگذاری چربید؟
این اقتصاددان در ادامه با ذکر دلیلی بودجهای، نسبت به پایین بودن نرخ رشد اقتصادی کشور واکنش داد: ببینید در کشور ما، سالهاست که نرخ سرمایهگذاری از نرخ استهلاک پایینتر است و در نتیجه، در اقتصادی ایران همواره در محدودهای مشخص میشود که به فروش نفت مربوط است و نه سرمایهگذاریهای دیگر! در نتیجه میبینیم که بیش از دو تریلیون دلار درآمدهای نفتی در دو دهه اخیر در کشور، به جای افزایش سرمایهگذاری و نشان دادن خودش در بودجه عمرانی، به بودجه جاری و اعتبارات هزینهای دولت تخصیص پیدا کرد. در نتیجه این اتفاق، شکاف میان نرخ سرمایهگذاری و نرخ استهلاک عمیقتر شد و به معنای واقعی، کشور از رقبای منطقهای عقب افتاد.
شاخ و برگهای اضافی را قطع کنید
این استاد دانشگاه در پایان یادآور شد: در شرایطی که بدنه بوروکراتیک وابسته به نفت بزرگ شده باشد، تداوم تامین اعتبارات مورد نیاز این بخش، در گرو حفظ سطح سابق درآمدهای نفتی است. در چنین وضعیتی که درآمدهای نفتی به منوال سابق نباشد، دولت دو انتخاب بیشتر ندارد: یا باید هزینههای خود را کاهش دهد و خود را کوچک کند یا بر تامین این هزینهها از مسیرهای تورمی اصرار میورزد و در نتیجه باعث افزای نرخ تورم میشود. فعال شدن تله تورم باعث تداوم رویکردهای پولی غیرمنظبط توسط دولتها خواهد شد.
دولت باید بخاطر کاهش هزینههای اداره کشور، تعهدات جاری خود را کم کند و با زدودن شاخ و برگهای غیرضروری از بدنه دستگاههای اجرایی، خودش را چابک و کوچک کند.
انتهای پیام/
ارسال نظر