۴ رگه پررنگ از ابهام !

به گزارش گروه اقتصاد ورزش، می‌‌دانیم که تیم‌‌های ملی در فروردین دو بازی دوستانه دارند و این در حالی است که ما نمی‌‌دانیم سرمربی‌‌مان کیست و نه می‌‌دانیم در این زمان دقیقا با چه تیم‌‌هایی مصاف خواهیم داد.

ابهام اول

در مورد ملیت سرمربی جدید تیم ملی، یک سرگیجه محض بر فدراسیون فوتبال حاکم است. مهدی تاج که چند روز پیش گفته بود سرمربی تیم ملی قطعا داخلی است، بعد از انصراف شماری از گزینه‌های ایرانی مدعی شد احتمالا سرمربی جدید خارجی خواهد بود. با این وجود او دیروز بار دیگر در چرخشی تمام عیار ادعا کرد اولویت فدراسیون انتخاب سرمربی بومی خواهد بود. اگر شما فهمیدید چه شد، به ما هم خبر بدهید!

ابهام دوم

نکته بسیار آزاردهنده این است که اصلا چرا باید کار تیم ملی به جایی برسد که برخی از گزینه‌های داخلی از قبول هدایت این تیم استعفا بدهند؟ اصلا کاری به این نداریم که سرمربی داخلی برای تیم ملی بهتر است یا سرمربی خارجی؛ اما مگر نه این است که حضور روی این نیمکت باید آرزوی مربیان بومی باشد؟ پس چرا امثال امیر قلعه‌‌نویی انصراف می‌دهند؟ می‌گویند یکی از دلایلش درج نام دیگر مربیان متوسط و زیر متوسط در جمع گزینه‌هاست که به نوعی شأن نیمکت تیم ملی را از بین برده. این، شاید بزرگ‌ترین اشتباه فدراسیون در قبال تیم ملی بوده باشد.

ابهام سوم

این روزها در حجمی وسیع شایعه شده است که برخی بازیکنان شاخص تیم ملی از حضور یک مربی سابق لیگی روی نیمکت این تیم حمایت می‌‌کنند. باز هم اجازه بدهید کاری به کیفیت گزینه مورد نظر نداشته باشیم، اما واقعا کی قرار است بساط بازیکن‌‌سالاری در این فوتبال خشکانده شود؟ یعنی چه که بازیکن به خودش اجازه بدهد پشت فلان نامزد بایستد و برای فدراسیون خط و ربط تعیین کند؟ مگر آخرین بار که چنین اتفاقی رخ داد و کارلوس کی‌‌روش با تیم ملی به جام‌‌جهانی رفت، مربی پرتغالی چه گلی به سر فوتبال ایران زد؟ اگر قرار است جلو برویم، اول باید بساط این رفتارها جمع شود.

ابهام چهارم