طعنه بی سابقه مایلی کهن به مجید جلالی و اوسمار ویرا !!

به گزارش گروه اقتصاد ورزش، کمتر کسی است که محمد مایلی کهن را بشناسد و از مصاحبه های او حمایت نکند. یک مربی دلسوز و بازیکن ساز که حرف هایش را با صراحت عنوان می کند که در ادامه آخرین گفت و گوی او را مشاهده می کنید:

پرسپولیس در ۷ هفته باقیمانده می‌تواند اختلاف امتیازی با استقلال را جبران کرده و قهرمان شود؟

بله، پارسال که شرایط بدتر بود. اگر یادتان باشد در هفته‌های آخر سپاهان به ملوان باخت و پرسپولیس سبقت گرفت و قهرمان شد. تازه پارسال شرایط ملوان خوب نبود و تازه معلوم شده بود که سقوط نمی‌کند. فوتبال همین است.

اخیرا استقلالی‌ها، تیم پرسپولیس را متهم کرده اند که از داوری‌ها سود برده و حتی گفته اند بیشتر داوران پرسپولیس هستند. درباره این تنش‌ها چه صحبتی دارید؟

خب اینها همیشه در فوتبال ما بوده و هست. من فکر می‌کنم حتی اگر VAR هم بیاوریم وضعیت بهتر نمی‌شود.

چرا؟ چون ظرفیت استفاده از این امکان وجود ندارد؟

کلا شرایط اینطوری است دیگر، به هر حال فشار تماشاچی باعث می‌شود اینطوری از زیر بار انتقادات فرار کنیم.

شما همیشه طرفدار مربی داخلی بودید. حالا دوست دارید پرسپولیس با مربی خارجی قهرمان شود یا استقلال با مربی داخلی جام بگیرد؟

نه، اولا که این تیم پرسپولیس مال آقای گل محمدی است و بی انصافی است بگوئیم تیم این مربی برزیلی. ایشان کمک آقای گل محمدی بوده. شما حتما خاطرتان هست که یک مقطعی مدام می‌گفتند این تیم تیم آقای گل محمدی نیست و ایشان وارث برانکوست. حالا چطور یحیی طی دو سه هفته بد شد؟ از طرفی یادمان نرود نیم فصل دوم اینها دو سه تا بازیکن خوب گرفتند در حالی که زمان آقای گل محمدی خبری از بازیکن جدید نبود.

این روزها در اصفهان نام محرم نویدکیا را در ورزشگاه فریاد می‌زنند و نسبت به شرایط تیمی‌که ابتدای فصل با هزینه زیاد بسته شد اعتراض وجود دارد. شما همیشه حامی‌محرم بودید.

خب من نه با محرم نسبتی دارم نه ارتباط خاصی با او داشته‌ام. ایشان با تیمش بسیار خوب کار کرده همان طور که سرمربی شمس آذر خوب کار کرده. حالا وقتی این مربیان خوب عمل می‌کنند ما چه باید بگوییم؟ خب اینها مربیان جوانی هم هستند. طبعا اگر مربی خارجی خوب هم بیاید چرا باید ناراحت بشویم؟ مشکل این است که مربی خارجی خوب نیست. همین تراکتور پارسال هفت تا خورد، فکر می‌کنم یک بار هم شش تا خوردند. هفته قبل هم که چهار تا خوردند. به نظر من هر کسی بود باید پارسال می‌رفت. البته از نظر شخصیتی مربی بدی نبودند اما این یک واقعیت است که ما می‌توانیم از مربیان و بازیکنان ایرانی استفاده کنیم. من هنوز هم اعتقاد دارم ما نیاز به بازیکن خارجی در تیم‌هایمان نداریم چون من می‌دانم چه جوان‌های شایسته ای در کشور ما هستند منتهی خب دیگر این همه بازیکن خارجی رفته و آمده در بین آنها شما یک ستاره پیدا کردید؟

شاید بشود چند تا اسم محدود را مطرح کرد چون ستاره بین المللی که به فوتبال ایران نمی‌آید چون نه باشگاه‌های ما پولش را دارند نه آنها به ایران می‌آیند.

بله ندارند، من همین را عرض می‌کنم. وقتی اینطوری است چرا دنبال بازیکن خارجی می‌روند. ما در فوتبال خودمان کلی استعداد داریم. الان شما دوست دارید پسرتان فوتبالیست شودیا دکتر و مهندس؟ واقعیت این است که وقتی این همه علاقمندی به فوتبال وجود دارد و طبعا تعداد این استعدادها زیاد شود در بین آنها استعداد خوب پیدا می‌شود و می‌توان آنها را کشف کرد.

اخیرا آقای مجید جلالی و همکاران شان تحقیقی درباره ورود مربیان خارجی به فوتبال ایران طی بیست و دوسال لیگ برتر انجام دادند که این تغییرات ۸۳ درصد به نتیجه نرسیده.

من هم همین را عرض می‌کنم. اولا که در این زمینه زیرساخت‌های مناسبی وجود ندارد و مشکلات بعدی هم به وجود می‌آید. البته آقا مجید که الان با شاه فالوده نمی‌خورد چون واقعیت امر این است که ایشان در فدراسیون فوتبال سمت دارد و باید به گونه ای از سیاست‌های فدراسیون فوتبال حمایت کند.

البته من معتقدم در فوتبال ما پول زیادی نسبت به سایر کشورها رد و بدل نمی‌شود. به هر حال در فوتبال ما هر چقدر پول خرج می‌شود باید با حساب و کتاب باشد و شما می‌بینید آنهایی که صاحب فوتبال هستند آنجایی که باید ۵ یا ده امتیاز کم کنند به خاطر اتفاقات مختلف شرایط را به سود اینها می‌کنند.

سوال آخرم درباره واگذاری سهام باشگاه پرسپولیس است که ظاهرا بعد از دو دهه در حال عملی شدن است و ظاهرا کنسرسیومی‌متشکل از چند بانک این سهام را در اختیار می‌گیرد. شما خوشبین هستید که اتفاقات خوبی در این باشگاه رخ دهد؟

من از شما می‌پرسم. آیا این بانک‌ها خصوصی اند؟

خیر.

پس اینها هم دولتی‌اند منتهی هدف این است که اینها وابسته به بانک بشوند و آن ۶۰۰-۵۰۰ میلیارد تومانی که هر سال هزینه می‌کردند را بکنند دو سه هزار میلیارد تا راحت تر هزینه کنند. فکر می‌کنم الان تنها باشگاهی که واقعا به صورت خصوصی در فوتبال ما اداره می‌شود تراکتور تبریز باشد. شما باشگاه دیگری سراغ دارید؟

در لیگ برتر فکر می‌کنم استقلال خوزستان یا حتی ملوان هم باشند.

برخی باشگاه‌ها در راس خود افراد تاجری دارند که باید یکسری کالا وارد کنند و به خاطر این واردات مالیات بدهند. حالا به اینها می‌گویند شما که می‌خواهید این پول را بدهید، بریزید برای ملوان یا فلان تیم خرج کنید و این را به حساب آن مالیات می‌گذارند. البته یک جاهایی آوانس‌هایی همه به اینها داده می‌شود تا راحت تر کالا یا خدمات شان را وارد کنند. در واقع اکثر باشگاه‌های ما دولتی هستند اما ما گاها می‌گوییم ملی، خصوصی یا از این دست عناوین.

انتهای پیام/