روحی سرگردان بر فراز پمپ بنزین ها !

به گزارش گروه اقتصاد کلان و انرژی اقتصاد 100؛ طرح کهاب در دو مرحله تعریف شده بود. اول اینکه می بایست بخار بنزین از قسمت هایی که تراکم بیشتری دارد جمع آوری شود و سپس در مرحله دوم این بخارات به بنزین مایع تبدیل شده و مجددا به چرخه مصرف بازگردد.اما عملا این اتفاق نیافتاد.چون با جابجا شدن دولت ها هربار هر مدیری بر سرکار آمد طبق میل خودش با این طرح رفتار کرد.طرحی که در مرداد ماه 1399بر پایه ماده 16 قانون هوای پاک کلید خورده بود طی سال های 1400 تا 1401 به فراموشی کامل سپرده شد.

مدیران ارشد ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی و شرکت زیر مجموعه اش یعنی شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی به بهانه اینکه منابع مالی این طرح لحاظ نشده به کلی آن را کنار گذاشتند. بر اساس تصمیم، اولیه شرکت پخش فرآورده‌های نفتی و جایگاه داران ملزم به اجرای طرح کهاب ظرف ۲ سال شده بودند که قضیه باتکیه به همان توجیهات،با بی مهری مدیران جدید روبرو شد.

مدیران پالایش و پخش در حرف خیلی ادعای حمایت و اجرای این طرح را داشتند و حتی آقای جلیل سالاری مدیر عامل شرکت ملی پالایش و پخش و معاون وزیر نفت مدعی شد که قرار شده جایگاه‌های جدید ملزم به تجهیز طرح کهاب شوند و در انبار‌ها هم از فرایند ویژه استفاده ‌شود.

دیگر مدیران این مجموعه هم  همان روزها گفتند: از 30 انبار سوخت تا کنون 8 انبار و از 6 هزار ناوگان حمل سوخت 5 هزار نفتکش به تجهیزات طرح کهاب مجهز شدند.

این در حالی بود که رسانه ها از قول همین مدیران  خبر دادند از 4200 جایگاه فقط 350 جایگاه طرح کهاب را بطور کامل اجرا کرده اند.برای عدم توفیق این طرح آرا متفاوتی مطرح شده است.برخی معتقدند  به این دلیل پروژه کهاب پیش نرفت که فعالان پمپ بنزین ها هیچ تمایلی به این کار نداشتند که طرحی را با صرف هزینه زیاد برای جایگاه خود اجرایی کنند که هیچ آورده وسودی برایشان نداشت و اصلا قرار نبوده مخارجش گردن جایگاهداران بیافتد.

مبنا از آغاز بر این گذاشته شده بود که  حمایت های مالی از این طرح به عهده خود شرکت پالایش و پخش باشد که این شرکت هم در دوره جدید مدیریتی خود اینکار را نکرد.از سویی  دیگر تعداد جایگاه های خصوصی شده بالا رفته بود که این موضوع نیز آن اشتیاق را کمتر کرد.

اسدالله قلیزاده رئیس صنف جایگاهداران کشور با اعلام اینکه تعداد جایگاههایی که طرح کهاب در آنها کاملا و در هر سه بخش اجرا شده درصد ناچیزی از کل جایگاهها است گفت که در بیش از 50 درصد جایگاهها، جایگاهدار باید درآمد یکسال خود را برای اجرای این طرح هزینه می کرد و چون این کار شدنی نبود، هیات وزیران تخصیص بودجه را به عنوان راه حل مصوب کرد که متاسفانه تخصیص نیافته است و تجهیزات هر سال گرانتر می شود.

رضا نواز سخنگوی صنف جایگاه داران نیز  دلیل اجرا نشدن این طرح را اینطور بیان می‌کند که در این مصوبه جایگاه داران اختیاری ندارند، پول ندارند و استانداردی هم برایش در نظر گرفته نشده است.در این میان معاون پالایشی وزیر نفت هم که اصولا عادت دارد همیشه تقصیرها را به گردن دیگران بیاندازد در مورد اجرایی نشدن این پروژه می گوید برای اجرای این طرح باید تامین مالی شود که منابع مالی برای آن دیده نشده بود.

اینک حدود 28 میلیون وسیله نقلیه موتوری شامل 22 میلیون خودرو سبک و سنگین و 6 میلیون موتورسیکلت در کشور در حالی تردد می کنند که هر وقت به جایگاه های سوخت می روند توزیع فرآورده ها را به همان شیوه سنتی می بینند و خبری از طرح کهاب نمی شنوند.

حال کاووس سامانی مدیر مهندسی و طرح‌های شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی از ارائه تسهیلات بانکی به جایگاه‌داران برای اجرای طرح کهاب خبر می دهد و می گوید تاکنون 350 جایگاه عرضه سوخت به مرحله 1 و 3 و 110 جایگاه در کشور به چرخه کامل طرح کهاب تجهیز شده است.این عدد در برابر 4200 جایگاه سوختی که وجود دارد بسیار قلیل و غیر قابل تامل است.

ناگفته پیداست این حمایت که به عدم حمایت بیشتر شبیه است موجب شده طرح کهاب مثل روحی سرگردان روی جایگاه های سوحت کشور به پرواز درآید و عدم اجرایش همچون همه فعالیت های مخرب زیست محیطی شرکت ملی پالایش و پخش در یکسال اخیر، با جان و سلامت مردم بازی کند.

بنظر می رسد بهانه هایی که مدیران حوزه پالایش و پخش می آورند چندان موجه نیست چرا که اگر مدیر، مدیر باشد مصوبه قانونی کشور را به شکلی جدی دنبال می کند وکار را به هرجایی مانند دولت و مجلس و وزارتخانه ها می کشاند تا نتیجه بگیرد  نه آنکه به راحتی آن را کنار بگذارد.

خبرنگار: فرزین سوادکوهی/انتهای پیام