در فضای ملتهب تماشاگر به دنبال آثار انتقادی است

از اواسط مهرماه که محمد خزاعی؛ رئیس سازمان سینمایی برای مخاطب محور شدن سینماها و دیده شدن فیلم‌های روی پرده اعلام کرد بلیت سینماها به مدت دو هفته نیم‌بها خواهد شد. این اقدام که شاید بدیهی‌ترین و اولین راهکار ممکن برای رفع رکود سینما بود به صورت شتابزده به اجرا درآمد. خزاعی بر این گمان بود که شاید دلیل خالی ماند صندلی‌های سالن‌های سینمایی، مصوبه افزایش قیمت است که از فروردین سال ۱۴۰۱ برای بلیت‌های سینما در نظر گرفته شد و او با این تصور که می‌توان آن را با نیم بها کردن بلیت سینماها از رکود و رخوت خارج کرد! دست به کار شد. اما مدیران سینمایی ما از این مهم غافل شدند که سینمای ایران چه با بلیت نیم‌بها و چه با سانس‌های شناور متقاضی ندارد و این نکته‌ای است که سازمان سینمایی با همکاری شورای صنفی نمایش باید مورد بررسی قرار دهد.

مانند بسیاری از طرح‌هایی که تصویب و ابلاغ می‌شوند اما به ثمر نمی‌نشینند، طرح نیم بها شدن بلیت سینماها نیز ابلاغ و اجرایی شد اما آنچنان که باید و شاید به ثمر ننشست. بحث تبلیغات برای اجرای و عملی شدن یک طرح، می‌تواند عامل اصلی رشد آن طرح باشد، عاملی که طرح نیم بها شدن بلیت سینماها از آن غافل بود و یا درست‌تر این باشد که بگوییم کسی حاضر به همکاری با آن نشد.

بی‌رونقی سینماها، این روزها شاید موضوع مورد بحث بسیاری از رسانه‌ها نباشد اما معضلی است که گریبان مدیران سینمایی و تولیدکنندگان را گرفته است، موضوعی که با ارائه خدمات ناقص به مخاطبان، راه‌حل‌های ارائه شده و نبود اشتیاق در تولیدکنندگان برای اکران به دعوایی بر سر صندلی‌های خالی سینماها مبدل شده است.

اخیرا فیلم‌هایی کمدی یا فیلم‌های کم‌فروغ در گیشه برای اکران پیشنهاد و معرفی شده‌اند اما راهکار برون‌رفت سینما در حال حاضر این است که سینما اولویت خود را در فضای ملتهب کنونی از دست داده است. در این شرایط به جای التیام‌بخشیدن با کمدی‌های زورکی باید به سراغ فیلم‌هایی رفت که رنگ‌وبوی دغدغه‌های اجتماعی امروز مردم جامعه را داشته باشد، از جمله فیلم‌های «کاناپه» یا «قاتل و وحشی».

در همین راستا عباس رافعی درباره وضعیت این روزهای سینما با بیان اینکه الان شرایط برای اکران خوب نیست، به وجه التیام‌بخش و انتقادی هنر اشاره کرد و گفت: در فضای ملتهب تماشاگر به سمت سینما و تفریحات این چنینی نمی‌رود در صورتی که فیلم، تئاتر و موسیقی همسو با نیازهای جامعه قطعاً طرفدار خواهد داشت؛ یعنی اگر مردم مطالبات و خواسته‌هایی دارند و ببینند که در یک گالری یا سالن کنسرت تئاتر وسینما اثری برپایه نیازها و خواسته‌هایشان عرضه می‌شود از آن استقبال می‌کنند. اما اگر فکر کنیم همین الان صرفاً یک فیلم کمدی، می‌تواند التیام‌بخش باشد به نظرم این طور نخواهد بود. ما باید فیلم‌هایی را نمایش دهیم که پیام و مضمون آن‌ها با وضعیت کنونی جامعه همسو باشد.