افتخار سالن‌سازی برای سینمای بی‌تماشاگر

محمد خزاعی و مدیران سینمایی دولت سیزدهم طی یکسال گذشته که بر مسند کار آمده‌اند، به صورت دائمی در سفرهای استانی و در دیدار با استانداران مختلف آمارهای عددی بسیاری را درباره پیشرفت سینمای ایران مطرح کرده‌اند.

رئیس سازمان سینمایی اخیراً در دیدار با استاندار خوزستان عنوان کرده که تا آخر امسال 200 سالن سینما به ظرفیت‌های سینمای ایران اضافه خواهد شد.

او به این نکته اشاره کرده که در طی 40 سال اخیر 600 سالن سینمایی احداث  شده اما سازمان سینمایی طی یکسال گذشته توانسته 200 سالن احداث کند.

خزاعی با اشاره به دیگر فعالیت‌های سازمان سینماییعنوان کرده که در این یکسال 30 درصد نسبت به چهل سال گذشته در زیرساخت‌های سینمایی رشد کرده‌ایم.

شعارها و آمارهای سازمان سینمایی در دوره اخیر شعارها و آمارهای سازنده‌ای است اما یک سوال اساسی در این میان پیش می‌آید که با وجود این همه پیشرفت چرا وضعیت گیشه و تولید سینما در این  یکسال تا این اندازه شکننده است و سینما در آستانه ورشکستگی قرار گرفته است؟

آیا این آمارها صرفاً برای خالی نماندن عریضه و گزارش به رؤسای بالادستی است یا این که ما باید تاثیر آنها را در آینده ببینیم؟

و یک سوال مهم‌تر. در موقعیتی که بسیاری از سالن‌های سینما به دلیل عدم استقبال مخاطبین در حال بسته‌شدن و تعطیلی هستند، چه نگرشی اضافه‌کردن 200 سالن سینما به ظرفیت اکران کشور را منطقی می‌داند؟

تمرکز دولت بر مسئله عدالت سینمایی، توجه به وضعیت سینما در شهرستان‌ها و از سوی گسترش زیرساخت‌های سینما اگرچه در کُنه خودش مسئله مهمی است اما در چنین شرایط بحرانی اولویت‌ها کمی متفاوت است.

آنچه در این مقطع اهمیت دارد سیاست‌های درست در مسئله اکران و تغییر در مسیر مجوز و تولید آثار سینمایی است. موضوعی که بتواند حیات سینما را در ابتدا حفظ و بعد به رونق اقتصادی آن در پیش رو فکر کند.

آمار و ارقام و افتخارات سازمان سینمایی در موقعیت کنونی نه تنها تاثیری ندارد بلکه این سازمان را در نقطه پرسش و ضعف قرار می‌دهد که چه برنامه‌ای برای حفظ سینما دارد تا شاید به موقعیتی برسد که درآینده سالن‌های اضافه شده سینما نیز به کار بیاید؟