هالیوود شیعی؛ شعار یا شواف؟

رضاصائمی-درست در روزهایی که سینمای ایران به دلیل قهر مخاطب در آستانه ورشکستگی و تعطیلی قرار گرفته و گیشه ها در اوج کسادی قرار دارد، دبیر جشنواره عمار از هالیود شیعی سخن می گوید. دبیری که البته ایرانی نیست، مبلغی آرژانتینی است که به نظر می رسد حالا که جایگزین مرحوم نادر طالب زاده شده، رویاهای او را به زبان می آورد. سهیل اسعد که علم به زمین مانده طالب زاده را بلند کرده، گفتمان انقلاب اسلامی را نمایندگی می کند که مصداقش را در حوزه سینما راه اندازی هالیوود شیعی می داند. او گفته:«همانطور که عالم دینی و پروفسور و ...در این نظام و ساختار جایگاه خاصی دارد، باید بپذیریم که سینما هم چنین جایگاهی خاص داشته باشد و حال با هر اسمی، این تفکر و باور را جا بیندازیم» پیش از این از موسسه فرهنگی و هنری اوج به عنوان هالیوود اسلامی یاد می شد که جریان مشهور به «هنر انقلاب» را نمایندگی می کرد. مساله اما تحقق این شعارها و آرمان های بلندپروازانه و ایده الیسمی است. اینکه چقدر ساختارها و ظرفیت های سینمایی ما امکان تحقق هالیوود اسلامی یا شیعی را فراهم می کند. بسط هنر انقلاب در سطح بین المللی نیازمند انقلاب هنر در سطح ملی و داخلی است. چطور می توان با این اقتصاد ویران و ورشکسته سینما که از پس نگهداری و سرپا نگه داشتن سینمای داخلی خود برنمی آید رویای هالیوود اسلامی و شیعی را فراهم کرد. سینمای ایران در این چهل و اندی سال هنوز نتوانسته در حوزه اسلام و انقلاب فیلمی اثرگذارو پرمخاطب بسازد چطور می تواند از هنر انقلاب و هالیوود شیعی سخن گفت؟ بسیاری از فیلم هایی که در سازمان اوج ساخته شده در بازارهای داخلی هم نتواسته هزینه خود را دربیاورد یا مخاطب انبوه را جذب کند. چطور با این بضاعتی که سینمای ما چه از حیث هنری و چه اقتصادی و مالی دارد می توان سودای هالیود اسلامی در سر داشت؟ از سوی دیگر سینمای هالیوود در آمریکا و بالیوود در هند متکی به اقتصاد دولتی نیست؟ چطور در درون ساختاری که از سر تا پای آن سینمای دولتی است و بودجه ها و پول ها بر مبنای الویت ها یا رانت های دولتی توزیع می شود چطور می توان به ساز و کارهای بزرگ و سوپرپروداکشن های مثل هالیوود اسلامی و شیعی دست یافت. نمی توان در حوزه فرهنگ و هنر رویاپردازی کرد بدون اینکه زیرساخت های اقتصادی و مالی آن فراهم باشد. در ارتباط با هالوود اسلامی و شیعی که نه تنها زیرساخت ها و مکانیسم مالی و تجاری آن فراهم نیست که ظرفیت های هنری برای تولید هم وجود ندارد. این همه فیلم های پرهزینه با حمایت اوج ساخته شده اما هیچ موجی راه ننداخته. با جیب خالی سینما نمی توان پز عالی هالیود شیعی داد. سینما کارخانه رویا پردازی است و ماهیت سینما با عنصر خیال گره خورده اما ساختن سینما آنهم سینمایی در حد و اندازه هالیوود، با خیال پردازی ممکن نیست.