دلار سینمای ایران را به کدام سو میبرد؟
دلار 33هزار تومانی و فیلمهایی که ساختشان ناممکن میشود
نوسان ارز و تورم حاصل از آن به دلیل موقعیت بیثبات و متزلزلی که برای سرمایهگذاری به وجود میآورد سرمایهگذاران را هم به تردید میکشاند. این نوسان نه تنها سود حاصل از این سرمایهگذاری را برای آنها تضمین نمیکند، بلکه آنها میتوانند با سرمایهگذاری در بخشهای دیگری از اقتصاد کشور سود بیشتری را برای سرمایه خود تضمین کنند.
نرخ ارز طی روزهای اخیر به بیسابقهترین قیمت خود در ایران رسیده است. رقمی که تا نزدیکی 35 هزار تومان نیز رفته است.
دقیقاً ده سال قبل دلار با قیمت 3 هزارتومان خرید و فروش میشد و حالا با رشدی نزدیک به 1000 درصد به قیمت 35 هزار تومان رسیده است.
قیمت دلار بدون شک در خرید ابزار و تجهیزات سینمایی که ابزاری وارداتی هستند تاثیر مستقیم دارد. از طرفی با بالارفتن قیمت دلار قیمت اجناس، وسایل و خدمات بسیاری از زندگی روزمره دستخوش تغییر میشود که به عنوان مسائل جانبی در صنعت سینما تاثیرگذار است.
سینما نیز مانند بسیاری از جوانب زندگی از این وضعیت تورمی بینصیب نبوده و این روزها صنعت سینما به صنعتی گران در ساخت تبدیل شده است. جدای از هزینهکردهایی که برای تجهیزات و سایر موارد مربوط به صنعت سینما خرج میشود، متناسب با گران شدن زندگی در کشور دستمزدها نیز وجهی صعودی میگیرند و به همین دلیل قیمت ساخت یک فیلم بالا میرود.
نوسان در قیمت ارز و گرانشدن ناگهانی بسیاری از ابزار و تجهیزات متناسب با آن برای فیلمسازان دردسرهای فراوانی را نیز به همراه دارد. به عنوان مثال تهیهکنندهای که فیلم خود را با قیمت دلار 30 هزارتومان کلید زده و امروز و همزمان با فیلمبرداری اثر قیمت دلار به 35 هزارتومان رسیده با دو مشکل بزرگ مواجه است.
او برای پیشبرد پروژه خود باید هزینه بیشتری نسبت به آنچه تخمینزده و به تصویب رسانده به پروژه تزریق کند و اگر این اتفاق نیافتد مجبور به ایجاد وقفه در پروژه است که ضررهای بیشتری برای همه عوامل به همراه دارد. با بالارفتن هزینه ساخت، سود حاصل از فروش فیلم هم کاهش پیدا میکند و منطقی نیست که فیلمی ساخته شود که سود مشخصی ندارد و یا سود آن به نسبت آنچه در نظر گرفته شده است کاهش پیدا کند.
پروژههایی هم که در آستانه شروع به کار هستند از این افزایش نرخ ارز بینصیب نمیمانند. بسیاری از این پروژهها به دلیل افزایش هزینه به پروسه تولید ورود پیدا نمیکنند چرا که تزریق سرمایه به پروژه متناسب با تورم منطقی نیست و به همین دلیل پروژه آغاز به کار نخواهد کرد.
نوسان ارز و تورم حاصل از آن به دلیل موقعیت بیثبات و متزلزلی که برای سرمایهگذاری به وجود میآورد سرمایهگذاران را هم به تردید میکشاند. این نوسان نه تنها سود حاصل از این سرمایهگذاری را برای آنها تضمین نمیکند، بلکه آنها میتوانند با سرمایهگذاری در بخشهای دیگری از اقتصاد کشور سود بیشتری را برای سرمایه خود تضمین کنند.
عدم حضور تماشاگران در سینما و فروش اندک آثار سینمایی در گیشه، بالارفتن بیسابقه قیمت ارز و به تبع آن گرانشدن ساخت فیلم، وضعیت ویژهای را به وجود آورده که در آن امید چندانی به ساخت فیلم وجود ندارد. گرانشدن هزینههای ساخت و توقف پروژههای سینمایی اتفاقی است که نتایج فاجعهبار خود را در روزها و یا سالهای پیشرو بیشتر نشان میدهد.
دلار و نوسانات آن مانند بسیاری از موقعیتهای دیگر که در این دوران دچار ورشکستگی شدهاند، میتواند سینمای ایران را هم برای مدت طولانی به یک کما فرو ببرد. کمای که خطر مرگ در آن زیادتر تا احیاء.