مدت هاست مشکل تجاری را مشکل اقتصادی خوانده ایم/ چرا رونقی در گردشگری نیست

به گزارش گروه گردشگری اقتصاد 100، ایده تجارت آزاد خیلی ساده است؛ عده‌ای برخی کارها را بهتر از برخی دیگر انجام دهند. بر این اساس همه ما کارهایی را که در انجامشان مهارت نداریم کنار گذاشته و کارهایی را انتخاب می‌کنیم که در آن مهارت بیشتری داریم.

برای مثال حتی اگر دیگران در همه جنبه های صنعتی از ما بهتر باشند و مثلا سفر تفریحی دلخواه به سایر کشورهای منطقه آسانتر باشد  باز هم ما از گردشگری نفع خواهیم برد اگر به عنوان به دبده تجارت آزاد و با نگاه موتور محرک اقتصاد برای خروج از فقر توجه شود.

کشوری را نمی‌توانید مثال بزنید که توسعه پیدا کرده باشد اما این توسعه بدون تجارت اتفاق افتاده باشد وقتی از تجارت حرف می‌زنیم درباره پدیده‌ای فراتر از اقتصاد صحبت می‌کنیم تجارت موتور محرک اقتصاد است و حتی تولید بدون تجارت به نتیجه نمی‌رسد. هیچ کشوری نیست که بدون تعامل با جهان در مسیر رشد قرار گرفته باشد.

 هیچ شکل یا ساختاری از تجارت وجود ندارد که بتواند ما را در مقایسه با حالتی که تجارت نمی‌کردیم، فقیرتر کند. همه اینها نشان می‌دهد تجارت آزاد حتی در مواردی مانند گردشگری که دارای محدودیت های اجتماعی نیز هست خیلی مهم است.

حتی کشورهایی که زمانی با هم در جنگ بودند برای توسعه تجارت، دشمنی‌ها را کنار گذاشتند و روابط خود را از سر گرفتند. ژاپن زمانی به خاطر حمله اتمی آمریکا نابود شد اما از جا بلند شد و امروز کالاهای ژاپنی در بازارهای آمریکا مشتریان زیادی دارند. همین‌طور ویتنام، ترکیه، سنگاپور و... از این دست مثال‌ها بسیار زیاد است و با قاطعیت می‌توان گفت تجارت آزاد در اولویت کشورها قرار دارد چون رشد اقتصادی و توسعه کشورها را تضمین می‌کند.

در چند دهه گذشته یک واقعیت در سیاستگذاری ما نادیده گرفته شده و نتایج آن امروز بیشتر از همیشه قابل مشاهده است. واقعیتی که در اقتصاد ما نادیده گرفته شده، چشم‌پوشی سیاستمداران از مزایای تجارت آزاد است.

کشورهایی که بیشترین سطح آزادی تجاری را دارند، درآمد سرانه بالاتری دارند و نرخ فقر در این کشورها پایین‌تر است. اگر کشوری به واسطه قرار گرفتن در موقعیت مناسب، امکان توسعه تجارت را داشته باشد و بتواند از این طریق متغیرهای اقتصادی‌اش را بهبود بخشد، اگر چنین کاری نکند، در حق جامعه خود جفا کرده و امکان توسعه و فقرزادیی را از خود سلب کرده است.

در ایران به جای اینکه با گسترش گردشگری، رفاه و شادابی جامعه را بالا ببریم، با صرف منابع طبیعی و ثروت‌های بین‌ نسلی رفاه خود را بالا برده‌ایم که این به نوعی دست درازی به حق فرزندانمان است.

ما در منطقه‌ای قرار داریم که برای صنعت گردشگری بی‌نظیر است. این موقعیت حتی از ثروت نفت هم بیشتر ارزش دارد چون نفت ممکن است از چرخه ثروت‌آفرینی خارج شود اما گردشگری امکانی است که همواره وجود داشته و خواهد داشت و مثالش در کشورهای همسایه فراوان است.

انتهای پیام/