راهنمای قدم به قدم اسمبل کردن کیس کامپیوتر

به گزارش گروه دانش و فناوری اقتصاد ۱۰۰ و به نقل از دیجی کالامگ،پیش از شروع، ذکر این نکته الزامی و البته بدیهی است که شما باید قطعات گفته شده را جداگانه خریده و سپس اسمبل کنید؛ یعنی قطعات را به درستی کنار هم نصب کنید. معمولا هر فردی بسته به شرایط و انتظاراتی که از سیستم خود دارد، قطعات متنوعی را خریداری و اسمبل می‌کند. در این مطلب ضمن معرفی کامل قطعات، درباره‌ی ملحقات اضافی مثل نورپردازی RGB و سیستم خنک‌کننده‌ی مایع بسیار پیشرفته‌ی سیستم کامپیوتر هم صحبت می‌شود.

اولین قدم برای اسمبل کامپیوتر نصب پردازنده است. چه از شرکت اینتل CPU مورد نظرتان را خریداری کرده باشید و چه از شرکت AMD، اولین قدم برای قرار دادن این قطعه روی مادربورد، آزادسازی اهرم کشش این قطعه است تا شما بتوانید این قطعه را در سوکت CPU قرار دهید. تفاوت مهم بین فرایند نصب قطعه‌ی اینتل و AMD در این است که در قطعات اینتل، پین‌ها روی سوکت قرار داشته اما پین‌ها در کیس‌های AMD روی پردازنده قرار دارند.

بخش پیکان/مثلثی روی بالای پردازنده نیاز است با روی سوکت یا کاور سوکت تراز شود. به هیچ وجه تلاش نکنید تا پردازنده را با پیکان در جهت اشتباه نصب کنید؛ چراکه در این وضعیت احتمال آسیب به چیپست، مادربورد یا هر دو وجود دارد. به محض این‌که پردازنده و سوکت به صورت مطلوب قرار گرفته‌اند، شما می‌توانید چیپ را در محل جا بیندازید و قطعه‌ی مورد نظر سر جای خود قرار می‌گیرد. اگر جا اندازی پردازنده به درستی انجام نشد، مجدد این پروسه را انجام دهید. حواستان باشد که نباید با زور پردازنده را در سوکت قرار دهید؛ چراکه این فرایند اصلا و ابدا با زور نباید انجام شود. به محض این‌که پردازنده به درستی در جای خود قرار گرفت، اهرم کشش را درست همانند عکس بالا فشار دهید. این فشار همچنین شامل حال بخش فلزی که پردازنده را در خود نگه داشته هم می‌شود.

این دستورالعمل برای قطعات AMD (سوکت AM4) و اینتل (سوکت ۱۷۰۰ LGA) کاملا کاربردی است. سایر پلتفرم ها مثل کور ایکس (۲۰۶۶ LGA) و پردازنده‌ی Threadripper (sTRX4) شرکت AMD فرایند نصب پردازنده‌ی به نسبت پیچیده‌تر و متفاوت‌تری را دارند. برای مثال چیپ‌های اینتل دو اهرم داشته و قطعه‌ی Threadripper نیازمند پیچ‌گوشتی Torx و یک براکت پلاستیکی است. به دلیل ریزه کاری‌های نصب پردازنده های Threadripper و قیمت بسیار بالایی که مادربوردهای TRX40 دارند، توصیه نمی‌کنیم که این پردازنده را به عنوان اولین اسمبل کردن سیستم به تنهایی انجام دهید.

پس از نصب سیستم خنک‌کننده، اتصال‌دهنده‌ی فن را در بخش سَری خود، روی مادربورد متصل کنید. این بخش سری معمولا نزدیک به سوکت CPU و دارای برچسبی تحت عنوان CPU_FAN است.

یکی از مهم‌ترین اجزا در اسمبل کامپیوتر، سیستم تهویه و خنک‌کننده است. بسیاری از پردازنده‌ها در بسته‌بندی خود یک سیستم کولر هم دارند. اگر شما اورکلاک سنگینی انجام نمی‌دهید، این نوع کولرها برای شما به اندازه‌ی کافی مناسب هستند. با این حال، بیشتر افراد دلشان می‌خواهد کولرهای قدرتمندتری را که در بازار موجود است روی سیستم خود نصب کنند.

کولرهای استوک برای پردازنده‌های اینتل از پین‌هایی استفاده می‌کنند که از سوراخ‌های داخل مادربورد عبور می‌کند. ما توصیه می‌کنیم گوشه‌های مخالف را به سمت داخل فشار داده تا خمیر حرارتی به شکلی یکنواخت پخش شده و از وارد کردن فشار نامساعد به یک طرف CPU جلوگیری شود. کولرهای استوک AMD بازوهای آهنی دارد که درون بریدگی‌ها روی یک براکت پلاستیکی در هر طرف سوکت قرار می‌گیرند. کولرهای افترمارکت به روش‌های متنوعی نصب می‌شوند؛ بنابراین حتما دستور العمل نصب را با دقت مطالعه کنید. نصب این نوع کولرها به طرز شگفت‌انگیزی می‌تواند پیچیده باشد و اغلب یک صفحه‌ی پشتی بزرگ دارند که باید پشت مادربورد نصب شود.

نصب قطعه‌ی بسیار ساده است. در ابتدا حتما مطمئن شوید که چفت‌ها برای هر جایگاه حافظه باز است. بعضی از مادربوردها روی هر دو طرف جایگاه رم چفت دارند، در حالی‌که در بعضی دیگر از مادربوردها تنها در یک طرف یک چفت متحرک برای رم وجود دارد و در سمتی دیگر یک چفت ثابت دیده می‌شود. بعد از باز کردن چفت‌های جایگاه رم، با دقت بخش پایینی رم را مشاهده و پستی و بلندهای قطعه را رصد کنید. پس از مطمئن شدن از بابت جایگیری صحیح رم، با احتیاط رم را در جایگاهش قرار دهید. اگر به درستی رم را در جایگاهش قرار دهید، یک صدای تقِ خاصی به گوشتان می‌خورد و بلافاصله چفت‌ها بسته می‌شوند. برای قرار دادن رم نیاز است تا کمی نیرو به دستان خود وارد کنید اما اگر در حد چند ثانیه زور زدن برای قرار دادن رم فایده‌ای به دنبال نداشت، تلاش نکنید با زور زدن بیشتر به اجبار رم را در جایگاه قرار دهید. شاید جهت قرار دادن رم اشتباه باشد.

ابتدا پیچ‌های محکم‌کننده‌ای که درون کیس قرار داشته را یافته و در موقعیت‌های مناسب نصب کنید. به احتمال زیاد روی کیس جایگاهشان مشخص شده و بر اساس اندازه‌ی پیچ‌ها می‌توانید حدس بزنید که چه چیز را در کجا باید نصب کنید. البته بیشتر کیس‌ها این پیچ‌ها به طور کارخانه‌ای در محل نصب شده و به همین دلیل، اگر چنین کیسی را خریداری کرده‌اید، از این بخش عبور کنید. اگر هم در نصب پیچ‌ها دچار اشکال شده‌اید جای نگرانی نیست. می‌توانید با استفاده از ابزار مختلف مثل دم باریک مجدد شانستان را امتحان کنید.

همان‌طور که از اسم این قطعه بر می‌آید، این جزء از سیستم باید پورت‌های اجزای دستگاهتان را پوشش دهد که روی مادربورد قرار گرفته است. شما قبل از قرار دادن محافظ درون مادربورد، باید محافظ را درون شاسی‌اش قرار دهید. البته پس از نصب، پشت کیس را با دقت رصد کنید تا پورت‌های مادربورد همگی به درستی سر جای خود قرار گرفته شده باشند. برای قرار دادن محافظ نیاز است تا کمی از زور خود استفاده کنید تا هر چهار گوشه‌ی قطعه در جای درست خود اتصال یابد. حواستان به لبه‌های تیز محافظ باشد؛ چراکه در بدترین حالت ممکن می‌توانید به خودتان صدمه بزنید. با این حال، جالب است بدانید کیس‌های پیشرفته و مدرنِ امروزی، محافظ‌های ورودی/خروجی‌شان به صورت پیش‌فرض و کارخانه‌ای روی بدنه‌ی کیس نصب شده است. به همین دلیل اگر چنین کیسی را خریداری کرده‌اید، از این مرحله هم می‌توانید به راحتی عبور کنید.

کمی قبل‌تر هارد M.2 را روی سیستم نصب کرده بودیم، حالا نوبت به نصب درایوهای SATA رسیده است. این نوع درایوها می‌توانند SSD به اندازه‌ی ۲.۵ اینچی باشند یا هارد درایوهای ۳.۵ اینچی مرسومی که در بازار وجود دارد. کابل دیتای SATA را به مادربورد و درایو SATA وصل کرده و سپس ارتباط‌دهنده‌ی منبع تغذیه‌ی SATA را از منبع تغذیه به درایوتان متصل کنید. هارد درایو یا SSD را در براکت مناسب قرار داده و با پیچ‌گوشتی یا فشار دادن تلاش کنید در محل قرار گیرد. ذکر این نکته الزامی است که روش‌های نصب براکت/درایو و قرار دادن‌شان با مدل‌های شاسی متفاوت است.

تنها چند کابل دیگر باقی مانده تا شما بالاخره بتوانید کامپیوترتان را روشن کنید. مطمئن شوید که ارتباط‌دهنده‌های هر فن به هدر فن‌های مادربورد متصل شده‌اند. سپس، کابل صوتی پنل جلویی و همچنین ارتباط‌دهنده‌های کیس USB 2.0 و USB 3.0 را به این هدرها وصل کنید. برای این کار بهتر است دستورالعمل‌های مادربورد را مطالعه کنید؛ چراکه موقعیت موارد مذکور در هر مدل مادربورد متفاوت است.

در نهایت، ارتباط‌دهنده‌ی پنل جلویی کوچکی مثل برق، ریست، فعالیت نوری (RGB) و … وجود دارد. این ارتباط‌دهنده‌ها باید در پین‌های درست خود روی مادربورد قرار گیرند که معمولا در گوشه‌ی پایین سمت راست مادربورد می‌توان به دنبالشان گشت. البته این آدرس زمانی درست است که قطعات مادربوردتان به سبک قدیم چیده شده باشد. برای اتصال این ارتباط‌دهنده‌ها هم بهتر است دستور العمل مادربورد را با دقت مطالعه کنید؛ چراکه همانند ارتباط‌دهنده‌های درگاه‌های USB، این ارتباط‌دهنده‌های مذکور هم جایگاه‌های متفاوتی روی هر مدل مادربورد دارند.

حتما چند مرتبه بررسی کنید که از هدرهای درست استفاده کرده باشید. این اجزا از سیستم کوچک هستند و برچسب‌هایشان هم به همین دلیل ریز نوشته شده است. به همین خاطر اگر حواستان را جمع نکنید امکان دارد در این بخش به راحتی اشتباه کنید.

برای راحتی کار بهتر است قبل از شروع به اسمبل کامپیوتر، ویندوز مورد نظرتان را (ویندوز ۱۰، ویندوز ۱۱ یا لینوکس) روی یک فلش درایو قرار دهید. شما می‌توانید با دانلود نسخه‌های مختلف ویندوز و استفاده از نرم‌افزارهای جانبی مثل Rufus، ویندوز را روی فلش به صورت نصبی قرار دهید. پروسه‌ی دانلود می‌تواند به دو طریق باشد؛ یا از طریق سایت‌های داخلی سیستم عامل مورد نظرتان را دانلود کنید یا از طریق صفحه‌ی رسمی شرکت مایکروسافت.

برای تهیه‌ی ویندوز ۱۰ یا ۱۱، به صفحه‌ی دانلود سیستم عامل در مایکروسافت رفته و روی گزینه‌ی “Download Tool Now” کلیک کنید. شما فایلی به اسم Media Creation Tool را دانلود می‌کنید که پس از دانلود و نصب روی فلش درایو حجمی تقریبا ۴ گیگابایتی پیدا می‌کند. بنابراین بهتر است برای نصب ویندوز از فلش درایوهایی با ظرفیت حداقل ۸ گیگابایت استفاده کنید. در نهایت پس از روشن کردن کامپیوتر و اتصال فلش درایو به درگاه USB فایل نصب به صورت اتومات اجرا خواهد شد. اگر این اتفاق به صورت خودکار رخ نداد، باید به صفحه‌ی BIOS رفته و در منوی تنظیمات به دنبال این گزینه باشید تا سیستم در ابتدا تلاش کند تا فلش درایو را به جای هارد داخلی بالا بیاورد.

پس از نصب سیستم عامل، به محض اتصال به اینترنت بهتر است آپدیت‌های لازم را برای سیستم عامل‌تان دانلود و نصب کنید. شما با موفقیت اسمبل کامپیوتر خود را انجام داده‌اید. سیستم کامپیوتر شما آماده به کار است و شما می‌توانید به راحتی هر کاری که دلتان می‌خواهد را با کامپیوتر انجام دهید. لازم به ذکر است که شما هر زمان که دلتان بخواهد می‌توانید اجزای مختلف کامپیوترتان را ارتقا دهید. با این حال بهتر است پیش از خرید قطعه‌ی جدید، حتما درباره‌ی ویژگی‌های قطعه و مادربوردتان با دقت مطالعه کنید؛ چراکه قطعات جدید باید با سیستم شما سازگار باشند تا بهترین کیفیت و راندمان را بتوان از سیستم انتظار داشت.