چین در شرف پرتاب یک ماموریت سرنشین‌دار

اویل ماه گذشته چین سومین ماژول آزمایشگاهی خود به نام "منگتیان"(Mengtian) به معنی "رویای بهشت" را به مقصد ایستگاه فضایی خود موسوم به "تیانگونگ" فرستاد.

موشک "لانگ مارچ ۵ بی"(Long March ۵B) حامل این ماژول آزمایشگاهی بود. برنامه فضایی چین از زمانی که رهبر فقید چین مائو تسه تونگ ابراز تاسف کرد که این کشور حتی نمی‌تواند یک سیب زمینی را به مدار زمین پرتاب کند، بسیار پیشرفت کرده است. چین در اکتبر ۲۰۰۳، پس از اتحاد جماهیر شوروی سابق و ایالات متحده، سومین کشوری شد که فضانورد خود به نام یانگ لیوه(Yang Liwei) را با موشک خود به فضا فرستاد.

چین، دومین اقتصاد بزرگ جهان میلیاردها دلار در برنامه فضایی نظامی خود صرف کرده است و در نهایت نیز امیدوار است بتواند انسان را به ماه بفرستد.

چین برای آنکه بتواند همپای رقبایی چون ایالات متحده آمریکا و روسیه شود، راه زیادی را طی کرده است؛ چرا که فضانوردان این دو کشور تاکنون اکتشافات فضایی گسترده‌ای را انجام داده‌اند و تجربه بسیاری نیز در انجام این کار دارند.

پس از گام نهادن آمریکا و روسیه، چین ساخت ایستگاه فضایی خود را آغاز کرد. آزمایشگاه تیانگونگ ۱ در سال ۲۰۱۱ پرتاب شد. در سال ۲۰۱۳ دومین فضانورد زن چینی به نام "وانگ یاپینگ" یک ویدئو از داخل ماژول این ایستگاه فضایی برای تمام کودکان سراسر جهان ثبت کرد. این فضاپیما همچنین برای آزمایش‌های پزشکی و مهم‌تر از همه آزمایش‌هایی که برای آماده‌سازی ساخت ایستگاه فضایی در نظر گرفته شده بود، استفاده شد.

علاوه بر یک ایستگاه فضایی، چین همچنین در حال برنامه‌ریزی برای ساخت پایگاهی در ماه است و سازمان فضایی ملی این کشور اعلام کرد که قصد دارد تا سال ۲۰۲۹ یک ماموریت سرنشین‌دار به ماه را پرتاب کند. اما ماموریت سفر به ماه آنها در سال ۲۰۱۷ و زمانی که موشک لانگ مارچ-۵ Y۲(یک پرتابگر فوق سنگین) در ماموریت ارسال ماهواره‌های ارتباطی به مدار ناکام ماند، با شکست مواجه شد.

یکی از دلایلی که چین به ساخت ایستگاه فضایی خود روی آورده این است که چین قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ به قدرت اصلی فضایی تبدیل شود تا با رقبای خود از جمله ایالات متحده، روسیه و آژانس فضایی اروپا همگام شود و پیشرفته‌ترین ایستگاه فضایی را که به دور زمین می‌چرخدایجادکند،

انتهای پیام