فضانوردان در سفر به ماه چگونه فعالیت‌های روزانه خود را انجام می‌دهند؟

به گزارش گروه دانش و فناوری،

درست مانند هر سفر طولانی دیگری، اولین ماموریت سفر انسان به ماه پس از ۵۰ سال، نیاز به آموزش زیادی دارد تا فضانوردان بتوانند کارهای روزمره خود را انجام دهند.

فضانوردان و گروه‌های حاضر در زمین که در انجام ماموریت آرتمیس ۲ نقش دارند، در حال آماده شدن برای اولین پرواز سرنشین‌دار برنامه آرتمیس هستند.

این ماموریت به دور ماه قرار است در اواخر سال ۲۰۲۴ انجام شود تا ناسا و آژانس‌های شریک آن برای فرودهای آینده روی ماه آماده شوند.

فضاپیمای اوریون که چهار فضانورد را به ماه می‌برد و برمی‌گرداند در حال حاضر به همراه سایر سخت‌افزارهای کلیدی در دست ساخت است. در همین حال، فضانوردان و سایر کارمندان در حال آزمایش فعالیت‌هایی هستند که سرنشینان در این ماموریت ۱۰ روزه انجام خواهند داد که از جمله آنها می‌توان به خوابیدن، غذا خوردن و البته رفتن به دستشویی و حمام اشاره کرد.

ناسا به تازگی تصاویری از سرنشنیان ماموریت آرتمیس ۲ در مرکز فضایی جانسون(JSC) به اشتراک گذاشته است که آنها مدلی از فضاپیمای اوریون را بررسی می‌کنند و با تجهیزاتی آشنا می‌شوند که آنها را در سفر به ماه ایمن و راحت نگه می‌دارد. آنها برای ماموریتی بزرگ آماده می‌شوند.

هدف ناسا این است که ماموریت‌های برنامه آرتمیس متنوع‌تر از آپولو باشند. خدمه جدید شامل فضانورد و فرمانده ناسا، رید وایزمن(Reid Wiseman)، فضانورد و خلبان ناسا ویکتور گلاور(Victor Glover) که اولین فضانورد سیاه پوستی است که مدار پایین زمین را ترک می‌کند، فضانورد و متخصص ماموریت ناسا کریستینا کخ(Christina Koch) اولین زن در مدار ماه و فضانورد و کارشناس ماموریت آژانس فضایی کانادا جرمی هانسن(Jeremy Hansen) می‌شوند.

اگرچه حدود ۲۴ فضانورد با برنامه آپولو به سطح ماه یا مدار ماه رسیدند اما موارد جدیدی از ۵۰ سال اخیر تاکنون می‌توان از سیستم‌ها گرفته تا آموزش و روان‌شناسی انسان آموخت.

از آنجایی که ماموریت آرتمیس ۲ شامل فرود نمی‌شود، فضانوردان تمام مدت زمان خود را در فضا در داخل فضاپیمای اوریون سپری خواهند کرد. به گفته مقامات ناسا، این وسیله نقلیه تقریبا فضای قابل سکونت دو مینی ون را دارد. و با فضای ۳۳۰ فوت مکعب(کمی بیش از ۹ متر مکعب)، تقریبا ۶۰ درصد فضای بیشتری نسبت به ماژول سه نفره استفاده شده توسط فضانوردان آپولو دارد. ماژول فضانوردان آپولو تقریبا شش متر مکعب بود.

مقداری انعطاف‌پذیری برای گسترش فضای داخلی در راه وجود دارد. صندلی‌های کخ و هانسن را می‌توان پس از پرتاب قدرتمند بر فراز موشک سامانه پرتاب فضایی (Space Launch System) جمع کرد. تکیه‌گاه‌های وایزمن و گلاور در جای خود باقی می‌مانند، اما جای پای آنها نیز جمع می‌شود. این تغییرات فضای ارزشمندی را برای انجام فعالیت‌هایی مانند ورزش فراهم می‌کند که هر فضانورد ۳۰ دقیقه از روز خود را به آن اختصاص می‌دهد.

مقامات ناسا نوشتند: اوریون مجهز به چرخ لنگر(Flywheel) است. دستگاه کوچکی که مستقیما در زیر دریچه کناری ورود و خروج اوریون، نصب شده است. چرخ لنگر یک وسیله ساده مبتنی بر کابل برای تمرینات هوازی مانند و تمرینات مقاومتی مانند اسکات و ددلیفت بوده که مانند یویو عمل می‌کند و به فضانوردان به اندازه باری که به آن وارد می‌کنند بار وارد می‌کند که حداکثر آن ۴۰۰ پوند(۱۸۱ کیلوگرم) است.

به گفته ناسا، فضانوردان آرتمیس ۲ نسبت به سرنشینان ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) که فضایی معادل یک خانه شش خوابه در اختیار دارند، زمان و فضای کمتری برای انجام تمرینات ورزشی خواهند داشت. مقامات ناسا به تازگی گفته‌اند که ماشین‌های تمرینی متعددی که در ایستگاه فضایی قرار دارند دارای جرم کلی بیش از ۴۰۰۰ پوند (۱۸۱۴ کیلوگرم) هستند و فضای تقریبی ۸۵۰ فوت مکعب(۲۴ متر مکعب) را اشغال می‌کنند.

واضح است که تجهیزات ورزشی اوریون به فضای کمتری نیاز دارد. بنا به گفته ناسا، این چرخ لنگر تنها حدود ۳۰ پوند(۱۳ کیلوگرم) وزن دارد و اندازه آن کمی کوچکتر از یک چمدان دستی است. ماموریت نسبتا کوتاه در فضای عمیق همچنین باعث می‌شود زمان کمتری به ورزش اختصاص داده شود زیرا در این مدت کوتاه تخریب استخوان‌ها و عضلات به اندازه چند ماه یا یک سال در فضا نخواهد بود. در مقابل، در ایستگاه فضایی بین‌المللی، فضانوردان روزانه دو ساعت و نیم را به ورزش اختصاص می‌دهند که برخی از آن‌ها شامل تنظیم تجهیزات می‌شود.

در فضاپیمای اوریون یک سرویس بهداشتی وجود خواهد داشت که دارای درهایی برای حفظ حریم خصوصی، توالت و فضاهایی برای خدمه برای قرار دادن کیت‌های بهداشت شخصی است که شامل مواردی مانند برس مو، مسواک و سایر موارد معمولی است که برای آماده شدن نیاز است. در حالی که هیچ فضایی برای دوش گرفتن کامل در اوریون وجود ندارد، خدمه با استفاده از صابون مایع، آب و شامپوی بدون نیاز به آبکشی خود را تمیز نگه خواهند داشت.

مقامات ناسا گفتند که این توالت به طور یکسان گنجایش زنان و مردان را دارد. این برخلاف ماموریت کاملا مردانه آپولو است که یک طرح واحد برای توالت داشتند. سیستم جهانی مدیریت زباله فضاپیمای اوریون تقریبا مشابه آنچه فضانوردان قبلا در ایستگاه فضایی بین‌المللی از آن استفاده می‌کردند، است.

مقامات ناسا در این باره نوشتند: این سیستم ادرار و مدفوع را به صورت جداگانه جمع‌آوری می‌کند. ادرار روی دریا تخلیه می‌شود، در حالی که مدفوع در یک قوطی جمع‌آوری می‌شود و پس از بازگشت به طور ایمن دفع می‌شود. در صورت خرابی توالت، خدمه می‌توانند از سیستم اضطراری استفاده کنند که ادرار را در یک کیسه جمع آوری می‌کند.

اوریون دارای یک کیت پزشکی برای رسیدگی به مشکلات رایج و جزئی است که ممکن است در فضا ایجاد شود. وسایل ساده کمک‌های اولیه و ابزارهای تشخیصی مانند گوشی پزشکی و الکتروکاردیوگرام در داخل فضاپیما بسته‌بندی می‌شوند. خدمه همچنین به نحوی توانایی صحبت خصوصی با جراحان پرواز در مرکز کنترل را خواهند داشت تا در مورد سلامت جسمی و روانی خود صحبت کنند.

همه این فعالیت‌ها نیاز به شبیه سازی قبل از صعود خدمه با فضاپیما دارند. با این حال، چالش این است که فضاپیمای اوریون هنوز به طور کامل ساخته نشده است. همچنین ناسا نمی‌خواهد از فضاپیمای اصلی برای شبیه‌سازی استفاده کند، زیرا می‌خواهد آن را تا حد ممکن برای پرواز دست نخورده نگه دارد. به این ترتیب، ناسا یک ماکت ساخته است که در آن هر کاری را که خدمه باید انجام دهند، قبل از رفتن به فضا آزمایش می‌کند.

ایستگاه‌های خواب در داخل فضاپیمای کوچک به مجموعه‌ای ساده از کیسه خواب نیاز دارند که کمی متفاوت از اتاق‌های سرپوشیده‌ای است که سایر فضانوردان در ایستگاه فضایی استفاده می‌کنند.

غذا خوردن در آزمایشگاه سیستم‌های غذایی فضایی JSC نیز مورد بحث است. خدمه در حال آزمایش غذاهایی هستند که برای حمل به مدار امن و همچنین برای رفع نیازهای فردی آنها مناسب باشد و همچنین با ذائقه آنها سازگار باشد. این آزمایشگاه صدها گزینه در دسترس دارد، از جمله غذاهایی مانند کاری مرغ و بادام هندی، کوکتل میگو و کیک پودینگ شکلاتی.

مطمئنا، زندگی روزمره تنها بخشی از چیزی است که سرنشینان آرتمیس ۲ و کارمندان در زمین برای آماده شدن برای ماموریت سفر به ماه یاد می‌گیرند. به عنوان مثال، فضانوردان آرتمیس ۲ به تازگی در تمرین روز پرتاب در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا شرکت کردند و با فضاپیمای تحت ساخت خود ملاقات کردند.

فعالیت‌های ساخت و ساز در اوریون و موشک سامانه پرتاب فضایی، پیشران‌ها و سایر مواردی که فضانوردان را از زمین خارج می‌کنند، ادامه دارد. کنترل‌کننده‌های ماموریت نیز در حال انجام تمرین‌های شبیه‌سازی برای تمام مراحل ماموریت به همراه خدمه از جمله تمرین‌های اضطراری هستند. تیم پرتاب چندین شبیه‌سازی از فعالیت‌ها را انجام داده است که شامل کمپین‌های کامل تقریبا ۳۶ ساعته، و کمپین‌های متمرکزتر بر روی جنبه‌های کلیدی پرتاب است. تمرینات بازیابی نیز از دریا و استخرها بین ناسا و پرسنل نیروی دریایی ایالات متحده ادامه دارد.

انتهای پیام