نگاهی به روند همکاری آژانس‌های فضایی ۳ کشور در ماموریت هند به مقصد ماه

به گزارش گروه دانش و فناوری، از زمان پرتاب ماموریت «چاندرایان-۳»(Chandrayaan-۳) در ۱۴ ژوئیه، ایستگاه‌های زمینی ناسا و «آژانس فضایی اروپا»(ESA) از «سازمان تحقیقات فضایی هند»(ISRO) برای نظارت بر سلامتی فضاپیما حمایت می‌کنند.

«رامش چلاثورای»(Ramesh Chellathurai) مهندس عملیات زمینی در «مرکز کنترل آژانس فضایی اروپا»(ESOC) گفت: از زمان پرتاب چاندرایان-۳، آژانس فضایی اروپا با استفاده از دو ایستگاه زمینی ردیابی ماهواره در شبکه «ردیابی فضایی اروپا»(ESTRACK)، دریافت تله‌متری از فضاپیما و ارسال آن به مرکز عملیات ماموریت در شهر بنگلور و ارسال دستورات از بنگلور به ماهواره در حال پرواز، از این ماموریت پشتیبانی می‌کند.

آنتن ۱۵ متری آژانس فضایی اروپا در گویان فرانسه و آنتن ۳۲ متری متعلق به «ایستگاه زمینی گوونهیلی»(Goonhilly Earth Station) بریتانیا، براساس قابلیت‌های فنی و دوره‌های دید هندسی آنها به ماهواره، برای پشتیبانی انتخاب شدند.

چلاثورای ادامه داد: این دو ایستگاه به طور منظم با ماموریت چاندرایان-۳ در ارتباط بوده‌اند و یک کانال ارتباطی کامل را بین گروه عملیات ماموریت در بنگلور و ماهواره چاندرایان-۳ فراهم کرده‌اند.

اکنون با تلاش فرودگر چاندرایان-۳ برای فرود آمدن روی سطح ماه در ۲۳ اوت، پشتیبانی ایستگاه‌های زمینی این آژانس‌ها بسیار مهم‌تر می‌شود.

آنتن فضایی ۳۵ متری آژانس فضایی اروپا در نیو نورسیا استرالیا، سومین ایستگاه زمینی در شبکه ESTRACK است که برای ردیابی و برقراری ارتباط با «ماژول لندر»(Lander Module) در مرحله فرود قمری راه‌اندازی شد. آنتن نیو نورسیا در طول فرود، به عنوان پشتیبان برای ایستگاه زمینی سازمان تحقیقات فضایی هند عمل خواهد کرد و به موازات ایستگاه، اطلاعاتی را در مورد وضعیت سلامت، موقعیت و مسیر ماژول لندر به دست خواهد آورد.

چلاثورای گفت: برای تایید کردن موفقیت فرود، از تله‌متری استفاده می‌شود. این نوع پشتیبانی در لحظه‌های کلیدی یک ماموریت فضایی مانند لحظه فرود، رایج است. پس از فرود موفقیت‌آمیز، داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سطح‌نورد از طریق ماژول لندر به ایستگاه‌های زمینی هدایت می‌شوند. آنتن‌های واقع در کورو و گوونهیلی، این داده‌های علمی ارزشمند را دریافت می‌کنند و به مرکز عملیات ماموریت در بنگلور می‌فرستند.  

تا آنجا که به ناسا مربوط می‌شود، شبکه فضایی عمیق، پوشش تله‌متری و ردیابی را طی فاز فرود از «شبکه فضای دوردست»(DSS) ناسا شامل DSS-۳۶  وDSS-۳۴  در «مجتمع ارتباطات فضای دور کانبرا»(CDSCC) و سپس، DSS-۶۵ در «مجتمع ارتباطات فضای دور مادرید»(MDSCC) ارائه می‌کند.

«سامی اسمر»(Sami Asmar) مدیر رابط مشتری در اداره شبکه میان‌سیاره‌ای «آزمایشگاه پیش‌رانش جت»(JPL) ناسا گفت: ما تله‌متری را از فضاپیما دریافت می‌کنیم که داده‌های مربوط به سلامت، وضعیت و بررسی‌های دستگاه را در اختیار دارد و سپس، آنها را در لحظه به سازمان تحقیقات فضایی هند می‌فرستیم. ما بر سیگنال رادیویی از نظر «اثر داپلر»(Doppler effect) نظارت می‌کنیم که روش اصلی جهت‌یابی فضاپیما است. این اطلاعات، داده‌های حیاتی در مرحله فرود هستند و در لحظه به ما می‌گویند که ماموریت چگونه انجام می‌شود.

وی افزود: پشتیبانی اولیه این ماموریت از مجموعه شبکه فضای دوردست ناسا در کالیفرنیا می‌آید، زیرا دقیقا در آن سوی زمین مقابل هند قرار دارد و زمانی که ایستگاه هند قادر به دیدن ماه نباشد، می‌تواند ماه را ببیند.

انتهای پیام