۷ نکته که هنگام خرید قطعات کامپیوتر حتما باید به آن‌ها توجه کنید

به گزارش گروه دانش و فناوری اقتصاد ۱۰۰ و به نقل از دیجی کالامگ،هنگام خرید قطعات کامپیوتر بسیاری از افراد فکر می‌کنند اگر قرار باشد با سیستم خود بازی کنند، فقط داشتن یک کارت گرافیک قدرتمند می‌تواند راهگشا باشد. آن‌ها سعی می‌کنند گرافیک گران‌قیمتی را تهیه کنند اما در عوض برای خرید مادربرد، پردازنده، پاور و حتی کیس خیلی هزینه نمی‌کنند. عدم توجه به قطعات مهمی نظیر مادربرد، هارد، پاور و کیس می‌تواند باعث شود تجربه‌ی لذت‌بخشی که از سیستم خود انتظار داشتیم در عمل کاملا تغییر پیدا کند و برعکس شود. اگر می‌خواهید با این مشکل روبرو نشوید، قبل از خرید قطعات کامپیوتر حتما این مطلب را بخوانید.

با معماری کنونی پردازنده‌های کامپیوتر که حتی از ۲۴ هسته و ۳۲ رشته پشتیبانی می‌کنند، پردازنده‌هایی که از ۲ هسته و ۴ رشته بهره می‌برند دیگر خیلی برای برطرف کردن نیازهای ما توانایی لازم را ندارند. این روزها نرم‌افزار و بازی‌ها به قدری سنگین شده‌اند که نمی‌توان انتظار داشت با یک سیستم ضعیف هم بشود بهترین بازدهی را هنگام کار با آن‌ها دریافت کرد.

بسیاری از بازی‌های کنونی روی پردازنده‌ی اینتل سلرون G6900 اجرا نمی‌شوند. پردازنده‌هایی نظیر AMD Athlon 3000G و اینتل پنتیوم G7400 هم عملکرد بسیار ناپایداری در انجام بازی‌ها از خود به نمایش می‌گذارند به گونه‌ای که شما عملا در انجام بازی‌ها پیوسته با لگ مواجه خواهید شد.

در حال حاضر بهترین و مناسب‌ترین راه برای اینکه بتوانید در انجام بازی‌ها عملکرد پایداری دریافت کنید این است که تراشه‌های هشت رشته‌ای اینتل Core i3010100F یا i3-10105F را خریداری کنید. این‌ها حداقل تراشه‌هایی هستند که می‌توانند در انجام بازی‌ها تجربه‌ی خوبی را برای شما به ارمغان بیاورند. اگر نمی‌توانید با خرید این تراشه‌ها دیگر برای یک کارت گرافیک خوب هزینه کنید، باید سعی کنید یک گرافیک دست دوم خریداری کنید چون در غیر این صورت نمی‌توانید به هدفی که دارید دست پیدا کنید. البته می‌توانید به سراغ پردازنده‌هایی با گرافیک داخلی قدرتمند بروید مثل رایزن ۵ ۵۶۰۰G که برای انجام برخی از بازی‌های روز نیاز شما را به گرافیک مجزا برطرف می‌کند. اگر هم بودجه‌ی شما اندکی فراتر می‌رود، می‌توانید Core i3-12100F را خریداری کنید که تراشه‌ی قدرتمندی در نوع خود به حساب می‌آید.

در دوران رم‌هایی با فناوری DDR4 و DDR5، سرعت رم اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده است. وقتی شما از یک استیک رم استفاده می‌کنید و آن را هم در کنار پردازنده‌ای قرار می‌دهید که کنترلر حافظه‌ی دو کاناله دارد، در واقع سرعت حافظه‌ی رم را به نصف کاهش می‌دهید. شاید اگر سیستم شما گرافیک قدرتمندی داشته باشد در انجام بازی‌ها با مشکل مواجه نشوید و سیستم به اصطلاح گلوگاه نکند اما اگر از گرافیک داخلی خود پردازنده استفاده می‌کنید این مشکل کاملا خود را نشان می‌دهد.

حافظه‌های رم این روزها از ۴ گیگابایت آغاز می‌شوند تا ۶۴ گیگابایت و حتی بیشتر. اما پیشنهاد ما به شما خرید رم‌هایی است که حداقل ۸ گیگابایت هستند که در واقع این میزان اکنون تبدیل شده به حداقل میزان حافظه‌ی رم مورد نیاز برای انجام بازی‌ها یا مولتی تسکینگ و وب‌گردی و… . حتی برای کارهای سبک هم این روزها پیشنهاد می‌شود حتما یک کیت شامل دو رم ۸ گیگابایتی خریداری کنید که هم به صرفه‌تر است و هم اینکه عملکرد خوب سیستم شما را در انجام بسیاری از کارها تضمین می‌کند.

قیمت یک رم ۳۲ گیگابایتی خیلی با دو رم ۱۶ گیگابایتی فرقی ندارد. اگرچه مدل دوم اندکی گران‌تر است اما حداقل خیالتان آسوده خواهد بود که از تمام پتانسیل آن استفاده می‌کنید. فقط زمانی به سراغ رم‌های تکی بروید که یک رم دقیقا مشابه همان درون سیستم شما وجود داشته باشد.

این روزها بسیاری از شرکت‌ها برای اینکه تجربه‌ی خوبی را برای کاربران خود به ارمغان بیاورند، درون اکثر سیستم‌های از پیش کانفیگ شده، حداقل ۱۲۸ گیگابایت SSD هم در کنار یک HDD با ظرفیت ۱ ترابایت و سرعت ۷۲۰۰ دور بر دقیقه قرار می‌دهند. این روزها SSDهایی با قیمت بسیار مناسب هم وجود دارند که می‌توانند سرعت سیستم شما را دگرگون کنند. اگر به این فکر می‌کنید که نمی‌خواهید هنگام وب‌گردی، بوت شدن سیستم، بارگذاری بازی‌ها و… خیلی سرعت بالایی را از سیستم خود داشته باشید و همان هارد می‌تواند وظیفه‌ی خود را به خوبی ایفا کند، به نظر می‌رسد حداقل در دوره‌ای که اکنون در آن حضور داریم، اشتباه می‌کنید.

هاردها اگرچه در مقایسه با SSD ظرفیت بسیار بیشتری را در مقایسه با هزینه‌ی پرداختی در اختیار شما قرار می‌دهند اما حتما باید یک SSD را در کنار هارد خود برای انجام کارهای مهم در اختیار داشته باشید. برای مثال پلی استیشن ۵ و ایکس‌باکس سری X/S از SSD به عنوان حافظه‌ی داخلی پیش‌فرض بهره می‌برند. همین موضوع سبب شده توسعه‌دهندگان روند توسعه‌ی بازی را به گونه‌ای انجام دهند که چندین فایل کوچک به صورت همزمان بتوانند در SSD بارگذاری شوند. اتفاقی که اگر هارد دیسک داشته باشید رخ دادنش ممکن نیست.

این روزها در اختیار داشتن حداقل ۲۴۰ یا ۲۵۶ گیگابایت SSD در کنار ۱ ترابایت HDD با سرعت ۷۲۰۰ دور بر دقیقه  از واجبات خرید سیستم به حساب می‌آید. هزینه‌ی چنین SSD هم از ۱ میلیون تومان فراتر نمی‌رود اما رفاه و لذتی که در اختیار شما قرار می‌دهد کاملا ارزشش را دارد.

گاهی اوقات هنگام خرید قطعات کامپیوتر سری به بخش مادربرد فروشگاهی می‌زنید و می‌بینید برخی از آن‌ها بسیار شلوغ هستند و قطعات زیادی روی آن‌ها سوار شده اما برخی دیگر بسیار خلوت‌تر و کم‌جزئیات‌تر به نظر می‌رسند. در نگاه نخست متوجه می‌شوید که کدام یک از آن‌ها کیفیت بیشتری دارند و باید بگوییم درست هم فکر می‌کنید. مادربردی که چیز خاصی جز دو اسلات رم و چندین خازن بزرگ و کوچک روی خود ندارد، کیفیت به مراتب پایین‌تری در مقایسه با مادربردی دارد که از چهار اسلات رم و جزئیات بیشتری برخوردار است.

هنگام خرید سیستم، آینده‌نگر باشید. شما قرار نیست لپ‌تاپ بخرید که امکان تعویض قطعات آن بسیار محدود باشد. سیستم را یک‌بار می‌توان خرید و برای چند سال فقط ارتقایش داد. به همین خاطر هم هست که می‌گوییم مادربرد را حتما باکیفیت خریداری کنید چون در نهایت همه چیز روی آن نصب می‌شود. از رم گرفته تا پردازنده و گرافیک و SSD، این مادربرد است که تعیین می‌کند شما می‌توانید سیستم را ارتقا دهید یا خیر.

بنابراین هنگام خرید مادربرد، فقط به خود اجازه دهید که صفحه‌ی جدیدترین‌ها را چک کنید. نهایتا محصولی که برای یک سال قبل بوده هم می‌تواند گزینه‌ی مناسبی باشد. یک مادربرد خوب در اطراف VRAM (مخفف عبارت Voltage regulator modules) نزدیک پردازنده یک هیت سینک (ماژول خنک‌کننده) دارد به این معناست که عملکرد آن از لحاظ کنترل دما خوب است و امکان تغییر پردازنده را هم خواهید داشت. در غیر این صورت این امکان بسیار محدود خواهد بود.

دو قابلیت دیگری که معمولا در بردهای ارزان‌قیمت دیده نمی‌شوند، استاندارد PCIe 4.0 و درگاه M.2 دوم است که می‌توانید به آن‌ها SSD اضافه کنید. اگر رابط دوم SSD ساتا باشد، انتقال اطلاعات بسیار کندتر از حالتی خواهد بود که شما یک SSD را به درگاه PCIe مادربرد خود متصل کنید. در نتیجه باید هنگام خرید مادربرد به این نکته توجه داشته باشید که برد یکی از مهم‌ترین قطعات هر سیستم است که باید قابلیت‌های فراوانی داشته باشد تا دست شما را برای ارتقای قطعات مختلف در آینده باز بگذارد.

وقتی به دنبال خرید قطعات کامپیوتر با بیشترین میزان بازدهی در ازای هزینه‌ی پرداختی هستید، کیس احتمالا آخرین چیزی است که به ذهن‌تان خواهد رسید. چون تأثیری در عملکرد سیستم ندارد و گاهی اوقات از یک سری قطعات سیستم هم گران‌تر است. به همین خاطر بسیاری‌ها ترجیح می‌دهند در همان کیس قدیمی خود (اگر امکانش باشد) سیستم جدید را نصب کنند.

اما به خاطر داشته باشید با کمی جست‌و‌جو در اینترنت و فروشگاه‌های مختلف می‌توانید به کیس‌هایی دسترسی داشته باشید که هم قیمت مناسبی دارند و هم عملکردشان عالی است. مشکل همه‌ی کیس‌های ارزان‌قیمت این است که کیفیت ساخت پایینی دارند. فیلترهای هوا اگر وجود داشته باشند روکش پلاستیکی ندارند که از خم شدنشان جلوگیری شود، ورقه‌ها به قدری نازک هستند که چرخش دیسک هارد یا فن باعث می‌شود به لرزش در بیایند، چرخه‌ی هوا برای خنک‌سازی درون آن‌ها به خوبی صورت نمی‌گیرد، سیستم کابل‌کشی ضعیفی دارند و بسیاری از مشکلات دیگر.

خرید یک کیس خوب در همان وهله‌ی نخست بسیار بهتر از خرید کیسی است که بعدا قرار است شما را به دردسر بیندازد. بنابراین یک‌بار برای خرید یک کیس خوب ولی اقتصادی هزینه کنید و تا چندین سال آسوده خاطر از سیستم خود لذت ببرید و نگرانی خاصی هم از بابت وجود مشکل در صورت ارتقا و خرید سیستم جدید نداشته باشید.

یک مشکل مهم اینجاست که بسیاری از کیس‌های ارزان‌قیمت برای چندین سال پیش هستند و در نتیجه از قابلیت‌های خوبی نظیر سیستم مدیریت کابل یا چرخه‌ی هوا بهره نمی‌برند. بدین ترتیب شما موقع اسمبل کردن اصلا نمی‌دانید باید با کابل‌های اضافه چه کنید یا چطور آن‌ها را پنهان کنید که مزاحم دیگر قطعات نباشند. از طرفی یک کیس قدیمی اصلا به شما این فضا را نمی‌دهد که بدون باز کردن تمامی قطعات بتوانید مثلا یک خنک‌کننده را برای پردازنده‌ی خود نصب کنید. تقریبا تمام قطعات دیگر باید از درون سیستم خارج شود تا شما بتوانید یک کار بسیار کوچک مثل تمیز کردن برخی از قطعات را انجام دهید.

همچنین برخی از کیس‌ها سیستم پاور معکوس ندارند. یعنی پاور در قسمت بالا و در کنار پردازنده قرار می‌گیرد که این نوع طراحی مدت زمان زیادی است منسوخ شده چرا که در آن زمان پردازنده‌ها نیازی به خنک‌کننده‌های حرفه‌ای نداشتند اما حالا چرا. در نتیجه پاور در پایین سیستم قرار می‌گیرد تا کاربر بتواند برای پردازنده هم یک خنک‌کننده‌ی شخص ثالث تهیه کند. برخی از کیس‌ها حتی پورت USB-3.0 هم در بخش جلویی خود ندارند!

تصور کنید بعد از خرید قطعات کامپیوتر متوجه شده‌اید که توان مصرفی آن در کل ۳۰۰ وات است. به فروشگاه سر می‌زنید و به دنبال ارزان‌ترین پاوری هستید که بتواند نیاز شما را برطرف کند. به یک نمونه‌ی تقریبا ۲۰ دلاری بر می‌خورید که ۴۸۰ وات هم توان دارد. از اینکه توانسته‌اید پاور خوبی را با قیمت پایین پیدا کنید خوشحال می‌شوید ولی هنگامی که می‌خواهید آن را به سیستم متصل کنید می‌بینید خبری از کانکتور کارت گرافیک نیست.

متوجه می‌شوید که این پاور اصلا کانکتور کارت گرافیک ندارد و به صورت متوسط هم فقط می‌تواند ۳۳۰ وات خروجی دهد. بدون استاندارد بازدهی +۸۰، نمی‌توان پاور خوب و باکیفیتی خرید چون اصلا مشخص نیست به چقدر انرژی نیاز دارد تا بتواند سیستم را تغذیه کند. اینکه انتظار داشته باشیم کابل‌های آن پوشش محافظ داشته باشند یا قابل جدا شدن باشند کاملا انتظار عبثی است؛ چون این پاورها همینکه بتوانند یک سال به درستی کار کنند هم جای تعجب دارد.

نکته اینجاست که پاور واقعا قطعه‌ی مهمی است. پاور برق مورد نیاز سیستم را تأمین می‌کند و باید آنقدر حرفه‌ای باشد که هنگام نوسان، قطعی برق یا مشکلاتی از این دست از قطعات مراقبت کند. پاور باید کابل‌های باکیفیتی داشته باشد که با نگاه نخست بشود به کیفیت آن‌ها پی برد. اگر نمی‌توانید از پس هزینه‌ی پاورهای ماژولار که کابل‌های قابل جدا شدن دارند بر بیایید، پیشنهاد ما به شما خرید مدل‌های نیمه ماژولار یا معمولی با استاندارد بالاست.

مشکلی که می‌تواند هنگام خرید قطعات کامپیوتر کار دستتان بدهد، خرید کارت گرافیک اشتباه است. شما می‌توانید بهترین کارت گرافیک موجود را با توجه به بودجه‌ی خود خریداری کنید اما وقتی آن را به سیستم متصل می‌کنید و انتظار دارید یک بازی معمولی را با فریم‌ریت خوب به نمایش بگذارد، می‌بینید که کاملا ضعیف ظاهر می‌شود. اینجا مشکل از کارت گرافیک نیست؛ کافی است یک ابزار مانیتور وضعیت سخت‌افزار دانلود کرده و هنگام بازی رفتار منابع سخت‌افزاری را کنترل کنید، آن وقت است که می‌بینید پردازنده نهایت توان خود را استفاده می‌کند اما گرافیک در حالت استراحت به سر می‌برد.

این دقیقا مشکلی است که بسیاری از گیمرها ندانسته با آن مواجه می‌شوند یعنی گلوگاه سخت‌افزاری. نکته اینجاست که معمولا گرافیک باید نهایت توان خود را در انجام کارهای گرافیکی سنگین به کار بگیرد و پردازنده اندکی کمتر تحت فشار باشد. اگر برعکس این باشد یعنی پردازنده با ۱۰۰٪ توان خود فقط توانسته پاسخگوی ۷۰٪ توان کامپیوتر باشد. در نتیجه‌ی این اتفاق گرافیک تمام قدرت خود را بکار نمی‌گیرد و بازی هم به خوبی اجرا نمی‌شود.

علاوه بر این‌ها باید به استاندارد پشتیبانی شده هم دقت کرد. شما نمی‌توانید یک کارت که از ۴ مسیر PCIe بهره می‌برد را روی یک سیستم با قطعات PCIe نصب کنید و انتظار داشته باشید عملکرد خوبی هم داشته باشد. می‌توانید سری به وب‌سایت pc-builds زده و با وارد کردن مشخصات سیستم خود ببینید آیا گلوگاه اتفاق می‌افتد یا خیر.

همچنین وقتی یک کارت گرافیک خوب متناسب با سیستم خود انتخاب کردید، باید به تعداد فن‌های آن هم دقت کنید. اگر سیستم بی سر و صدایی می‌خواهید تصور نکنید با خرید یک کارت تک‌فن می‌توانید به هدف خود دست پیدا کنید. اتفاقا کارت‌هایی با یک فن چون زمان و توان بیشتری برای خنک‌سازی نیاز دارند بیشتر سر و صدا ایجاد می‌کنند تا کارت‌هایی که دو یا سه فن دارند.

هنگام خرید قطعات کامپیوتر قاعدتا نمی‌شود انتظار داشت با پرداخت پول کم، بیشترین لذت را تجربه کرد. قطعا یک سری ضعف‌هایی وجود دارد که باید آن‌ها را پذیرفت اما باید این نکته را هم توجه داشته باشید که شما می‌توانید با مشورت و خرید هوشمندانه، این ضعف‌ها را در یک سری بخش‌هایی شاهد باشید که تجربه‌ی کاربری‌تان را مختل نکنند. برای مثال اگر شما نیمی از بودجه‌ی خود را برای خرید کارت گرافیک بدهید و در عوض پردازنده و رم و مادربرد ضعیفی خریداری کنید، ۵۰٪ لذت کسی را که هزینه را بین قطعات با هوشمندی تقسیم کرده تجربه نخواهید کرد در حالی که هر دو از یک بودجه‌ی مشابه بهره‌مند بودید.