دانشمندان سه عضو حیاتی بدن را با جزئیات خیره‌کننده‌ای ترسیم کردند

همان‌طور که در نمودار زیر دیده می‌شود، محققان از طریق سه روش توانستند به مجموعه تصاویر سلولی دقیق‌تری دست پیدا کنند.

نقشه ها و تصاویر(a) جفت، (b) روده و (c) کلیه به سه روش تولید شدند

یک تیم به سرپرستی نفرولوژیست دانشگاه واشنگتن، «سانجی جین»، از روش‌های رونویسی تک‌سلولی استفاده کردند که نشان می‌دهد چگونه دستورالعمل‌های ژنتیکی رمزگذاری‌شده در DNA در سلول‌ها مورد خوانش قرار می‌گیرند تا نقشه‌برداری از کلیه انسان انجام شود.

گروه دیگری به سرپرستی «مایکل اسنایدر»، ژنوم‌شناس در دانشکده پزشکی استنفورد، نقشه روده را ترسیم کردند. آن‌ها با کمک آنتی‌بادی‌های فلورسنت متصل به بافت‌هایی که در زیر میکروسکوپ تصویربرداری شده بودند،‌ این کار را انجام دادند.

یک تیم سوم نیز به بررسی آنچه دانشمندان به‌عنوان «مهم‌ترین اما ضعیف‌ترین اندام بدن» آن را توصیف می‌کنند، پرداختند.

«مایکل آنجلو»، پاتولوژیست دانشگاه استنفورد و همکارانش، از یون‌های فلزی که به آنتی‌بادی‌ها متصل شده‌اند برای تصویربرداری از برش‌های بافت جنینی استفاده کردند. این آنتی‌بادی‌ها قادر به اتصال به ترکیبات خاص روی سطوح سلول‌ها هستند. این مطالعه روی نمونه‌هایی متمرکز شده‌ است که در آن سلول‌های جنینی به دیواره رحم متصل شده‌اند.

سومین عضو حیاتی که دانشمندان مورد بررسی قرار دادند، روده است. روده اندامی به طول یک متر است که میلیون‌ها میکروب در آن زندگی می‌کنند و غذاهای فرآوری‌شده باعث التهاب آن می‌شوند.

تکنیک‌های جدید تصویربرداری به جمع‌آوری تصاویر سلولی روده کمک کرد. این تصویر یک بخش بافت‌شناسی معمولی را برای مقایسه نشان می دهد

تیم «اسنایدر» توانستند تغییرات زیادی را در نحوه چیدمان سلول‌ها در طول روده کشف کنند. آن‌ها بخش‌هایی از مناطقی در مجاورت هم را توانستند ترسیم کنند که مملو از سلول‌های مربوط به دستگاه ایمنی بدن بودند و به‌طور تصادفی به زیرگروه‌های جدیدی از سلول‌های اپیتلیال که روده را می‌پوشانند، دست یافتند.

تصویربرداری بیشتر از سطح ناهموار روده و لایه‌های آن می‌تواند دانشمندان را به درک جدیدی در مورد پیدایش بیماری‌های التهابی روده، اختلالات خلقی یا حتی بیماری‌های عصبی برساند.

کلیه‌ها وظایف زیادی در بدن دارند. «جین» و همکارانش با نمونه‌برداری از بیش از ۹۰ کلیه، کانال‌هایی ارتباطی بین سلول‌ها پیدا کردند که مسئول ترمیم هستند و در هنگام آسیب‌های حاد کلیوی یا بیماری‌های مزمن کلیوی معیوب می‌شوند. «جین» و تیم تحقیقاتی او اعتقاد دارند با استفاده از این دانش، می‌توانند داروهای مورد نیاز را بررسی کنند یا مولکول‌های کوچکی را که قادرند از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند، بهبود ببخشند.

اکنون کار سخت‌تر، درک تفاوت‌های ساختاری در اندام‌های گروه‌ها و جمعیت‌های مختلف است. این تفاوت‌ها می‌تواند منجر به پیامدهای سلامتی متفاوت شود،‌ حتی زمانی که همه ما به یک برنامه بدنی واحد رسیده‌ایم.