کنترل خودرو با گوشی موبایل، قابلیت جدید محصولات فورد

تفاوت سیستم فورد برای کنترل خودرو با گوشی نسبت به نمونه‌های دیگر چیست؟

پایه و اساس سیستم پارک از راه دور فورد به هیچ وجه جدید به نظر نمی‌رسد و مثل خیلی از سیستم‌های مشابه، هدف از فراهم کردن امکان پارک و خروج از پارک دارد درحالی که راننده خارج از خودرو به سر می‌برد. با این حال، فورد به دنبال این است که سیستم پارک مبتنی بر گوشی هوشمند را یک قدم جلوتر ببرد. این قابلیت می‌تواند در موقعیت‌های مختلفی به کمک راننده بیاید؛ مثلاً وقتی جای پارک به قدری تنگ است که راننده در صورت پارک خودرو در آنجا نمی‌تواند درب‌ها را به راحتی باز کند تا از خودرو بیرون بیاید یا زمانی که راننده در پارک دوبل در خیابانی شلوغ ضعف دارد.

البته همان‌طور که فورد اذعان کرده، سیستم اختصاصی آن‌ها این محدودیت کلیدی را دارد که به‌جز داده‌های دریافتی از سنسورهای تعبیه شده در قسمت‌های مختلف، نیازمند دخالت خود راننده است. به همین خاطر، راننده باید با استفاده از گوشی هوشمند خود به خودرو راهنمایی بدهد، به جای اینکه فقط خودرو به‌صورت خودکار حرکت‌های لازم را برای پارک در مکان مورد نظر انجام بدهد. همین نکته که خود کاربر هم وارد معادله می‌شود، این قابلیت جدید محصولات فورد را نسبت به بقیه سیستم‌های پارک از راه دور متمایز می‌کند.

این سیستم ساخته فورد دقیقاً چطور کار می‌کند؟

در سیستم کنترل خودرو با گوشی متعلق به فورد، اول از همه سنسورهای مختلف از جمله لیدارها، اولتراسونیک‌ها، دوربین‌ها و رادارها تصویری را از محیط اطراف خودرو برای نمایش روی گوشی فرد تهیه می‌کنند. این سنسورها حضور عوامل مختلف در محیط مثل اتومبیل‌های دیگر، عابران پیاده و دیوارها را تشخیص می‌دهند. سپس تصویر تهیه شده توسط آن‌ها با توجه ابعاد واقعی تنظیم می‌شوند تا راننده دیدی دقیق‌تر نسبت به اطراف باشد.

در این نقطه است که راننده با استفاده از تصویر به دست آمده از سنسورهای خودرو می‌تواند صرفاً از طریق گوشی موبایل خود اقدام به پارک خودرو در محل مورد نظر کند. محل‌های پارک انتخابی کاربر به سه دسته «صحیح»، «غیرصحیح» و «نامعلوم» تقسیم‌بندی می‌شوند. محل پارک «صحیح» همانی است که خودرو بدون هرگونه چالشی می‌تواند به‌صورت خودران در آن پارک کند. محل پارک «غیرصحیح» را از قبل خودرو دیگری اشغال کرده است و در این موقعیت، خودرو پیامی را به راننده ارسال می‌کند تا قسمت دیگری را برای پارک انتخاب کند.

نهایتاً وقتی محلی به‌عنوان «نامعلوم» شناسایی می‌شود، راننده باید نهایت تعامل را با خودرو انجام بدهد. در واقع این زمانی است که فرد می‌تواند محل پارک را ببیند، ولی خودرو در آن لحظه توانایی تشخیص آن را ندارد. اینجا خودرو مسیر قسمتی بین خود و محل پارک انتخابی کاربر را محاسبه می‌کند تا اسکن محیط را دوباره انجام بدهد. این پروسه تا زمانی پیدا می‌کند که خودرو بالاخره بتواند محل پارک را به درستی تجزیه و تحلیل کند و در آخر آن را در دسته «صحیح» قرار بدهد.

در این پروسه راننده باید به‌طور مداوم از طریق گوشی موبایل خود به سیستم پارک از راه دور فورد واکنش نشان بدهد. پیش‌تر اشاره شد که همین تعامل کاربر با خودرو علت تفاوت سیستم فورد با بقیه سیستم‌های شبیه به آن بر شمرده می‌شود. همان‌طور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، مثلاً فرد می‌تواند مدام با حرکت دست خود روی یک دایره در صفحه گوشی، به خودرو برای انجام حرکت لازم فرمان بدهد. حتی امکان دارد فرد بتواند با کشیدن یک فِلِش، خودرو را به سمت محل پارک مورد نظرش هدایت کند.

با وجود اینکه نحوه کار سیستم فورد برای پارک خودرو با گوشی ساده به نظر می‌رسد، این خودروساز آمریکایی شاید حتی گذراندن آموزش برای آن قبل از استفاده را الزامی کند. گذشته از این، این موضوع هم جای بحث دارد که رانندگان چقدر در موقعیت‌های واقعی ممکن است از چنین قابلیتی استفاده کنند. از آنجایی که در مقطع کنونی بیشتر خودروهای بالارده شرکت فورد از انواع و اقسام سنسورها بهره می‌برند، حداقل از لحاظ فنی اجرای چنین ایده‌ای امکان‌پذیر است.

انتهای پیام